Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




யோவானு 14:26 - Moundadan Chetty

26 நிங்காக சகாயகீவத்தெபேக்காயி நன்ன ஹெசறாளெ, நன்ன அப்பாங் ஹளாய்ப்பத்தெ ஹோப்பா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாயி இப்பாவாங் நிங்காக எல்லதனும் படிசிதப்பாங். நா ஹளிதா எல்லதனும் நிங்காக ஓர்மெபடிசியும் தப்பாங்.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




யோவானு 14:26
75 Iomraidhean Croise  

ஏசுக்கிறிஸ்து ஹுட்டிதா பிவற எந்த்தெ ஹளிங்ங, ஏசின அவ்வெ மரியா ஹளாவள ஜோசப்பு ஹளாவங்ங ஹெண்ணுகேட்டு நிருத்தி பீத்தித்துதாயித்து, அந்த்தெ, ஆக்க இப்புரும் மொதெகளியாத்த முச்செ தென்னெ, மரியா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின சகாயங்கொண்டு பெசிறிஆயித்தாளெ ஹளி எல்லாரும் அருதுரு.


அவங் அந்த்தெ பிஜாரிசிட்டு ஒறங்ஙிண்டிப்பங்ங தெய்வதூதங் ஒப்பாங் அவன கனசினாளெ பந்தட்டு, “தாவீதின தறவாடாளெ ஹுட்டிதா ஜோசப்பு! நீ நின்ன ஹிண்டுரு ஆப்பத்தெ ஹோப்பா மரியாளினமேலெ சம்செபடுவாட; அவள சேர்சிக, அவள ஹொட்டெயாளெ இப்பா மைத்தி தெய்வத பரிசுத்த ஆல்ப்மாவுகொண்டு உட்டாதுதாப்புது.


அதுகொண்டு நிங்க ஹோயி, சகல ஜாதிக்காறினும் நனங்ங சிஷ்யம்மாராயி மாடிட்டு, நன்ன அப்பன ஹெசறாளெயும், மங்ஙனாயிப்பா நன்ன ஹெசறாளெயும், பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின ஹெசறாளெயும் ஸ்நானகர்ம கீதுகொட்டு,


மனசுதிரிவத்துள்ளா ஸ்நானகர்மத நா நிங்காக நீரினாளெ கீதுதந்நீனெ; எந்நங்ங, ஹிந்தீடு ஒப்பாங் பொப்பாங், அவங் நன்னகாட்டிலும் சக்தி உள்ளாவனாப்புது; நா தாநட்டு அவன காலுமுட்டி கும்முடத்தெகூடி யோக்கிதெ உள்ளாவனல்ல; அவங் நிங்காக பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின கொண்டும் கிச்சினகொண்டும் ஸ்நானகர்ம கீதுதப்பாங்.


‘நின்ன சத்துருக்களா நின்ன காலடிக மாடாவரெட்ட நீ நன்ன பலபக்க குளுதிரு’ ஹளி, தெய்வ நன்ன எஜமானினகூடெ ஹளிதீனெ ஹளி, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினகொண்டு தாவீது ஹளிதீனல்லோ!


ஆக்க நிங்கள ஹிடுத்து கொண்டு ஹோயி ஏல்சிகொடங்ங, ஏன கூட்டகூடுது, எந்த்தெ கூட்டகூடுது ஹளி முன்கூட்டி பேஜார படும்பேடா, அஞ்சும் பேடா; ஆ சமெயாளெ நிங்கள மனசினாளெ தெய்வ தோனுசுதன கூட்டகூடிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, ஆக கூட்டகூடுது நிங்க அல்ல, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு தென்னெயாப்புது நிங்களபுடுசு கூட்டகூடுசுது.


அவங் தெய்வத காழ்ச்செயாளெ தொட்ட கெலசகாறனாயி இப்பாங்; அவங் புளிச்ச முந்திரிசாறும், கள்ளும் குடியாத்தாவனாயிப்பாங்; அவங் ஹுட்டிதா காலந்தே பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு அவனகூடெ இத்து, பட்டெநெடத்துகு.


