12 நன்ன நம்பாக்க எல்லாரும் நா கீவுதன ஆக்களும் கீவுரு; நா நன்ன அப்பனப்படெ ஹோப்புதுகொண்டு, அதனகாட்டிலும் தொட்ட காரெ கீவுரு; ஹளி நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “நிங்க சம்செபடாதெ கண்டு, நம்பிக்கெயோடெ இத்தங்ங, ஈ அத்திமராக நா கீதாஹாற தென்னெ நிங்காகும் கீயக்கெ; அதுமாத்ற அல்ல, ஈ மலெதகூடெ, ‘நீ இல்லிந்த எளகி ஹோயி கடலாளெ பூளு’ ஹளி ஹளித்துட்டிங்ஙி, அந்த்தெ தென்னெ சம்போசுகு ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
அம்மங்ங பட்டெயாளெ, தும்ப எலெ உள்ளா ஒந்து அத்திமரத ஏசு தூரந்த கண்டட்டு, அதனமேலெ காயெ ஏனிங்ஙி ஹடதே ஹளி நோடத்தெபேக்காயி, மரத அரியெ ஹோதாங்; எந்நங்ங, ஆக காயெ காப்பா சமெ அல்லாத்துதுகொண்டு, அதனாளெ எலெமாத்தற இத்துதொள்ளு.
நன்ன நம்பாக்க கீவா அடெயாள ஏனொக்க ஹளிங்ங, ஆக்க நன்ன ஹெசறாளெ பேயி ஓடுசுரு; ஹொசா பாஷெயாளெ கூட்டகூடுரு.
நா ஹோதீனெ ஹளியும், திரிச்சு நிங்களப்படெ பொப்பிங் ஹளியும் நா ஹளிதன நிங்க கேட்டுதீரல்லோ! நிங்க நன்னமேலெ சினேகபீத்தித்தங்ங நா அப்பனப்படெ ஹோப்புதனபற்றி கேட்டு சந்தோஷபடுரு; ஏனாக ஹளிங்ங நன்ன அப்பாங் நன்னகாட்டிலும் தொட்டாவனாப்புது.
நா நிங்களகூடெ சத்திய ஆப்புது ஹளுது; நா ஹோப்புது நிங்காக பிரயோஜன உட்டாக்கு; நா ஹோயிதில்லிங்ஙி சகாயக்காறனாயிப்பாவாங் நிங்களப்படெ பாராங். நா ஹோதங்ங அவன நிங்களப்படெ ஹளாய்ப்பிங்.
‘பித்தாவாங் ஒப்பாங், கூயிவாவங் பேறெ ஒப்பாங்’ ஹளிட்டுள்ளா நேராயிற்றுள்ளா வாக்கு ஈக நிவர்த்திஆத்து.
அப்பாங் தன்ன மங்ஙனமேலெ சினேக பீத்திப்புதுகொண்டு, தாங் கீவா எல்லா காரெதும் தன்ன மங்ஙங்ங காட்டிகொடுவாங்; நிங்க எல்லாரும் ஆச்சரியபடா ஹாற இதனகாட்டிலும் தொட்ட காரெத அப்பாங் மங்ஙங்ங காட்டிகொடுவாங்.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “கொறச்சு கால நா நிங்களகூடெ இப்பிங்; அதுகளிஞட்டு நா, நன்ன ஹளாய்ச்சாவனப்படெ ஹோயுடுவிங்.
தன்னமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பாக்காக கிட்டத்துள்ளா தெய்வத ஆல்ப்மாவின பற்றியாப்புது ஏசு இந்த்தெ ஹளிது. ஏசிக கிட்டத்துள்ளா பெகுமான இனியும் கிட்டாத்துதுகொண்டு, தெய்வ தன்ன ஆல்ப்மாவின இனியும் லோகாளெ கொட்டுபில்லெ.
கொறே ஜினாயிற்றெ அவ இந்த்தெ ஹளி பந்நண்டித்தா; ஒந்துஜின பவுலு அரிசஹத்திட்டு, அவளபக்க திரிஞ்ஞு, “நீ இவளபுட்டு ஹோ” ஹளி நா ஏசுக்கிறிஸ்தின ஹெசறாளெ ஹளுதாப்புது ஹளி, அவளமேலெ ஹிடுத்தித்தா பேயிதகூடெ ஹளிதாங்; ஆகளே அது அவளபுட்டு ஹோயுடுத்து.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, பவுலா தோர்த்தும், சாளும் கொண்டு ஹோயி தெண்ணகாறாமேலெ ஹாக்கதாப்பங்ங, ஆக்கள தெண்ண ஒக்க மாறித்து; பேயி ஹிடுத்தித்தா ஆள்க்காறா மேலிந்த பேயும் ஓடித்து.
