11 அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “மேலெந்த கிட்டிதில்லிங்ஙி நினங்ங நன்னமேலெ ஒந்து அதிகாரம் உட்டாக; அதுகொண்டு நன்ன நின்ன கையாளெ ஏல்சிதாவனாப்புது தொட்ட குற்றக்காறங்” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங தொட்டபூஜாரி தாங் ஹைக்கித்தா துணித பலிச்சுகீறிட்டு, “இவங் தெய்வத அவன அப்பனாப்புது ஹளி தூஷண ஹளிதீனெ; இனி நங்காக சாட்ச்சி ஏனாக? இத்தாக நோடிவா! இவங் ஹளிதன நிங்களே கேட்டுறல்லோ!
எந்தட்டு ஏசின கையித கெட்டி கொண்டு ஹோயி, ரோமாக்காறா கவர்னறாயிப்பா பொந்தியு பிலாத்தினகையி ஏல்சிகொட்டுரு.
நங்க தெற்று குற்ற கீவத்துள்ளா ஒந்து சந்தர்ப உட்டாகாதிப்பத்தெகும், பிசாசின கையிந்தும் நங்கள காத்தணுக்கு; ராஜெ, அதிகார, மரியாதெ எந்தெந்தும் நிந்து தென்னெயாப்புது; ஆமென்.
ஏசின காட்டிகொடத்தெ பந்தா யூதாஸு, ஆக்களகூடெ ஒந்து அடெயாள ஹளிகொட்டித்தாங், “நா ஒப்பன கென்னெக முத்த ஹவுக்குவிங் அவங் தென்னெயாப்புது ஏசு; அவன ஹிடுத்து ஜாகர்தெயாயிற்றெ கொண்டு ஹோயிவா” ஹளி ஹளித்தாங்.
நா ஜினோத்தும் நிங்களகூடெதால அம்பலதாளெ உபதேச கீதண்டித்துது? அம்மங்ங ஏனாக நன்ன ஹிடிப்பத்தெ பாராத்துது? எந்நங்ங, ஈக நிங்கள சமெயும், இருட்டின அதிகாரும் ஆப்புது ஹளி ஹளிதாங்.
முந்தெ அன்னா ஹளாவனப்படெ கொண்டுஹோதுரு; ஏனாக ஹளிங்ங, ஈ அன்னா ஹளாவனாப்புது ஆ வர்ஷத்த தொட்ட பூஜாரியாயித்தா காய்பா ஹளாவன மாவாங்.
அந்த்தெ ஈ யூதாஸு, தொட்டபூஜாரிமாரும், பரீசம்மாரும்கூடி ஹளாயிச்சா காவல்காறினும், ரோமா பட்டாளக்காறினும் கூட்டிண்டு, கிச்சுபந்த, பொளுக்கு, ஆயுதங்ஙளுமாயிற்றெ அல்லிக பந்நா.
அம்மங்ங பிலாத்து, “நீ நன்னகூடெ உத்தர ஹளே? நின்ன குரிசாமேலெ தறெப்பத்தெகும் நனங்ங அதிகார உட்டு, நின்ன விடுதலெ கீவத்தெகும் நனங்ங அதிகார உட்டு ஹளி நினங்ங கொத்தில்லே?” ஹளி கேட்டாங்.
யோவானு ஆக்களகூடெ, “சொர்க்காளெ இப்பா தெய்வ கொடாதெ, ஒப்பங்ஙும் ஒந்தும் கிட்ட.
அம்மங்ங ஆக்க ஏசின ஹிடிப்பத்தெ நோடிரு; எந்நங்ங அது ஏசின ஹிடிப்பத்துள்ளா சமெ அல்லாத்துதுகொண்டு, ஒப்புரும் அவன முட்டிபில்லெ.
அதங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “நிங்க கண்ணு காணாத்தாக்களாயி இத்தங்ங, நிங்களகையி தெற்று குற்ற உட்டாக; எந்நங்ங நிங்க ‘நங்காக ஒக்க கண்ணு கண்டாதெ’ ஹளி ஹளீரெ; அதுகொண்டு நிங்க குற்றக்காரு தென்னெ” ஹளி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ இத்தட்டும், தெய்வ தாங் ஏற்பாடு கீதா பிரகாரம், தாங் முன்கூட்டி ஹளிதா பிரகாரம், நிங்கள கையாளெ தந்துத்து; நிங்க ஈ ஏசின, தெய்வ கல்பனெயும், தெய்வ நேமும் அறியாத்த அக்கறமக்காறா புடுசு குரிசாமேலெ ஆணிதறெச்சு கொந்துரு.
அப்ரகாமு, ஈசாக்கு, யாக்கோபு ஹளா நங்கள கார்ணம்மாரா தெய்வ, தன்ன மங்ஙனாயிப்பா ஏசின பெகுமானிசித்து; எந்நங்ங நிங்க, ஆ ஏசின கொல்லத்தெபேக்காயி பிலாத்தினகையி ஏல்சிகொட்டுரு; பிலாத்து ஏசின புட்டுடுக்கு ஹளி தீருமான கீவதாப்பங்ங; அவன நங்காக ஆவிசெ இல்லெ; அவன புடுவாடா ஹளி நிங்க எதிர்த்து நிந்துரு.
ஏனாக ஹளிங்ங, எல்லா அறிவும் தெய்வத கையிந்த பந்துதல்லோ? எல்லதும் தெய்வதகொண்டு தென்னெயல்லோ நெடிவுது? அதுமாத்தறல்ல, எல்லதும் தெய்வாபேக்காயிற்றெ உள்ளுது தென்னெயாப்புது; அதுகொண்டு எல்லா பெகுமானும், எந்தெந்தும் தெய்வாக மாத்தற உள்ளுதாயிறட்டெ. ஆமென்.
தொட்ட பரண அதிகாரதாளெ இப்பா எல்லாரினும், தெய்வ ஆ ஸ்தானதாளெ நேமிசிப்பா ஹேதினாளெ நங்க எல்லாரும் ஆக்கள அனிசரிசி நெடீக்கு.
மனுஷன ஜீவிதாக ஆவிசெயுள்ளா எல்லா அனுக்கிரகங்ஙளும், அறிவும் சொர்க்காளெ இப்பா தெய்வத கையிந்த ஆப்புது கிட்டுது; நங்கள அப்பனாயிப்பா தெய்வதகையி பேடாத்துது ஒந்தும் இல்லெ; ஆ தெய்வதப்படெந்த ஒள்ளெ சொபாவும், ஹொல்லாத்த சொபாவும் மாறி மாறி பார; ஒக்க ஒள்ளேது மாத்தற ஒள்ளு.
அதுகொண்டு, தெய்வத இஷ்டப்படா ஹாற உள்ளா ஒள்ளெ காரெ ஏன ஹளி அருதட்டும், நிங்க அதன கீயாதித்தங்ங அது தெய்வ குற்ற ஆப்புது.