20 ஏசின குரிசாமேலெ தறெச்சா சல பட்டணத அரியெ இத்தாஹேதினாளெ யூதம்மாராளெ ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு அதன பாசிரு; ஆ ஹலெயாளெ எளிதிது எபிரெய, கிரீக்கு, லத்தீன் ஹளா பாஷெயாளெ ஒக்க ஆயித்து.
இவங் யூதம்மாரா ராஜாவாப்புது ஹளி குரிசாமேலெ எளிதி பீத்தித்துரு.
ஈ வாக்கு கேளதாப்பங்ங பிலாத்து ஏசின ஹொறெயெ கூட்டிண்டுபந்ந; எந்தட்டு, கல்தள ஹளா சலதாளெ இப்பா ஞாயாதிபதி குளிவா சலாளெ குளுதாங்; ஆ சலாக எபிரெய பாஷெயாளெ கபத்தா ஹளி ஹெசறும் உட்டாயித்து.
அந்து யூதம்மாரா ஒழிவு ஜினாகுள்ளா ஒருக்கஜின ஆயித்துதுகொண்டும், ஆ சல அரியெதென்னெ இத்துதுகொண்டும் ஆக்க ஆ கல்லறெயாளெ தென்னெ ஏசின சவத அடக்க கீதுரு.
எருசலேமாளெ ஆடுபாகுலு ஹளிட்டு ஒந்து பாகுலு ஹடதெ; அதன அரியெ எபிரெய பாஷெயாளெ பெதஸ்தா ஹளி ஹெசறுள்ளா ஒந்து கொள உட்டாயித்து; அதன சுத்தூடு ஐது சிண்ட, சிண்ட மண்டாக உட்டாயித்து.
ஆக்க பவுலா கோட்டேக கொண்டுஹோப்பங்ங, அவங் பட்டாளத்தலவனகூடெ, “நா நின்னகூடெ ஒந்து வாக்கு கூட்டகூடக்கெயோ?” ஹளி கேட்டாங்; அதங்ங அவங், “ஓ நினங்ஙும் கிரீக்கு பாஷெ கொத்துட்டோ?
அவங்ங மருபடி கிட்டதாப்பங்ங, பவுலு படிக்கெட்டாமேலெ நிந்தட்டு, ஜனங்ஙளா நோடி கைகாட்டி அடங்ஙிப்பத்தெ ஹளிதாங்; ஜனங்ஙளு அடங்ஙி இப்பதாப்பங்ங, பவுலு எபிரெய பாஷெயாளெ கூட்டகூடத்தெ தொடங்ஙிதாங்.
எந்நங்ங அவங் எபிரெய பாஷெயாளெ கூட்டகூடுது கேட்டட்டு, கூடுதலு சாந்தமாயிற்றெ இத்துரு; அம்மங்ங பவுலு,
அம்மங்ங நங்க எல்லாரும் நெலதாளெ பித்தும்; அம்மங்ங ‘சவுலு! சவுலு! நீ ஏனாக நன்ன பேதெபனெடுசுது? கல்லாமேலெ தெலெ ஹூயிவுது தெலேக கேடாப்புது’ ஹளி எபிரெய பாஷெயாளெ கூட்டகூடா ஒச்செத கேட்டிங்.
அதுகொண்டாப்புது ஏசும், தன்ன சொந்த சோரெகொண்டு ஜனங்ஙளா பரிசுத்தமாடத்தெ பேக்காயி, பட்டணத ஹொறெயெ பீத்து கஷ்டப்பாடு சகிச்சு சத்துது.
ஆ துரால்ப்மாவொக்க, லோகாளெ இப்பா ராஜாக்கம்மாரு எல்லாரினும், எபிரெய பாஷெயாளெ அர்மெகதோன் ஹளா சலாளெ ஒந்தாயி கூட்டித்து.
பாதாளத தூதனாப்புது அவேக ராஜாவு; அவங்ங, எபிரெய பாஷெயாளெ அபத்தானு ஹளியும், கிரீக்கு பாஷெயாளெ அப்பொலியானு ஹளி ஹெசறு உட்டாயித்து.