1 ஏசு ஆக்களகூடெ, “நிங்க சங்கடபடுவாட! தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெயோடெ இரிவா! நன்னமேலெயும் நம்பிக்கெயோடெ இரிவா.
மரியாளும் அவளகூடெ பந்தாக்களும் அளுது காமங்ங ஏசு மன சங்கடபட்டு,
“ஈக நன்ன மனசு சங்கடபட்டாதெ, நா ஏன ஹளுது? ‘அப்பா ஈ கஷ்டந்த நன்ன காத்தணுக்கு’ ஹளி கேளுனோ? இல்லெ! கஷ்ட சகிப்பத்தெ பேக்காயாப்புது நா ஈ பூமிக பந்திப்புது” ஹளி ஹளிட்டு,
அம்மங்ங ஏசு ஒச்செகாட்டி, “நன்னமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பாக்க நன்னமேலெ மாத்தறல்ல, நன்ன ஹளாயிச்சா தெய்வதமேலெகூடி நம்பிக்கெ பீத்தீரெ.
ஆ வாக்கு நிவர்த்தி ஆப்பதாப்பங்ங, ‘அது நா தென்னெயாப்புது’ ஹளிட்டுள்ளுது நிங்க நம்பத்தெ பேக்காயிற்றெ ஆப்புது, ஆ வாக்கு நிவர்த்தி ஆப்புதனமுச்செ நிங்களகூடெ ஹளுது.
நன்ன ஹெசறு ஹளிட்டு இதுவரெ நிங்க ஒந்தும் கேட்டுபில்லெ; கேளிவா! அம்மங்ங நிங்காக கிட்டுகு. நிங்கள சந்தோஷம் பூரணமாயிற்றெ ஆக்கு.
ஆக்க நன்னும், நன்ன அப்பனும் அறியாத்துதுகொண்டாப்புது இந்த்தெ ஒக்க கீவுது.
அதன பகராக நா ஹளிதா காரெத சிந்திசி பேஜாரஹிடுத்தண்டு இத்தீரெ.
மங்ஙன கண்டு, அவன நம்பாக்க எல்லாரிகும் நித்திய ஜீவித கிட்டுக்கு ஹளிட்டுள்ளுதாப்புது நன்ன அப்பன இஷ்ட; கடெசி ஜினாளெ நானும் ஆக்கள ஜீவோடெ ஏள்சுவிங்” ஹளி ஹளிதாங்.
இனி அவன குற்றத ஷெமிச்சு, அவன நிங்களகூடெ சேர்சி ஆசுவாசபடுசுதாப்புது ஒள்ளேது; அல்லிங்ஙி, அவங் மன சங்கடங்கொண்டு கிறிஸ்தினமேலெ உள்ளா நம்பிக்கெந்த புட்டு ஹோயுடுவாங்.
அதுகொண்டு எஜமானாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தினமேலெ நிங்க நம்பிக்கெ பீத்திப்புதன பற்றியும், ஏசின நம்பா நிங்க ஒக்க தம்மெலெ தம்மெலெ சினேகிசீரெ ஹளிட்டுள்ளுதனபற்றியும் அருதா ஜினந்த, நா பிரார்த்தனெ கீவா சமெயாளெ ஒக்க நிங்கள ஓர்த்து தெய்வதகூடெ நண்ணி ஹளுதாப்புது.
ஏசுக்கிறிஸ்து பந்துகளிஞுத்து ஹளி ஏரிங்ஙி பிரசங்ங கீதித்தங்ஙோ, அல்லா நங்க எளிதிதா கத்தாளெ அந்த்தெ உட்டாயித்து ஹளி ஏரிங்ஙி ஹளிதங்ஙோ, அல்லா தெய்வ ஹளித்து ஹளி ஏதிங்ஙி கள்ளபொளிச்சப்பாடிமாரு ஹளிதங்ஙும் நிங்க பெட்டெந்நு மனசு கலங்ஙி, பெப்றாள ஹிடியாதெ இரிவா.
ஏசுக்கிறிஸ்தின கொண்டாப்புது நிங்க தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ பீத்திப்புது; சத்தா ஏசின தெய்வ ஜீவோடெ ஏள்சி பெகுமானிசிப்புது கொண்டு, தெய்வ நிங்களும் ஜீவோடெ ஏளுசுகு ஹளிட்டுள்ளா நம்பிக்கெயாளெ நிங்க காத்திருக்கு.