50 ஏசு அவனகூடெ, “நீ ஹோயிக, நின்ன மைத்திக சுக ஆத்து” ஹளி ஹளிதாங்; அம்மங்ங அவங் ஏசு ஹளிதா வாக்கின நம்பி ஊரிக ஹோதாங்.
எந்தட்டு ஏசு பட்டாளத்தலவனகூடெ, “நீ ஹோயிக; நின்ன நம்பிக்கெபிரகார தென்னெ சம்போசட்டெ” ஹளி ஹளிதாங்; ஆ சமெயாளெ தென்னெ அவன கெலசகாறங் சுகஆதாங்.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, நிங்க பூஜாரிமாரப்படெ ஹோயி நிங்காக சுக ஆத்து ஹளி காட்டிவா ஹளி ஹளிதாங்; ஹளிதா ஹாற தென்னெ ஆக்க பட்டெகூடி ஹோயிண்டிப்பங்ஙே ஆக்கள குஷ்டரோக ஒக்க மாறித்து. ஹத்தாளும் சுகஆதுரு.
ஏசு அவளகூடெ, “நீ நம்பிதங்ங தெய்வத சக்தி ஏனாப்புது ஹளிட்டுள்ளுது நீ காணக்கெ ஹளி நா நின்னகூடெ நேரத்தே ஹளிதில்லே?” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங ஆ அதிகாரி ஏசினகூடெ, “எஜமானனே! நன்ன மைத்தி சாயாத்தமுச்செ பருக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ அவங் ஊரிக ஹோப்பதாப்பங்ங, அவன கெலசகாரு பந்தட்டு, நின்ன மங்ஙங்ங சுக ஆத்து ஹளி ஹளிரு.
ஏனாக ஹளிங்ங, சத்தாவன ஜீவோடெ ஏள்சத்தெ தெய்வ கழிவுள்ளாவனாப்புது ஹளிட்டுள்ளுது அவங் மனசிலுமாடித்தாங்; அந்த்தெ, சத்தாவாங் ஜீவோடெ எத்து பந்தாஹாற தென்னெ, தன்ன மைத்தித அவங் ஜீவோடெ திரிச்சு பொடிசிதாங்.