3 ஏசு அவனகூடெ, “நா நின்னகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது; ஒப்பாங் ஹொஸ்தாயிற்றெ ஹிந்திகும் ஹுட்டிதில்லிங்ஙி, அவனகொண்டு தெய்வராஜெத ஒளெயெ ஹோப்பத்தெபற்ற” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு அவனகூடெ, “யோனாவின மங்ஙனாயிப்பா சீமோனு, நீ பாக்கியசாலியாப்புது; ஈ காரெ நினங்ங மனுஷம்மாரு ஹளிதந்துது அல்ல; சொர்க்காளெ இப்பா நன்ன அப்பனாப்புது இதன நினங்ங ஹளிதந்துது.
‘ஹணகாறங் தெய்வராஜெக ஹோப்புதனகாட்டிலும், ஒந்து ஒட்டக சூஞ்ஜி ஓட்டெயாளெ ஹுக்குது எளுப்ப ஆயிக்கு’ ஹளி ஹிந்திகும் நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
ஈக்க இப்புறாளெ ஏற அப்பன இஷ்டப்பிரகார கீதாவாங்” ஹளி கேட்டாங்; அதங்ங ஆக்க, “தொட்டாவனாப்புது” ஹளி ஹளிரு; அம்மங்ங ஏசு, “நிகுதி பிரிப்பாக்களும், பேசித்தர கீவாக்களும் நிங்களகாட்டிலி முச்செ தெய்வராஜெக ஹோயிண்டித்தீரெ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
ஆகாசும் பூமியும் நசிச்சு ஹோப்புதனமுச்செ, தெய்வ நேமதாளெ உள்ளுதொக்க நிவர்த்தி ஆக்கு; அதனாளெ எளிதிப்பா ஒந்து வாக்கோ, ஒந்து புள்ளிகூடி நசிச்சு ஹோக ஹளி, நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
ஏசு அதன கண்டு சங்கடபட்டட்டு, சிஷ்யம்மாராகூடெ “சிண்ட மக்கள நன்னப்படெ கொண்டு பரட்டெ; ஆக்கள தடசகீவாட; தெய்வராஜெ ஹளுது இந்த்தல மக்காக உள்ளுதாப்புது.
நீ தெற்று கீவத்தெ நின்ன கண்ணு காரண ஆயித்தங்ங, அது இல்லாதெ ஹோதங்ஙகூடி தரக்கேடில்லெ ஹளி பிஜாரிசிட்டு; அதன தோண்டி எருதூடு; ஏனாக ஹளிங்ங, நீ கண்ணு உள்ளாவனாயிற்றெ கெடாத்த கிச்சுள்ளா நரகதாளெ ஹோயி பூளா காட்டிலும், நீ தெய்வராஜெக ஹோப்புதே நினங்ங ஒள்ளேதாயிக்கு.
அந்த்தலாக்க சாதாரண ரீதியாளெ சரீர ஆசெகொண்டோ, ஹெண்ணு கெண்டின சகாயங்கொண்டோ ஹுட்டாதெ, தெய்வதகொண்டு ஹுட்டிதாக்களாப்புது.
ஆ பொளிச்ச இருட்டின பொளிச்சமாடித்து; இருட்டின கொண்டு ஆ பொளிச்சத தோல்சத்தெ பற்றிபில்லெ.
ஹிந்திகும் ஏசு அவனகூடெ, “இந்து மொதலு ஆகாச தொறதிப்புதும், தெய்வதூதம்மாரு மனுஷனாயி பந்தா நன்னப்படெ எறங்ஙி பொப்புதும் இல்லிந்த மேலேக ஹத்தி ஹோப்புதும் நிங்க காம்புரு ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங நிக்கொதேமு, “வைசாதா ஒப்பாங் எந்த்தெ ஹிந்திகும் ஹுட்டத்தெ பற்றுகு? அவங் அவ்வெ ஹொட்டெந்த ஹிந்திகும் ஹுட்டத்தெ பற்றுகோ?” ஹளி கேட்டாங்.
ஏனாக ஹளிங்ங, ஈ லோகாளெ தன்ன தெய்வத ஹாற காட்டா பிசாசு, ஆக்கள குருடுமாடி பீத்துதீனெ; அதுகொண்டாப்புது ஆக்க ஒள்ளெவர்த்தமானதாளெ உள்ளா பெகுமானப்பட்ட பொளிச்சத காம்பத்தெ பற்றாத்துதும், தெய்வத ஹாற இப்பா கிறிஸ்தினமேலெ நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்களாயி இப்புதும்.
ஏனாக ஹளிங்ங, ஒப்பாங் கிறிஸ்தினகூடெ சேரதாப்பங்ங, அவங் ஹொஸ்தாயி ஹுட்டிகளிஞுத்து; ஹளே சொபாவ ஒக்க ஹோத்து; எல்லதும் ஹொஸ்து ஆத்து.
