19 நின்ன சத்தியதாளெ ஆக்க பரிசுத்தமாடி நினங்ங ஏல்சிதந்தாக்களாயிற்றெ இப்பத்தெபேக்காயி, நா நன்னும் நின்னகையி ஏல்சிதந்நீனெ.
அந்த்தெ இப்பங்ங, அப்பாங் நன்ன தெரெஞ்ஞெத்தி, ஈ லோகாக ஹளாய்ச்சுதுகொண்டும், ‘நா தெய்வத மங்ஙனாப்புது’ ஹளி ஹளிதுகொண்டும், ‘நீ தெய்வத மதிப்பு கொறச்சுட்டெ’ ஹளி நிங்க ஹளுது ஏனாக?
ஒப்பாங் தன்ன கூட்டுக்காறங்ங பேக்காயி தன்ன ஜீவங்கொடுதாப்புது தொட்ட சினேக; அதனகாட்டிலும் தொட்ட சினேக பேறெ ஒப்பனகையும் இல்லெ.
நா ஹளிதா வாக்குகொண்டு நிங்க நேரத்தே சுத்தி உள்ளாக்களாயுட்டுரு.
நின்ன வாக்குதென்னெ சத்திய. ஆ சத்தியதாளெ நீ ஆக்கள சுத்திமாடுக்கு.
நா பிரார்த்தனெ கீவுது ஆக்காக பேக்காயிற்றெ மாத்றல்ல; ஆக்கள வாக்குகொண்டு நன்னமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பா எல்லாரிக பேக்காயிற்றும் பிரார்த்தனெ கீவுதாப்புது.
கொரிந்தி பட்டணதாளெ உள்ளா சபெக்காறிக எளிவா கத்து ஏன ஹளிங்ங; ஏசுக்கிறிஸ்தினகொண்டு நிங்கள ஜீவிதாத பரிசுத்தமாடத்தெ பேக்காயி தெய்வ நிங்கள ஊதுஹடதெ; ஏனாக ஹளிங்ங, ஈ லோகாளெ ஜீவுசா ஜனங்ஙளாளெ ஏறொக்க எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்து தென்னெ நங்கள ஜீவித நெடத்துக்கு ஹளி ஊதீரெயோ, ஆக்கள ஜீவிதாத அவங் பரிசுத்த மாடீனெ.
இந்த்தல நன்மெ ஒக்க நிங்காக கிட்டத்தெ பேக்காயிற்றெ ஆப்புது நங்க கஷ்டப்பட்டுது; தெய்வத கருணெ கிட்டிப்புது கொண்டு, ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு தெய்வதபற்றி அருது ஜீவோடெ ஏளத்துள்ளா பாக்கிய உள்ளாக்களாயி ஆதீரெ; அந்த்தெ ஆக்களகொண்டு தெய்வாக பெகுமானும் பெருகீதெ.
நா நிங்களபற்றி தீத்தினகூடெ பெருமெ ஹளிதிங்; நா அவனகூடெ ஹளிதா ஹாற தென்னெ நிங்க இப்புதன, அவங் கண்டு பந்திப்பா ஹேதினாளெ, நா பெருமெ ஹளிதனபற்றி நாணப்படத்தெ ஒந்தும் இல்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங, தீத்தினகூடெ நிங்களபற்றி நா கூட்டகூடிதா காரெ ஒக்க சத்திய தென்னெயாப்புது ஹளி, அவங்ங மனசிலாத்தல்லோ!
நங்கள எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின கருணெ எந்த்தலது ஹளி நிங்காக கொத்துட்டல்லோ! ஏசு சம்பத்துள்ளாவனாயி இத்தட்டும் நிங்காகபேக்காயி பாவப்பட்டாவன ஹாற ஆயிதீனெ; ஏனாக ஹளிங்ங நிங்கள சம்பத்துள்ளாக்களாயி மாடுக்கு ஹளிட்டாப்புது அவங், அந்த்தெ கீதிப்புது.
