4 அம்மங்ங ஏசு, “மனிசி! அதங்ங நா ஏன கீவத்தெபற்றுகு? நன்ன சமெ இனியும் ஆயிபில்லெ” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு அவளகூடெ, “ஹெண்ணு நீ நன்னமேலெ பீத்திப்பா நம்பிக்கெ தொட்டுது தென்னெயாப்புது. நீ பிஜாரிசிதா காரெ நெடெயட்டெ” ஹளி ஹளிதாங். ஆ சமெயாளெ தென்னெ அவள மகளமேலெ ஹிடுத்தா பேயி ஹோத்து.
ஆக்க ஏசினகூடெ, “தெய்வத மங்ஙா! நங்காகும், நினங்ஙும் தம்மெலெ சம்மந்த ஏன? சமெ ஆப்புதனமுச்செ நங்கள பேதெனெபடுசத்தெபேக்காயி இல்லிக பந்துதோ?” ஹளி ஆர்ப்பத்தெகூடிரு.
அதங்ங ஏசு “நிங்க ஏனக நன்ன தெண்டுது? நா நன்ன அப்பன மெனெயாளெ தென்னெ இருக்கு ஹளிட்டுள்ளுது நிங்காக கொத்தில்லே?” ஹளி கேட்டாங்.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “மனுஷனாயி பந்நாவங்ங பெகுமான கிட்டத்துள்ளா சமெஆத்து.
பஸ்கா உல்சாக தொடங்ஙுதன முச்செ ஏசு, தாங் ஈ லோகதபுட்டு தன்ன அப்பனப்படெ ஹோப்பத்துள்ளா சமெஆத்து ஹளி மனசிலுமாடிட்டு, ஈ லோகதாளெ இப்பா தன்ன ஜனங்ஙளாமேலெ சினேக காட்டிண்டித்தா ஏசு, கடெசிவரெட்டும் ஆக்கள சினேகிசிதாங்.
மொதெ ஊரின கலக்கிபீத்தா முந்திரிச்சாறு தீதண்டுஹோத்து, அம்மங்ங ஏசின அவ்வெ ஏசினகூடெ “முந்திரிச்சாறு தீதண்டுஹோத்து” ஹளி ஹளிதா.
ஆக்க அவளகூடெ, “ஹெண்ணு! நீ ஏனாக அளுது?” ஹளி கேட்டாங் அதங்ங அவ, “நன்ன எஜமானன எத்திண்டு ஹோயுட்டுரு, எல்லி பீத்துரு ஹளி கொத்தில்லெ” ஹளி ஹளிதா.
ஏசு அவளகூடெ, “ஹெண்ணு ஏனாக அளுது? நீ ஏறன தெண்டுது?” ஹளி கேட்டாங்; அவ ஏசின, கல்லறெ தோட்டத கெலசகாறனாயிக்கு ஹளி பிஜாரிசிட்டு, “நீ ஏசின சவத எத்திண்டு ஹோயித்தங்ங எல்லி பீத்தெ ஹளி ஹளு? நா எத்திண்டு ஹோயணக்கெ” ஹளி ஹளிதா.
அம்மங்ங ஆக்க ஏசின ஹிடிப்பத்தெ நோடிரு; எந்நங்ங அது ஏசின ஹிடிப்பத்துள்ளா சமெ அல்லாத்துதுகொண்டு, ஒப்புரும் அவன முட்டிபில்லெ.
ஏசு ஆக்களகூடெ, “நா ஹோப்பத்துள்ளா சமெ இனியும் ஆயிபில்லெ; எந்நங்ங நிங்காக ஏகபேக்கிங்ஙிலும் ஹோக்கெ.
நிங்க உல்சாகாக ஹோயிவா; நா ஹோப்புதில்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங, நன்ன சமெ இனியும் ஆயிபில்லெ” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு, அம்பலதாளெ பீத்திப்பா உண்டிபெட்டித அரியெ நிந்து உபதேச கீதண்டிப்பங்ங ஆப்புது இதொக்க கூட்டகூடிது; எந்நங்ங ஏசின ஹிடிப்பத்துள்ளா சமெ அல்லாத்துதுகொண்டு, ஒப்பனும் ஏசின முட்டிபில்லெ.
அந்த்தெ இப்பங்ங, இனி நங்க ஒப்புறினும், தெய்வ நம்பிக்கெ இல்லாத்த ஆள்க்காரு கணக்குமாடா ஹாற கணக்குமாடுதில்லெ; இதுவரெ கிறிஸ்தின, மனுஷனாயிற்றெ கணக்குமாடித்தும்; எந்நங்ங இனி அவன மனுஷனாயிற்றெ கணக்குமாடுதில்லெ.