ஒப்பாங் சுன்னத்து கீதனோ கீதுபில்லெயோ அதொந்தும் அல்ல காரெ; தெய்வ அவங்ங இஞ்ஞொந்து ஹொசா ஜீவித கொட்டுத்தல்லோ அதாப்புது தொட்ட காரெ.
பண்டு நிங்க தெய்வத வாக்கு கேளாதெ தெற்று குற்ற கீதுதுகொண்டு, தெய்வத காழ்ச்செயாளெ சத்தாக்கள சமாக இத்துரு.
எந்நங்ங தெய்வ நங்கள ரெட்ச்சிசிது நங்க கீதா ஒள்ளெ பிறவர்த்தி கொண்டல்ல; தன்ன கருணெ கொண்டாப்புது நங்கள ரெட்ச்சிசிது; தாங் நங்கள தெற்று குற்றத கச்சுது கொண்டும் பரிசுத்த ஆல்ப்மாவுகொண்டு நங்கள ஹொஸ்துமாடுது கொண்டும் ஆப்புது நங்கள ரெட்ச்சிசித்து.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, தெய்வ தப்பா அறிவு மாய இல்லாத்த ஒள்ளெ சுத்த அறிவாப்புது; ஈ அறிவுள்ளாக்க மற்றுள்ளாக்கள சினேகிசி, சமாதானமாயிற்றெ ஜீவுசுரு; மற்றுள்ளாக்கள மனசுஅருது தாநு ஹோப்புரு; கஷ்டதாளெ உள்ளாக்காக கருணெ காட்டி சகாசுரு; ஒள்ளேவன ஹாற நடிச்சு ஒப்பங்ஙும் இச்சபட்ச்ச கீயரு.
நங்கள எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின அப்பனாயிப்பா தெய்வாக பெகுமான உட்டாட்டெ; ஏனாக ஹளிங்ங, சத்தா ஏசுக்கிறிஸ்தின தெய்வ ஜீவோடெ ஏள்சி, தன்ன மகா தயவுகொண்டு நங்க எல்லாரிகும் ஹொசா ஜீவித தந்துத்தல்லோ! ஆ நம்பிக்கெயாளெ ஆப்புது நங்க எல்லாரும் ஜீவிசிண்டிப்புது.
கிறிஸ்து சத்தியநேருள்ளுளாவனாயி தென்னெ ஜீவிசிதாங் ஹளிட்டுள்ளுது நிங்காக கொத்துட்டல்லோ? அதுகொண்டு கிறிஸ்தின ஹாற தென்னெ சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயி ஜீவுசாக்க ஒக்க தெய்வதகொண்டு ஹுட்டிதாக்களாப்புது.
அதுகொண்டு, தெய்வதகொண்டு ஹுட்டிதாக்க ஒப்புரும் தெய்வ நேமத மீறி தெற்று குற்ற கீதண்டு இரரு; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா ஏசு அவன ஜீவிதாளெ இத்தீனெ; அந்த்தெ அவங் தெய்வதகொண்டு, ஹுட்டிப்பா ஹேதினாளெ தெற்று குற்ற கீதண்டு ஜீவுசத்தெ பற்ற.
ஏசு தென்னெயாப்புது சாவினாளெ குடுங்ஙாதெ நன்ன காப்பத்துள்ளா கிறிஸ்து ஹளி நம்பி ஜீவுசா எல்லாரும் தெய்வத மக்களாப்புது; ஆக்க தெய்வதமேலெ சினேக பீத்திப்பா ஹேதினாளெ, தெய்வதகொண்டு ஹுட்டிதா எல்லாரினும் சினேகிசுரு.
அந்த்தெ இப்பங்ங, தெய்வதகொண்டு ஹுட்டிதாக்க ஒப்புரும் தெற்று குற்ற கீதண்டு இரரு; எந்த்தெ ஹளிங்ங துஷ்டனாயிப்பா பிசாசின கெணியாளெ குடுங்ஙாதெ, தெய்வ ஆக்கள பாதுகாத்தங்கு.
ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வதகொண்டு ஹுட்டிதாக்க எல்லாரும் ஈ, லோகாளெ தெய்வாக எதிராயிற்றெ இப்பா காரெத ஜெயிசாக்களாப்புது; எந்த்தெ ஹளிங்ங நங்க தெய்வதமேலெ பீத்திப்பா நம்பிக்கெ ஈ லோகக்காரெத ஜெயிப்பத்தெ நங்கள சகாசீதெ.
“லவோதிக்கா சபெயாளெ இப்பா தூதங்ங நீ இந்த்தெ எளி: ஆமென் ஆயிப்பாவனும், நம்பத்தெ பற்றிதாவனும், சத்திய சாட்ச்சியாயி இப்பாவனும், தெய்வத எல்லா சிருஷ்டிகும், தொடக்கமாயிப்பாவனும் ஹளுது ஏன ஹளிங்ங,