ஏசுக்கிறிஸ்தினகொண்டு மனுஷம்மாராமேலெ தெய்வ கருணெ காட்டீதெ ஹளிட்டுள்ளா சத்தியநேரு உள்ளா ஈ ஒள்ளெவர்த்தமானத நிங்க மனசிலுமாடிதா ஜினந்த நிங்க கிறிஸ்திக பேக்காயி ஜீவிசீரெ; ஈ ஒள்ளெவர்த்தமானத கேளா லோக முழுக்க உள்ளா ஒந்துபாடு ஜனங்ஙளும் நிங்கள ஹாற தென்னெ ஜீவிசீரெ.
ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ நங்கள தெரெஞ்ஞெத்திப்புது, நங்கள பரிசுத்தமாடத்தெ பேக்காயி ஆப்புது, அசுத்தனாயிற்றெ ஆப்பத்தெக அல்ல.
அதுகொண்டு தெய்வ தெரெஞ்ஞெத்திதா ஜனங்ஙளிக ஏசுக்கிறிஸ்தின நம்புது கொண்டுள்ளா ரெட்ச்செயும், நித்திய மதிப்பும் கிட்டுக்கு ஹளிட்டாப்புது நா சகல கஷ்டங்ஙளும் சகிப்புது.
ஏசுக்கிறிஸ்து, எல்லா அக்கறமந்தும் நீக்கி, நங்கள காத்து ஒள்ளெ காரெ சகலதும் கீவத்தெ மனசுள்ளாக்க ஆப்பத்தெகும் பரிசுத்த ஜனமாயிற்றெ மாடத்தெகும், தன்ன சொந்த ஜனமாயிற்றெ மாடத்தெகும் பேக்காயாப்புது தன்னத்தானே குரிசு மரணாக ஏல்சிகொட்டுது.
அந்த்தெ ஆயித்தங்ங, தெய்வத மங்ஙன காலாளெ தட்டிதாவங்ஙும், தன்ன சுத்திகரிசிதா ஒடம்படி சோரெத அசுத்தி ஹளி பிஜாரிசிதாவங்ஙும், தெய்வ தன்ன தயவுகாட்டி தந்தா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின அவமானபடிசிதாவங்ஙும் எத்தஹோற தொட்ட சிட்ச்செ கொடுக்கு ஹளி ஒம்மெ ஓர்த்துநோடிவா!
அதுகொண்டு ஏசும், அவங் சுத்திமாடிதா ஆள்க்காரும், ஒந்தே அப்பன மக்கள ஹாற ஆதீரெ; அதுகொண்டாப்புது, ஏசு ஆக்கள தம்மந்தீரே, ஹளி ஊளத்தெகும், திங்கெயாடுறே, ஹளி ஊளத்தெ மடிகாட்டாத்துது.
ஆடின சோரெயும், எத்துமறித சோரெயும், ஹசுகடசின கவுசிதா பூதியும், அசுத்தி உள்ளாக்கள மேலாமேலெ சடங்ஙுபிரகார தளிப்பதாப்பங்ங ஆக்க சுத்தி ஆதீரெ.
அதுகொண்டாப்புது ஆதியத்த ஒடம்படியும் சோரெ கொண்டுள்ளா ஹரெக்கெயாயிற்றெ தொடங்ஙுது.
ஏசு அந்த்தெ திரிச்சும், திரிச்சும் ஹரெக்கெ களிச்சித்தங்ங, லோக உட்டாதா காலந்த ஹிந்திகும், ஹிந்திகும் பாடுபடத்தெ வேண்டிபந்திக்கு; அதன பகராக லோக அவசான ஆப்பா ஈ காலதாளெ தெற்று குற்றத நீக்கத்தெ பேக்காயி ஒந்தேபரஸ தன்னதென்னெ ஹரெக்கெ களிப்பத்தெ லோகாக பந்துது.
அதுகொண்டு நன்ன மக்கள ஹாற உள்ளாக்களே! சினேக ஹளுது, பொருதெ பாயாளெ கூட்டகூடிண்டித்தங்ங மாத்தற போர, கஷ்டதாளெ இப்பாவன ஆவிசெக கொட்டு சகாசி காட்டுக்கு; அதாப்புது நேராயிற்றுள்ளா சினேக.
ஆ நம்பிக்கெ உள்ளா எல்லாரும், ஏசுக்கிறிஸ்து பரிசுத்தனாயிற்றெ இப்பா ஹாற தென்னெ ஆக்களும் தங்கள பரிசுத்தமாடிண்டு ஜீவுசுக்கு.