36 கூயிவாவங்ங ஒள்ளெ கூலி கிட்டுகு; அவங் கூயிது கொண்டுபொப்புது தென்னெயாப்புது நித்திய ஜீவிதாகுள்ளா ஜன; அதுகொண்டு பத்த பித்தாவனும் கூயிவாவனும்கூடி ஒந்தாயி சந்தோஷபடுரு.
“நன்ன ஹேதினாளெ, ஏரிங்ஙி தன்ன ஊரு, அண்ணதம்மந்தீரு, அக்கதிங்கெயாடுரு, அப்பாங், அவ்வெ, மக்க, சல, இதொக்க புட்டு பந்தாக்காக, நூரு பங்கிக கூடுதலு பல கிட்டுகு, நித்திய ஜீவிதும் கிட்டுகு.
அதுகொண்டு மங்ஙனமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்டுகு; தன்ன மங்ஙன நம்பாத்தாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்ட; ஆக்களமேலெ எந்தெந்தும் தெய்வாக அரிசமாத்தறே உட்டாக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
நா தப்பா நீரின குடிப்பாவங்ங ஒரிக்கிலும் தாச; நா அவங்ங கொடா நீரு அவன ஒளெயெ பொந்தி பொப்பா ஒறவாயி மாறி, அவங்ங நித்தியமாயிற்றெ ஜீவுசத்துள்ளா ஜீவித கிட்டுகு” ஹளி ஹளிதாங்.
நன்ன வாக்கு கேட்டு, நன்ன ஹளாய்ச்சாவன நம்பாக்காக நித்திய ஜீவித கிட்டுகு; ஆக்க கீதா தெற்று குற்றாக ஞாயவிதி இல்லெ; அந்த்தலாக்க நேரத்தே சாவிந்த நித்தியஜீவிதாக கடது பந்துட்டுரு ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ நா நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
எந்நங்ங நன்ன கூட்டுக்காறே, பொறமெக்காறா எடேக நா ஒள்ளெவர்த்தமான அறிசிதுகொண்டு பலரும் ஏசின ஏற்றெத்தி பல உள்ளாக்களாயிப்பா ஹாற தென்னெ, நிங்கள எடேகும் பல காணுக்கு ஹளி ஆக்கிரிசிட்டு, பல தவணெ நா நிங்களப்படெ பருக்கு ஹளி பிஜாரிசிதிங்; எந்நங்ங, அதங்ங ஏனோ தடச உட்டாத்து.
நசிச்சு ஹோகாத்த ஜீவிதாக பேக்காயி, ஒள்ளெ பிறவர்த்தி கீது பொருமெயோடெ ஜீவுசாக்காக தெய்வ பெலெபிடிப்புள்ளா நித்திய ஜீவித கொடுகு.
எந்நங்ங இந்து, ஆ ஹளே ஜீவிதந்த விடுதலெஆயி, தெய்வசினேகத கீளேக பந்துட்டுரு! அந்த்தெ ஆப்புது நிங்கள ஜீவித பரிசுத்தமாயிற்றெ ஆப்புது; கடெசிக நிங்காக நித்தியஜீவனும் கிட்டுகு.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, தெற்று குற்ற கீவா ஆள்க்காறிக கிட்டா கூலி சாவுதென்னெ ஆப்புது; எந்நங்ங ஏசுக்கிறிஸ்தின எஜமானனாயிற்றெ ஏற்றெத்தாக்காக தெய்வ, தன்ன கருணெயாளெ தப்பா சம்மான ஏன ஹளிங்ங நித்தியஜீவங் தென்னெயாப்புது.
நா அதன சந்தோஷத்தோடெ இஷ்டப்பட்டு கீதங்ங நனங்ங பல உட்டு; இனி நா இஷ்டப்பட்டுதில்லிங்கிலும் அது நனங்ங தந்திப்பா பொருப்பு ஆப்புது.
அதுகொண்டு, நன்ன சொந்த காரெ மனசினாளெ பீத்தண்டு, கூலிகபேக்காயி தெய்வத கெலசகீவத்தெகும் நனங்ங இஷ்டில்லெ; தெய்வத கையிந்த கிட்டா பல ஓர்த்து நனங்ங கிட்டத்துள்ளா கூலிதகூடி புட்டட்டு ஆப்புது கெலசகீவுது.
ஏனாக ஹளிங்ங, நங்கள எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்து திரிச்சு பொப்பா ஜினாளெ சந்தோஷம், பெருமேகுள்ளா கிரீடமும் நிங்களகொண்டு கிட்டுகு ஹளிட்டுள்ளா நம்பிக்கெ நங்காக உட்டு.
நீ நின்ன ஜீவிதாதபற்றியும், நீ உபதேசகீவா காரெபற்றியும் வளரெ ஜாகர்தெயாயிரு; நா நின்னகூடெ ஹளிதன ஒக்க கீதண்டே இரு; நீ அந்த்தெ கீதங்ங, தெய்வ நின்னும் நின்ன உபதேச கேளா ஆள்க்காறினும் ஞாயவிதிந்த ரெட்ச்சிசுகு.