அதங்ங தூதங் அவளகூடெ, “பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு நின்னமேலெ பொக்கு; எல்லதனகாட்டிலும் தொட்டாவனாயிப்பா தெய்வ தன்ன சக்தி நினங்ங தக்கு; ஆ சக்திகொண்டு நீ ஒந்து கெண்டுமைத்தித ஹெறுவெ; ஆ மைத்தி தெய்வாகபேக்காயி பேறெ, மாற்றி பீத்தா மைத்தியாப்புது; அதுகொண்டு, இது தெய்வத மங்ஙனாப்புது ஹளி எல்லாரும் ஹளுரு.


அவ அந்த்தெ ஹளத்தாப்பங்ங தென்னெ எலிசபெத்தின ஹொட்டெயாளெ இத்தா மைத்தி சந்தோஷதாளெ அனங்ஙித்து; அம்மங்ங அவ, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின சகாயதாளெ,


ஆ மைத்தித அப்பனாயிப்பா சகரியன ஒளெயெ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு பந்துதுகொண்டு, அவங் பொளிச்சப்பாடாயிற்றெ ஹளிது ஏன ஹளிங்ங,


துஷ்டம்மாராயி ஜீவுசா நிங்களே, நிங்கள மக்காக ஒள்ளெ ஒள்ளெ சாதெனெ கொடத்தெ அருதிப்பங்ங, சொர்க்காளெ இப்பா நிங்கள அப்பாங், தன்னகூடெ கேளாக்காக தன்ன பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின கொடாதிப்பனோ? தீர்ச்செயாயிற்றும் கொடுவாங் ஹளி ஏமாரி ஒறப்பாயிற்றெ நம்புக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.


ஆ சமெயாளெ சிமியோனு ஹளிட்டு ஒந்து அஜ்ஜங் எருசலேமாளெ இத்தாங். ஆ அஜ்ஜங் சத்தியநேரு உள்ளாவனும், தெய்வத நேமப்பிரகார நெடிவாவனும் ஆயித்தாங்; ஆ அஜ்ஜங் இஸ்ரேல்ஜனத ரெட்ச்சிசத்தெ பொப்பா கிறிஸ்து ஏக பொப்பாங் ஹளி காத்தித்தாங்; பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு அவனகூடெ உட்டாயித்து.


நன்ன அப்பாங் சத்தியகீது ஹளிதா வாக்கின நா நிங்காக தப்புதாப்புது; சொர்க்கந்த நிங்காக சக்தி கிட்டாவரெட்ட நிங்க எருசலேம் பட்டணதாளெ தென்னெ இரிவா” ஹளி ஹளிதாங்.


அம்மங்ங பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு மாடம்புறாவின ரூபதாளெ ஏசினமேலெ எறங்ஙி பந்துத்து; அம்மங்ங “சினேக உள்ளா நன்ன மங்ஙா! நின்ன நனங்ங ஒள்ளெ இஷ்ட ஆப்புது” ஹளி ஆகாசந்த தெய்வ கூட்டகூடிதா ஒச்செ கேட்டுத்து.


அவங் ஏற ஹளி நனங்ஙும் கொத்தில்லாதெ இத்து, எந்நங்ங நீரினாளெ ஸ்நானகர்ம கீதுகொடத்தெ பேக்காயி நன்ன ஹளாய்ச்சா தெய்வ, ‘பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு எறங்ஙி ஏறனமேலெ பந்தாதெயோ அவங் தென்னெயாப்புது பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினாளெ ஸ்நானகர்ம கீது கொடாவாங்’ ஹளி நன்னகூடெ ஹளித்து.


