29 அம்மங்ங ஏசு, “நீ நன்ன கண்டுதுகொண்டு நம்பிதெ; நன்ன காணாதே நம்பாக்க பாக்கியசாலிகளாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ங தெய்வகாரெபற்றி நிங்கள கண்ணு காம்புதுகொண்டும், நிங்கள கீயி கேளுதுகொண்டும் நிங்க பாக்கிய உள்ளாக்களாப்புது.
தெய்வ நின்னகூடெ ஹளிதொக்க அந்த்தெ தென்னெ சம்போசுகு ஹளி நம்பிதுகொண்டு, நீ பாக்கியசாலி தென்னெ ஆப்புது” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஹளிதா.
அம்மங்ங தோமாஸு, “நன்ன எஜமானனே! நன்ன தெய்வமே!” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகளிஞட்டு நேரத்தெ பந்தா இஞ்ஞொந்து சிஷ்யனும் கல்லறெ ஒளெயெ ஹுக்கி, அதொக்க கண்டு, நம்பிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “ஏனிங்ஙி ஒந்து அல்புதும், அடெயாளம் காணாதெ நிங்க நன்னமேலெ நம்பிக்கெபியரு” ஹளி ஹளிதாங்.
ஆ ஹொசா சரீரத கண்டுதுகொண்டல்ல இல்லி ஜீவுசுது, அது நங்காக கிட்டுகு ஹளிட்டுள்ளா நம்பிக்கெயாளெ ஆப்புது ஜீவுசுது.
“ஒந்து காரெ கிட்டுகு ஹளி நங்க காத்தண்டித்தீனல்லோ! ஆ ஒறப்பு தென்னெயாப்புது நம்பிக்கெ; அது கண்ணிக காம்பத்தெ பற்றிதில்லிங்கிலும் அது கிட்டுகு ஹளிட்டுள்ளா ஒறப்புதென்னெ ஆப்புது.
கண்ணிக காணாத்த தெய்வத, கண்ணா முந்தாக காம்பா ஹாற ஒறப்போடெ ராஜாவின அரிசாக அஞ்சாதெ எகிப்திந்த ஹொறெயெ கடது ஹோதுதும், ஈ நம்பிக்கெயாளெ தென்னெயாப்புது.
ஈக்க எல்லாரும் ஈ நம்பிக்கெயாளெ தெய்வத கையிந்த ஒள்ளெ ஹெசறு கிட்டிதாக்களாயித்தங்ஙும், தெய்வ தரக்கெ ஹளி வாக்கு ஹளித்தா அனுக்கிரகங்ஙளு கிட்டிபில்லெ.
இதுவரெ நிங்க தெய்வத கண்டுபில்லெ, எந்நங்ஙும் தெய்வத சினேகிசீரெ; தெய்வத காணாதெ இத்தட்டும் தன்னமேலெ நம்பிக்கெ பீத்து, தெய்வத பெகுமானிசி, அளவில்லாத்த சந்தோஷ உள்ளாக்களாயி இத்தீரெ.