26 ஜீவோடெ இப்பங்ங நன்ன நம்பாக்க ஒரிக்கிலும் சாயரு; நீ இது நம்புதுட்டோ?” ஹளி கேட்டாங்.
நா நன்ன அப்பனகூடெ கேட்டங்ங ஹன்னெருடு லேகியோனின காட்டிலும், தும்ப தூதம்மாரா நன்னப்படெ ஈகளே ஹளாய்ச்சுபுடுவாங் ஹளி நினங்ங கொத்தில்லே?
ஏசு ஊரிக பந்துகளிவதாப்பங்ங, ஆ குருடம்மாரும் அல்லிக பந்துரு; அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூட, “நன்னகொண்டு நிங்கள கண்ணு சுகமாடத்தெ பற்றுகு ஹளி நிங்க நம்பீரெயோ?” ஹளி கேட்டாங்; அம்மங்ங ஆக்க இப்புரும், “எஜமானனே! நங்க நம்பீனு; நங்காக நம்பிக்கெ உட்டு” ஹளி ஹளிரு.
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “நினங்ங பற்றிதங்ங ஹளி, நீ ஹளுது ஏனாக? நீ நன்ன நம்பிதங்ங நின்ன மங்ஙங்ங சுக ஆக்கு; ஏனாக ஹளிங்ங, நம்பிக்கெ உள்ளாவங்ங எல்லா காரெயும் நெடிகு” ஹளி ஹளிதாங்.
நா அவேக நித்திய ஜீவித கொட்டீனெ; அது ஒரிக்கிலும் நசிச்சு ஹோக; நன்ன ஆடின ஒப்புரும் நன்னகையிந்த ஹிடுத்துபறிச்சு கொண்டுஹோகாரு.
நா அப்பன ஒளெயும், அப்பாங் நன்ன ஒளெயும் இப்புது நீ நம்புதில்லே? நா நிங்களகூடெ ஹளிதா வாக்கு ஒந்தும் நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார கூட்டகூடிதல்ல; நன்ன ஒளெயெ இப்பா அப்பனாப்புது இதொக்க கூட்டகூடுது.
நா தப்பா நீரின குடிப்பாவங்ங ஒரிக்கிலும் தாச; நா அவங்ங கொடா நீரு அவன ஒளெயெ பொந்தி பொப்பா ஒறவாயி மாறி, அவங்ங நித்தியமாயிற்றெ ஜீவுசத்துள்ளா ஜீவித கிட்டுகு” ஹளி ஹளிதாங்.
நன்ன வாக்கு கேட்டு, நன்ன ஹளாய்ச்சாவன நம்பாக்காக நித்திய ஜீவித கிட்டுகு; ஆக்க கீதா தெற்று குற்றாக ஞாயவிதி இல்லெ; அந்த்தலாக்க நேரத்தே சாவிந்த நித்தியஜீவிதாக கடது பந்துட்டுரு ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ நா நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
நன்ன நம்பிதாவங்ங நித்திய ஜீவித கிட்டிகளிஞுத்து ஹளி நா நேராயிற்றெ நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
யூதம்மாரு அவன பிரார்த்தனெ மெனெந்த ஹொறெயெ ஹிடுத்து தள்ளிதன ஏசு அருதாங்; எந்தட்டு அவன காம்பதாப்பங்ங, “மனுஷனாயி பந்நாவனமேலெ நினங்ங நம்பிக்கெ உட்டோ?” ஹளி கேட்டாங்.
நிங்க சொந்த இஷ்டும், சொந்த ஆசெயும் உள்ளாக்களாயி நெடதங்ங சாயிவத்தெ தென்னெயாப்புது ஹோப்புது; எந்நங்ங, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின சகாயங்கொண்டு சொந்த ஆசெத கொந்நங்ங நிங்க பொளெச்சம்புரு.