எந்நங்ங ஆ சமெயாளெ சிஷ்யம்மாரிக ஈ சம்பவ ஏனாப்புது ஹளி மனசிலாயிப்பில்லெ. ஏசினபற்றி இந்த்தெ தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதிப்பா ஹாற தென்னெ எல்லதும் சம்போசித்து ஹளி, ஏசிக பெகுமான கிட்டிகளிஞட்டு ஆப்புது ஆக்காக ஓர்மெ பந்துது.


நிங்களகூடெ எந்தெந்தும் இத்து, நிங்கள சகாசத்துள்ளா பேறெ ஒந்து சகாயக்காறன நிங்காக தப்பத்தெ, நா நன்ன அப்பனகூடெ கேளுவிங்.


நா ஈக நிங்களகூடெ இப்பங்ங தென்னெ இதொக்க நிங்களகூடெ ஹளிகளிஞுத்து.


நன்ன அப்பனப்படெந்த நா ஹளாயிப்பா ஒந்து சகாயக்காறங் நிங்களப்படெ பொப்பாங்; அவங் தென்னெயாப்புது சத்தியத ஹளிதப்பா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு; அவங் நன்னபற்றிட்டுள்ளா காரெ ஒக்க நிங்களகூடெ கூட்டகூடுவாங்.


நா நிங்களகூடெ சத்திய ஆப்புது ஹளுது; நா ஹோப்புது நிங்காக பிரயோஜன உட்டாக்கு; நா ஹோயிதில்லிங்ஙி சகாயக்காறனாயிப்பாவாங் நிங்களப்படெ பாராங். நா ஹோதங்ங அவன நிங்களப்படெ ஹளாய்ப்பிங்.


ஏசு சத்து ஜீவோடெ எத்துகளிஞட்டு ஆப்புது தன்ன சிஷ்யம்மாரு ஏசு ஹளிதன ஓர்த்து, வேதவாக்கியதும், ஏசு ஹளிதா வாக்கினும் நம்பிது.


அந்த்தெ ஹளிட்டு ஆக்களமேலெ உருசிட்டு, “பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின ஹிடுத்தணிவா.


‘தெய்வ தென்னெயாப்புது எல்லாரிகும் படிசிதப்பாவாங்’ ஹளி பொளிச்சப்பாடிமாரா புஸ்தகதாளெ எளிதி ஹடதெயல்லோ! அதுகொண்டு நன்ன அப்பாங் ஹளிதப்புதன ஒக்க கேட்டு படிச்சா எல்லாரும் நன்னப்படெ பொப்புரு.


தன்னமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பாக்காக கிட்டத்துள்ளா தெய்வத ஆல்ப்மாவின பற்றியாப்புது ஏசு இந்த்தெ ஹளிது. ஏசிக கிட்டத்துள்ளா பெகுமான இனியும் கிட்டாத்துதுகொண்டு, தெய்வ தன்ன ஆல்ப்மாவின இனியும் லோகாளெ கொட்டுபில்லெ.


ஹிந்தெ ஒந்துஜின ஏசு சிஷ்யம்மாராகூடெ குளுது தீனிதிம்பா சமெயாளெ ஆக்களகூடெ, “நிங்க எருசலேமிந்த புட்டு ஹொறெயெ ஹோவாட; நா நேரத்தெ நிங்களகூடெ ஹளிதா ஹாற தென்னெ, நன்ன அப்பாங் நன்னகூடெ ஹளிதா வாக்கு நிவர்த்தி ஆப்பத்தெபேக்காயி நிங்க எருசலேமாளெ தென்னெ காத்திரிவா;


எந்நங்ங பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு நிங்களமேலெ பொப்பதாப்பங்ங நிங்க சக்தி உள்ளாக்களாயி எருசலேமாளெயும், யூதேயா தேச முழுவனும், சமாரியா தேசாளெயும், லோகத எல்லா அற்றவரெயும் ஹோயி, நனங்ங சாட்ச்சிகளாயி, ஜனங்ஙளிக ஒள்ளெவர்த்தமான அருசுரு” ஹளி ஹளிதாங்.


