27 ஆ தொட்டிகஷ்ணத அவங் பொடிசி திந்துதும், செயித்தானு அவன ஒளெயெ ஹுக்கித்து; அம்மங்ங ஏசு அவனகூடெ, “நீ கீவத்துள்ளுதன பிரிக ஹோயி கீயி” ஹளி ஹளிதாங்.
திரிஞ்ஞு ஹோயி, தன்னகாட்டிலும் மோசப்பட்டா பேறெ ஏளு பேயித கூட்டிண்டு பந்தட்டு, ஆ மனுஷன ஒளெயெ ஹுக்கிகூடுகு; அம்மங்ங ஆ மனுஷன நெலெ, முந்தெ இத்துதன காட்டிலும் மோச ஆக்கு ஈ காலதாளெ இப்பா மோசப்பட்டா ஜனங்ஙளிகும் அந்த்தெ தென்னெ சம்போசுகு” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு அவனகூடெ, “தூர பாஙி ஹோ செயித்தானே! ‘நின்ன எஜமானனாயிப்பா தெய்வத காலிகமாத்தற பித்து கும்முடத்தெ பாடொள்ளு’ ஹளி தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதி ஹடதெயல்லோ?” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஆ ஹெண்ணு ராஜாவினப்படெ பேக பந்தட்டு, “யோவான்ஸ்நானன தெலெத நனங்ங ஈகளே ஒந்து தளியாளெ பீத்து தருக்கு” ஹளி ஹளிதா.
அம்மங்ங ஏசின ஹன்னெருடு சிஷ்யம்மாராளெ ஒப்பனாயித்தா கறியோத்து பாடக்காறனாயிப்பா யூதா ஹளாவன மேலெ செயித்தானு ஹத்திகூடித்து.
ஏசும் தன்ன சிஷ்யம்மாரும் அந்து சந்தெக தீனிதிம்பத்தெ குளுதித்துரு; சீமோனின மங்ஙனாயிப்பா யூதாஸ்கறியோத்தின மனசினாளெ ஏசின ஒற்றிகொடுக்கு ஹளிட்டுள்ளா சிந்தெத செயித்தானு கொட்டித்தாங்.
ஏசு ஏனாக ஆப்புது இந்த்தெ ஹளிது ஹளி அல்லி தீனிக குளுதித்தா ஒப்புறிகும் மனசிலாயிப்பில்லெ.
ஏசு ஆக்களகூடெ, “நிங்க ஹன்னெருடு ஆளா நா தெரெஞ்ஞெத்தினல்லோ? எந்நங்ஙும் அதனாளெ ஒப்பாங் செயித்தானு ஆப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங பேதுரு அவனகூடெ, “அனனியா! சலமாறிதா ஹண ஒந்து பாக ஏமாத்திபீத்தட்டு, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாயி இப்பாவனகூடெ பொள்ளு ஹளத்தெபேக்காயி, நின்ன மனசின செயித்தானிக புட்டுகொட்டுது ஏக்க?