14 மோசே மருபூமியாளெ பிச்சளெ ஹாவின போசி பீத்தா ஹாற மனுஷனாயி பந்நாவனும் போசுக்கு.
எந்நங்ங நா அந்த்தெ கீதங்ங, இந்த்தெ நெடீக்கு ஹளி தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதிப்பா வாக்கு எந்த்தெ நிவர்த்தி ஆக்கு? ஹளி கேட்டாங்.
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “குருக்கங்ங மடெயும், ஹக்கிலிக கூடும் ஹடதெ; எந்நங்ங மனுஷனாயி பந்தா நனங்ங, நன்ன தெலெபீத்து கெடெவத்தெகூடி சல இல்லெ” ஹளி ஹளிதாங்.
நங்கள தொட்டபூஜாரிமாரும், மூப்பம்மாரும் ஒக்க கூடிட்டு ஏசின மரண சிட்ச்செக ஏல்சிகொட்டு, குரிசாமேலெ தறெச்சு கொந்துட்டுரு.
அம்மங்ங ஏசு, தாங் எந்த்தெ சாயிவத்தெ ஹோதீனெ ஹளிட்டுள்ளா விதாத, தாங் நேரத்தெ ஹளிதா வாக்கின ஆக்க இந்த்தெ நிவர்த்திகீதுரு.
ஆகாசந்த எறங்ஙி பந்தா ஜீவங் தப்பா தீனி நானாப்புது; ஆ தீனித திம்மாவாங் எந்தெந்தும் ஜீவுசுவாங்; நன்ன சரீர தென்னெயாப்புது லோகாளெ உள்ளாக்க ஜீவுசத்தெபேக்காயி கொடா தீனி” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகொண்டு ஏசு ஆக்களகூடெ, “மனுஷனாயி பந்நாவன நிங்க போசுரு; அம்மங்ங, அது நா தென்னெயாப்புது ஹளியும், நா நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார ஒந்தும் கீயாதெ, நன்ன அப்பாங் நனங்ங ஹளிதந்தா பிரகார ஆப்புது இதொக்க கீவுது ஹளியும் மனசிலுமாடுரு.
அந்த்தெ இத்தட்டும், தெய்வ தாங் ஏற்பாடு கீதா பிரகாரம், தாங் முன்கூட்டி ஹளிதா பிரகாரம், நிங்கள கையாளெ தந்துத்து; நிங்க ஈ ஏசின, தெய்வ கல்பனெயும், தெய்வ நேமும் அறியாத்த அக்கறமக்காறா புடுசு குரிசாமேலெ ஆணிதறெச்சு கொந்துரு.