அம்மங்ங, ‘யோவானு நீரினாளெ ஸ்நானகர்ம கீதுதந்நா; எந்நங்ங நிங்காக பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினகொண்டு ஸ்நானகர்ம கிட்டுகு’ ஹளி எஜமானு ஹளிதா வாக்கின ஆ சமெயாளெ நா ஓர்த்திங்.


ஆக்க நோம்பு இத்து, கும்முட்டண்டிப்பா சமெயாளெ, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு ஆக்களகூடெ, “நா தெரெஞ்ஞெத்திதா ஒந்து விஷேஷப்பட்ட கெலசாகபேக்காயி பர்னபாசினும், சவுலினும் மாற்றி நிருத்திவா” ஹளி ஹளித்து.


பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு ஹளிதா ஹாற தென்னெ, பர்னபாசும் சவுலும் செலுக்கியா பட்டணாக பந்தட்டு, அல்லிந்த கப்பலுஹத்தி சைப்ரஸ் தீவிக ஹோதுரு.


அது ஏனொக்க ஹளிங்ங, எந்நங்ங, பிம்மாக பூசெகளிச்சா அசுத்தி உள்ளுதன திம்பத்தெபாடில்லெ; சோரெதும் திம்பத்தெபாடில்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங, அதன சோரெ ஹொறெயெ கடதுஹோகாத்துது கொண்டு, சோசமுட்டி சத்தா ஏதன எறெச்சியும் திம்பத்தெபாடில்லெ; பேசித்தர கீவத்தெபாடில்லெ ஹளி, இந்த்தல அத்தியாவிசெமாயிற்றுள்ளா காரெ அல்லாதெ, புத்திமுட்டுள்ளா பேறெ ஒந்நனும் நிங்களமேலெ பீத்து கெட்டத்தெபாடில்லெ ஹளி, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவிகும், நங்காக ஒள்ளேது ஹளி கண்டுத்து; அதுகொண்டு இந்த்தல காரேக நீஙி, நிங்கள காத்தணுக்கு; ஒயித்தாயி இரிவா!” ஹளி, ஆ கத்தினாளெ எளிதி அயெச்சித்துரு.


நங்கள மனசினாளெ உள்ளுது அருதிப்பா தெய்வ, நங்காக பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின தந்தா ஹாற தென்னெ, ஆக்காகும் பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின கொட்டு, ஆக்கள ஏற்றெத்திஹடதெ ஹளிட்டுள்ளுதன நங்காக காட்டி தந்துஹடுதெ.


அதுகளிஞட்டு, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு ஆக்கள, ஆசியா நாடினாளெ வஜன கூட்டகூடத்தெ புடாதெ தடுத்தாஹேதினாளெ, ஆக்க பிரிகியா, கலாத்தியா ஹளா நாடுகூடி, கடது ஹோதுரு.


தெய்வ ஏசின, தன்ன பலபக்க இப்பா சிம்மாசனாளெ போசி குளிசிட்டு, நங்காக தரக்கெ ஹளி வாக்கு ஹளித்தா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின நங்க எல்லாரிகும் தந்நண்டித்தீனெ; அதாப்புது நிங்க காம்புதும், கேளுதும் ஒக்க.


அம்மங்ங, ஆக்க எல்லாரும் பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினாளெ தும்பி, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு ஆக்காக கொட்டா கழிவு அனிசரிசி, பலவித பாஷெயாளெ கூட்டகூடத்தெ தொடங்ஙிரு.


அதுகொண்டு தெய்வ தன்ன சொந்த சோரெயாளெ நேடிதா தன்ன சபெத மேசத்தெ, மேல்நோட்டக்காறாயிற்றெ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு நிங்கள நிருத்திப்புது கொண்டு நிங்களும் ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா; தன்ன ஆடின ஹாற இப்பா ஜனாதும் ஜாகர்தெயாயிற்றெ நோடியணிவா.