தெய்வ ஏசின, தன்ன பலபக்க இப்பா சிம்மாசனாளெ போசி குளிசிட்டு, நங்காக தரக்கெ ஹளி வாக்கு ஹளித்தா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின நங்க எல்லாரிகும் தந்நண்டித்தீனெ; அதாப்புது நிங்க காம்புதும், கேளுதும் ஒக்க.
பேதுறின வாக்கு கேட்டாக்க ஒக்க சந்தோஷத்தோடெ ஸ்நானகர்ம ஏற்றெத்திரு; அந்தத்தஜின ஏகதேச மூவாயிர ஆள்க்காறா தெய்வ சபெயாளெ சேர்சிரு.
“ஈக்கள ஏன கீவுது? எருசலேமாளெ உள்ளா எல்லா ஜனங்ஙளும் அறிவா ஹாற விஷேஷமாயிற்றெ ஒந்து அல்புத ஈக்க கீதுதீரெ; அதன நங்க இல்லெ ஹளி ஹளத்தெகும் பற்ற.
அப்போஸ்தலம்மாரு மகா சக்தியோடெ எஜமானனாயிப்பா ஏசு சத்து ஜீவோடெ எத்துதனபற்றி சாட்ச்சி ஹளிபந்துரு; அந்த்தெ தெய்வ ஆக்கள எல்லாரினமேலெயும் தாராளமாயிற்றெ தயவு காட்டித்து.
எந்நங்ங, வஜன கேட்டாக்களாளெ ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு; ஆக்களாளெ கெண்டாக்க மாத்தற சுமாரு ஐயாயிர ஆள்க்காரு இத்துரு.
பேதுரு நெடது ஹோப்பதாப்பங்ங, அவன நெளலாதங்ஙும் தெண்ணகாறாமேலெ தட்டத்தெ பேக்காயி, கொறே தெண்ணகாறா கெட்டலாமேலெயும் கெடெக்கெமேலெயும் கெடத்தி கொண்டுபந்து தெருவுகூடி பீத்துரு.
ஆ காலதாளெ தெய்வ வஜன கூடுதலாயி பரகித்து; சிஷ்யம்மாரா எண்ண எருசலேமாளெ ஒந்துபாடு தும்பித்து; யூதா பூஜாரிமாரா எடெந்தும் கொறே ஆள்க்காரு ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு.
ஆ சமெயாளெ கொறே ஆள்காறாமேலெந்த பேயி ஆர்த்துகூக்கிண்டு ஹோத்து; கொறே தளர்வாதக்காறினும், கொறே கைகாலு பாராத்த ஆள்க்காறினும் பிலிப்பு பிரார்த்தனெகீது சுகமாடிதாங்.
எந்தட்டு பேதுரு அவனகூடெ, “ஐனேயா, ஏசுக்கிறிஸ்து நின்ன ஈக சுகமாடுதாப்புது; நீ எத்து நின்ன கெடக்கெத மடக்கு” ஹளி ஹளிதாங்; ஆகளே அவங் எத்து நிந்நா.
பேதுரு ஆக்கள எல்லாரினும் ஹொறெயெ ஹோப்பத்தெ ஹளிட்டு, முட்டுகாலுஹைக்கி பிரார்த்தனெ கீதாங். எந்தட்டு, சவத பக்க திரிஞ்ஞு, “தபித்தா! ஏளு” ஹளி ஹளிதாங்; அவ கண்ணு தொறது பேதுருறின கண்டட்டு எத்துகுளுதா.
அந்த்தெ நா எருசலேமிந்த ஹிடுத்து இல்லிரிக்க ஹளா தேசவரெட்ட கிறிஸ்தின பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத கூட்டகூடதாப்பங்ங பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினகொண்டு ஒந்துபாடு அல்புதங்ஙளும் அடெயாளங்ஙளும் தெய்வ கீதுத்து.