10 நா அப்பன ஒளெயும், அப்பாங் நன்ன ஒளெயும் இப்புது நீ நம்புதில்லே? நா நிங்களகூடெ ஹளிதா வாக்கு ஒந்தும் நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார கூட்டகூடிதல்ல; நன்ன ஒளெயெ இப்பா அப்பனாப்புது இதொக்க கூட்டகூடுது.
நானும் நன்ன அப்பனும் ஒந்தே ஹாற தென்னெயாப்புது இப்புது” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
நன்ன அப்பாங் ஹளிதா காரெ நா கீதிப்பங்ங, நிங்க நன்ன நம்பித்தில்லிங்ஙிலுங்கூடி நா கீதா காரெத ஆதங்ஙும் நம்பிவா; அதனகொண்டு அப்பாங் நன்னகூடெ இப்புதும், நா அப்பனகூடெ இப்புதும் நிங்காக மனசிலாக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
ஜீவோடெ இப்பங்ங நன்ன நம்பாக்க ஒரிக்கிலும் சாயரு; நீ இது நம்புதுட்டோ?” ஹளி கேட்டாங்.
ஏனாக ஹளிங்ங, நானாயிற்றெ ஒந்தும் கூட்டகூடிபில்லெ; நன்ன ஹளாயிச்சா அப்பனாப்புது நா ஏன கூட்டகூடுக்கு ஹளியும், எந்த்தெ கூட்டகூடுக்கு ஹளியும் நனங்ங ஹளிதந்திப்புது.
நா அப்பன ஒளெயெ இத்தீனெ; அப்பாங் நன்ன ஒளெயெ இத்தீனெ. நா ஹளுது நம்பிவா! அல்லிங்ஙி நா கீவா காரெ கண்டட்டாதங்ஙும் நம்பிவா.
நா நன்ன அப்பன ஒளெயும், நிங்க நன்ன ஒளெயும், நா நிங்கள ஒளெயும் இப்புது நிங்க காம்புரு.
நன்ன சினேகிசாத்தாவாங் நா ஹளா வாக்கின கேளாங்; நிங்க கேளா வாக்கு நந்தல்ல, அது ஒக்க நன்ன ஹளாய்ச்சா நன்ன அப்பந்து ஆப்புது.
நீ நன்னகூடெ ஹளிதனதென்னெ நா ஆக்களகூடெயும் ஹளிதிங்; ஆக்களும் அதன சீகரிசி, நா நின்னப்படெந்த பந்நாவனாப்புது ஹளிட்டுள்ளா சத்தியத மனசிலுமாடிரு; நீனாப்புது நன்ன ஹளாயிச்சுது ஹளியும் நேராயிற்றெ நம்பிரு.
அவங் ஒந்துஜின சந்தெக ஏசினப்படெ பந்தட்டு, “ரபீ! நீ தெய்வ ஹளாய்ச்சா குரு ஆப்புது ஹளி நங்காக கொத்துட்டு; எந்த்தெ ஹளிங்ங, தெய்வ நின்னகூடெ உள்ளுதுகொண்டாப்புது இந்த்தல அல்புதங்ஙளொக்க நின்னகொண்டு கீவத்தெ பற்றுது, அல்லிங்ஙி கீவத்தெபற்ற” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “நன்ன அப்பாங் ஈகளும் இந்த்தல காரெ கீதண்டித்தீனெ; அதுகொண்டு நானும் இந்த்தல காரெ கீதீனெ” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ “மங்ங தனிச்சு ஒந்துகாரெயும் கீவத்தெபற்ற; அப்பாங் ஏன கீதீனெயோ அதன கண்டட்டு தென்னெ கீவத்தெ பற்றுகொள்ளு; அப்பாங் ஏன கீதீனெயோ, அதனதென்னெ மங்ஙனும் கீவாங் ஹளி நா ஒறப்பாயிற்றெ நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
ஏசு ஆக்களகூடெ, “நா ஹளிகொடா உபதேச நந்து அல்ல; நன்ன ஹளாய்ச்சாவன உபதேச ஆப்புது.
அதுகொண்டு ஏசு ஆக்களகூடெ, “மனுஷனாயி பந்நாவன நிங்க போசுரு; அம்மங்ங, அது நா தென்னெயாப்புது ஹளியும், நா நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார ஒந்தும் கீயாதெ, நன்ன அப்பாங் நனங்ங ஹளிதந்தா பிரகார ஆப்புது இதொக்க கீவுது ஹளியும் மனசிலுமாடுரு.
நா நன்ன அப்பனப்படெ கண்டுதன நிங்களகூடெ ஹளீனெ; நிங்க நிங்கள அப்பனப்படெந்த கேட்டுதன கீதீரெ” ஹளி ஹளிதாங்.
தெய்வதப்படெந்த கேட்டருதா சத்தியத நா நிங்காக ஹளிதந்நி; அதுகொண்டாப்புது நிங்க நன்ன கொல்லத்தெநோடுது; எந்நங்ங அப்ரகாமு அந்த்தெ கீதுபில்லல்லோ?
தெய்வ, நசரெத்துகாறனாயிப்பா ஏசின பரிசுத்த ஆல்ப்மாவுகொண்டும், சக்திகொண்டும் அபிஷேக கீதிப்புதாப்புது; தெய்வ ஏசினகூடெ இத்துதுகொண்டு, ஏசு எல்லா சலாகும் ஹோயி செயித்தானின ஹிடியாளெ உள்ளாக்கள ஒயித்துமாடிண்டும் ஒள்ளேது கீதண்டும் இத்தாங்.
ஆ கெலச ஏன ஹளிங்ங, லோகஜனத குற்றாகபேக்காயி ஏசு சத்திப்பா ஹேதினாளெ அதன நம்பாக்கள குற்றத கணக்கினாளெ பீயாதெ, கிறிஸ்தினகொண்டு ஆக்கள தன்னகூடெ சேர்சி, சமாதானமாடா ஒள்ளெவர்த்தமானத, நங்க மற்றுள்ளாக்களகூடெ ஹளீனு.
தெய்வ ஏசுக்கிறிஸ்தின ஒளெயெ பூரணமாயிற்றெ இப்பத்தெ ஆக்கிரிசிதா ஹேதினாளெ,
ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வதகையி உள்ளா எல்லா அறிவும் ஏசுக்கிறிஸ்தின ஒளெயெ தும்பிஹடதெ.
ஈ மூறு காரெயுங்கூடி ஏசு, தெய்வத மங்ஙனாப்புது ஹளிட்டுள்ளுதன ஒறப்பாயிற்றெ ஹளீதெ.