7 நீ நனங்ங தந்தா எல்லதும் நின்னப்படெந்த ஆப்புது பந்துது ஹளிட்டுள்ளுது ஈக ஆக்காக கொத்துகிடுத்து.
நா நன்ன அப்பன ஒளெயும், நிங்க நன்ன ஒளெயும், நா நிங்கள ஒளெயும் இப்புது நிங்க காம்புரு.
அப்பந்து எல்லதும் நந்தாப்புது. அதுகொண்டாப்புது, ‘நா ஹளுதன கேட்டு, நிங்காக ஹளிதப்பாங்’ ஹளி நா ஹளிது.”
நன்னகையி இப்புது ஒக்க நிந்துதென்னெ; நின்னகையி இப்புதும் நந்து தென்னெயாப்புது. ஆக்களகொண்டும் நனங்ங பெகுமான கிடுத்து.
நீ ஈ லோகந்த தெரெஞ்ஞெத்திட்டு, நன்னகையி ஏல்சிதந்தா ஜனங்ஙளிக நீ ஏற ஹளிட்டுள்ளுதன ஹளிகொட்டு ஹடதெ; நின்ன சொந்த ஜனமாயித்தா ஆக்கள, நீ நன்னகையாளெ ஏல்சிதந்தெ; ஆக்களும் நின்ன வாக்கின அனிசரிசிரு.
நீ நன்னகூடெ ஹளிதனதென்னெ நா ஆக்களகூடெயும் ஹளிதிங்; ஆக்களும் அதன சீகரிசி, நா நின்னப்படெந்த பந்நாவனாப்புது ஹளிட்டுள்ளா சத்தியத மனசிலுமாடிரு; நீனாப்புது நன்ன ஹளாயிச்சுது ஹளியும் நேராயிற்றெ நம்பிரு.
அதுகொண்டு ஏசு ஆக்களகூடெ, “மனுஷனாயி பந்நாவன நிங்க போசுரு; அம்மங்ங, அது நா தென்னெயாப்புது ஹளியும், நா நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார ஒந்தும் கீயாதெ, நன்ன அப்பாங் நனங்ங ஹளிதந்தா பிரகார ஆப்புது இதொக்க கீவுது ஹளியும் மனசிலுமாடுரு.