20 ஏசு அந்த்தெ ஹளிட்டு, தன்ன எருடு கையிதும், தன்ன அள்ளெதும் ஆக்காக காட்டிகொட்டாங்; சிஷ்யம்மாரு எஜமானன கண்டு சந்தோஷபட்டுரு.
ஆ ஹெண்ணாக கல்லறெந்த பிரிக பிரிக ஹோதுரு; ஆக்க அஞ்சிக்கெயோடெயும், சந்தோஷத்தோடெயும் சிஷ்யம்மாரகூடெ ஹளத்தெபேக்காயி ஓடிஹோதுரு.
நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது; நிங்க அளுரு, சங்கடபடுரு; அம்மங்ங ஈ லோகக்காரு ஒக்க சந்தோஷபடுரு; நிங்க சங்கடபடுரு, எந்நங்ங நிங்கள சங்கட சந்தோஷமாயிற்றெ மாறுகு.
அதே ஹாற தென்னெ நிங்களும், ஈக சங்கடபட்டீரெ. எந்நங்ங நா நிங்கள திரிச்சும் காம்பதாப்பங்ங, நிங்கள மனசிக சந்தோஷ கிட்டுகு. நிங்கள சந்தோஷத ஒப்பனகொண்டும் நிங்களகையிந்த எத்தத்தெ பற்ற.
எந்நங்ஙும் பட்டாளக்காறாளெ ஒப்பாங், ஈட்டியாளெ ஏசின அள்ளெக குத்திதாங்; அம்மங்ங சோரெயும், நீரும் ஹொறெயெ கடதுத்து.
அதுகளிஞட்டு மற்றுள்ளா சிஷ்யம்மாரொக்க அவனகூடெ “நங்க எஜமானன கண்டும்!” ஹளி ஹளிரு. அதங்ங அவங் “ஏசின எருடு கையாளெயும், தன்ன அள்ளெயாளெயும் இப்பா பாசண்டித கண்டு, முட்டி நோடிட்டல்லாதெ நா நம்பத்தெ ஹோப்புதில்லெ” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்தட்டு ஏசு தோமாஸினகூடெ, “இத்தோல நன்னகையி! பரலாளெ முட்டிநோடு! நின்ன கையிநீட்டி, நன்ன அள்ளெத முட்டிநோடு! நின்ன சம்செ மாறி நம்பிக்கெ பரட்டெ!” ஹளி ஹளிதாங்.
ஈ லோக உட்டாப்புதன முச்சே ஜீவ வஜனமாயிற்றெ இத்தாவன நங்கள கண்ணாளெ கண்டும் ஹடதெ, அவங் கூட்டகூடுதன கீயாளெ கேட்டும் ஹடதெ, அவன நங்கள கையாளெ முட்டிகூடி நோடி ஹடதெ.