இந்த்தெ அத்வானிசி, பாவப்பட்டாக்கள சகாசுக்கு, ‘பொடுசுதன காட்டிலும் கொடுது ஆப்புது தொட்ட பாக்கிய’ ஹளி, எஜமானனாயிப்பா ஏசு ஹளிதா வாக்கின ஓர்த்து நோடுக்கு ஹளி, ஹளிதந்நி, இந்த்தெ எல்லா விததாளெயும் நா நிங்காக பட்டெகாட்டிதிங்” ஹளி ஹளிதாங்.


இந்த்தெ ஆக்க தம்மெலெ ஒத்துபாராதெ, ஹோப்பத்தெ நோடங்ங, பவுலு ஆக்கள நோடிட்டு,


அம்மங்ங பேதுரு அவனகூடெ, “அனனியா! சலமாறிதா ஹண ஒந்து பாக ஏமாத்திபீத்தட்டு, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாயி இப்பாவனகூடெ பொள்ளு ஹளத்தெபேக்காயி, நின்ன மனசின செயித்தானிக புட்டுகொட்டுது ஏக்க?


அடங்ஙாத்தாக்களே, தெய்வ வாக்கு கேளத்தெ மனசில்லாத்தாக்களே, நிங்கள கார்ணம்மாரா ஹாற தென்னெ, நிங்களும், பரிசுத்த ஆல்ப்மாவிக எதிர்த்து நிந்தீரே?


எந்நங்ங அவங், பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாளெ நெறெஞ்ஞு ஆகாசத நேரெ மேலேக நோடிட்டு, தெய்வத பொளிச்சும், தெய்வத பலபக்க ஏசு நிந்திப்புதனும் கண்டாங்.


தெய்வராஜெயாளெ கிட்டா சந்தோஷ ஹளுது திம்புதனாளெயும் குடிப்புதனாளெயும் கிட்டா ஹாற உள்ளா சந்தோஷ அல்ல; பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினகொண்டு தெய்வத இஷ்டப்பிரகார ஜீவுசதாப்பங்ங கிட்டா சந்தோஷும் சமாதானும் தென்னெயாப்புது எதார்த்த சந்தோஷும் சமாதானும்.


அதுகொண்டு நிங்க, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின சக்தியாளெ தெய்வதமேலெ கூடுதலு நம்பிக்கெ உள்ளாக்களாயி, இப்பத்தெகும், நிங்கள ஜீவிதாளெ சந்தோஷும், சமாதானும் உள்ளாக்களாயி ஜீவுசத்தெகும் பேக்காயி, நம்பிக்கெ தப்பா தெய்வ நிங்கள சகாசட்டெ.


ஒந்து பூஜாரி ஏசுக்கிறிஸ்திக கெலசகீவா ஹாற நா தெய்வத பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத பொறமெ ஜாதிக்காறிக ஹளிகொட்டிங்; நா கீதா கெலசத பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு பரிசுத்தமாடி தெய்வாக இஷ்டப்பட்ட ஹரெக்கெயாயிற்றெ ஏற்றெத்தட்டெ.


அந்த்தெ தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ கூடதாப்பங்ங, நங்க நாணப்பட்டு ஹோக்கோ ஹளிட்டுள்ளா அஞ்சிக்கெ இல்லாதெ ஜீவுசக்கெ; இதொக்க எந்த்தெ சம்போசுகு ஹளிங்ங, தெய்வ தன்ன பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின நங்கள மனசினாளெ தந்து, நங்கள சினேகிசுதுகொண்டு சம்போசுகு.


