38 நிங்க கஷ்டப்பட்டு பித்தாத்த பெளேத கூயிவத்தெ பேக்காயி நா நிங்கள ஹளாய்ச்சிங். மற்றுள்ளாக்க கஷ்டப்பட்டுரு; ஆக்கள கஷ்டப்பட்டுதன பல நிங்காக தென்னெ கிடுத்து” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
அதுகளிஞட்டு ஏசு, கலிலா நாடுகூடி ஒக்க ஹோயி, யூதம்மாரா பிரார்த்தனெ மெனெயாளெ ஒக்க உபதேச கீதண்டும், தெய்வராஜெத பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத அறிசிண்டும், அல்லி இத்தா தெண்ணகாறின ஒக்க சுகமாடிதாங்.
அவனகொண்டு எல்லாரும் ஆ பொளிச்சதமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பத்தெ பேக்காயி, அவங் ஆ பொளிச்சதபற்றி சாட்ச்சி ஹளத்தெ பந்நா.
நீ நன்ன ஈ லோகாளெ ஹளாய்ச்சா ஹாற தென்னெ, நானும் ஆக்கள லோகாளெ ஹளாய்ச்சீனெ.
‘பித்தாவாங் ஒப்பாங், கூயிவாவங் பேறெ ஒப்பாங்’ ஹளிட்டுள்ளா நேராயிற்றுள்ளா வாக்கு ஈக நிவர்த்திஆத்து.
“நா கீதுதன ஒக்க ஒந்து மனுஷங் நன்னகூடெ ஹளிதாங்” ஹளி, சமாரியாக்கார்த்தி ஹளிதா வாக்கு கேட்டு ஆ பாடதாளெ இத்தா கொறே சாமாரியக்காரு ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு.
பேதுறின வாக்கு கேட்டாக்க ஒக்க சந்தோஷத்தோடெ ஸ்நானகர்ம ஏற்றெத்திரு; அந்தத்தஜின ஏகதேச மூவாயிர ஆள்க்காறா தெய்வ சபெயாளெ சேர்சிரு.
ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்திப்பா ஜனங்ஙளு எல்லாரும், ஒந்தே மனசும் ஒந்தே ஆல்ப்மாவுள்ளாக்களாயும் இத்துரு; ஆக்காக உள்ளுது ஒந்நனும், தனங்ஙமாத்தற சொந்த ஹளி ஒப்பனும் ஹளிபில்லெ; எல்லா சாதனங்ஙளும், ஆக்க எல்லாரிகும் பொதுவாயிற்றெ பீத்து உவேசிரு.
எந்நங்ங, வஜன கேட்டாக்களாளெ ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு; ஆக்களாளெ கெண்டாக்க மாத்தற சுமாரு ஐயாயிர ஆள்க்காரு இத்துரு.
எந்நங்ங, எஜமானினமேலெ நம்பிக்கெ உள்ளாக்களாயி கொறே கெண்டாக்களும், கொறே ஹெண்ணாகளும் அப்போஸ்தலம்மாராகூடெ சேர்ந்நுரு.
ஆ காலதாளெ தெய்வ வஜன கூடுதலாயி பரகித்து; சிஷ்யம்மாரா எண்ண எருசலேமாளெ ஒந்துபாடு தும்பித்து; யூதா பூஜாரிமாரா எடெந்தும் கொறே ஆள்க்காரு ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு.
பேறெ ஒப்பாங் கீதா கெலசங்கொண்டு கிட்டிதா நன்மெத, அது நன்னகொண்டாப்புது கிட்டிது ஹளி, நங்க பெருமெ ஹளாக்களல்ல; அந்த்தெ ஹளிதங்ங, அது தெற்றாப்புது; நிங்க ஏசினமேலெ பீத்திப்பா நம்பிக்கெ கூடுதலு பெருகதாப்பங்ங, நிங்களும் நிங்கள அரியோடெ இப்பாக்கள எடேக ஹோயி ஒள்ளெவர்த்தமான அருசுரு.