எந்நங்ங பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு நிங்கள நெடத்தா ஹேதினாளெ, ஏசு தென்னெயாப்புது நன்ன எஜமானு ஹளி ஹளத்தெ நிங்காக பற்றுகு; எந்த்தெ ஹளிங்ங, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின சகாயதாளெ ஜீவுசா ஒப்பனகொண்டே அந்த்தெ ஹளத்தெ பற்றுகொள்ளு; அந்த்தலாவங்ங ஏசின சபிப்பத்தெ பற்ற.


அதுமாத்தறல்ல, நிங்கள சரீர பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு தங்கிப்பா அம்பல ஆப்புது ஹளி நிங்காக கொத்துட்டல்லோ! அதுகொண்டு நிங்கள சரீர நிங்காக சொந்த அல்ல; ஏசுக்கிறிஸ்திக சொந்த ஆப்புது ஹளி ஓர்த்தணிவா!


அந்த்தல நெலெமெயாளெயும், சுத்த உள்ளாக்களாயும், புத்தியோடும், பொருமெயோடும், நன்மெ கீவாக்களாயும், பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின அனுக்கிரக உள்ளாக்களாயும், மாய இல்லாத்த சினேகுள்ளாக்களாயும் இத்தீனு.


இஸ்ரேல்காறாயிப்பா நங்களகொண்டாப்புது ஆல்ப்மாவின ரெட்ச்சிசத்துள்ளா சத்தியநேரு உள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத நிங்க கேளத்தெ எடெயாதுது; நிங்க அது கேட்டு, ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ உள்ளாக்களாயி மாறதாப்பங்ங, தன்ன பரிசுத்த ஆல்ப்மாவுகொண்டு தனங்ங சொந்த மக்க ஹளிட்டுள்ளா அடெயாளத நிங்களமேலெ ஹைக்கிது; ஆ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின ஆப்புது தெய்வ நேரத்தே நங்க எல்லாரிகும் தரக்கெ ஹளி ஹளித்துது.


ஏனாக ஹளிங்ங, நங்கள எஜமானாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின அப்பனாயிப்பா தெய்வ ஏமாரி மதிப்புள்ளாவாங் ஹளி நங்க பூரணமாயிற்றெ அறிவத்துள்ளா அறிவும் புத்தியும் தப்பா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினகொண்டு தன்ன சொகாரெத அறிவத்துள்ளா அறிவும், புத்தியும் நிங்காகும் கிட்டட்டெ ஹளி பிரார்த்தனெ கீவுதாப்புது.


தெய்வ நிங்காக தந்தா தன்ன பரிசுத்த ஆல்ப்மாவிக துக்க பருசா காரெ ஒந்தும் கீயாதிரிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ நிங்கள ரெட்ச்செபடிசி சொர்க்காக கூட்டிண்டு ஹோப்பா ஜினாளெ, நிங்க தெய்வத மக்களாப்புது ஹளிட்டுள்ளுதங்ங அடெயாளெ ஆ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாப்புது.


அதுகொண்டு நங்க ஹளிதா ஈ காரியங்ஙளொக்க நிசாரமாடி, தன்ன ஜீவித அசுத்திமாடாவாங் மனுஷன அல்ல நிசாரமாடுது; தன்ன பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின நங்கள ஒளெயெ தந்திப்பா தெய்வத ஆப்புது நிசாரமாடுது.


தெய்வ நின்னகையி ஏல்சிதா ஈ ஒள்ளெ காரெ ஒக்க நங்களகூடெ இப்பா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின சகாயங்கொண்டு காத்தாக.


எந்நங்ங தெய்வ நங்கள ரெட்ச்சிசிது நங்க கீதா ஒள்ளெ பிறவர்த்தி கொண்டல்ல; தன்ன கருணெ கொண்டாப்புது நங்கள ரெட்ச்சிசிது; தாங் நங்கள தெற்று குற்றத கச்சுது கொண்டும் பரிசுத்த ஆல்ப்மாவுகொண்டு நங்கள ஹொஸ்துமாடுது கொண்டும் ஆப்புது நங்கள ரெட்ச்சிசித்து.


பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாயி இப்பாவாங் இதனபற்றி,


அதுமாத்தறல்ல, பல அல்புதங்ஙளு கொண்டும், பல அடெயாளங்ஙளா கொண்டும், பல அதிசயங்ஙளாகொண்டும் ஒக்க, தெய்வும் ஈ ஒள்ளெவர்த்தமானத ஒறப்புபரிசிஹடதெ; அதனோடெ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின கொண்டுள்ளா வரங்ஙளா தன்ன இஷ்டப்பிரகார ஜனங்ஙளிக கொட்டும் ஹடதெ.


அதுகொண்டாப்புது பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு, “இந்து நிங்க தெய்வ ஹளுதன கேளுதாயித்தங்ங,


அதுகொண்டு, ஆ முந்தளத்த பரிசுத்த சல இப்பாவரெட்டும், சொர்க்காளெ இப்பா கூடாராக ஹோப்பத்துள்ளா பட்டெ இனியும் தொறதுபில்லெ ஹளிட்டுள்ளுதன பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு தெளிவாயிற்றெ காட்டிதந்து ஹடதெ.


ஆக்க ஈ காரெ ஒக்க ஒயித்தாயி கண்டுஹிடுத்து அறிசிது, ஆ காலதாளெ ஜீவிசிதா ஜனங்ஙளிக பேக்காயிற்றெ அல்ல; நிங்காக பேக்காயிற்றெ ஆப்புது; சொர்க்கந்த பந்தா அதே பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினகொண்டு தென்னெயாப்புது நங்களும் ஒள்ளெவர்த்தமானமாயிற்றெ நிங்களகூடெ இந்தும் அறிசிண்டிப்புது; இதன ஒக்க காம்பத்தெபேக்காயி தெய்வ தூதமாருகூடி கொதிச்சண்டு இத்தீரெ.


செல மனுஷம்மாராகொண்டு பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு கூட்டகூடிதா காரெ ஆப்புது தெய்வ புஸ்தகதாளெ எளிதிபீத்திப்புது; அதனாளெ எளிதிபீத்திப்புது ஒரிக்கிலும் மனுஷம்மாரா சொந்த இஷ்டங்கொண்டு எளிதிது அல்ல.


நிங்க எந்த்தெ திரிச்சறிவுது ஹளிங்ங, ஏசு ஹளாயிச்சா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின அபிஷேக நிங்காக கிட்டிதுகொண்டாப்புது இதொக்க திரிச்சறிவத்தெ பற்றுது.


தெய்வ நிங்காக தன்ன பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின தந்து, தன்ன மக்களாயிற்றெ நிங்கள கைக்கொண்டிப்பா ஹேதினாளெ பொள்ளு ஏது, சத்தியநேரு ஏது ஹளி ஒப்புரும் நிங்காக ஹளிதருக்கு ஹளி இல்லெ; ஆ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு ஹளா ஹாற தென்னெ நிங்க ஜீவிசிங்ஙமதி; நிங்கள ஒப்புரும் ஏமாத்தத்தெ பற்ற.


ஈ மூறு காரெயுங்கூடி ஏசு, தெய்வத மங்ஙனாப்புது ஹளிட்டுள்ளுதன ஒறப்பாயிற்றெ ஹளீதெ.


எந்நங்ங நன்ன பிரியப்பட்டாக்களே! பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு தப்பா சிந்தெயோட, பிரார்த்தனெ கீதண்டு, நிங்கள ஜீவித காத்து நெடத்தா தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ உள்ளாக்களாயி தம்மெலெ தம்மெலெ சகாசி ஜீவிசிவா.


பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு சபெக்காறிக ஹளுதன கேளத்தெ மனசுள்ளாக்க சிர்திசி கேளிவா; ஜெயிப்பாக்கள எறடாமாத்த சாவு ஒந்தும் கீயாற.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan