2 ஈ மரியாளாப்புது ஏசின காலிக ஒள்ளெ வாசனெ தைலத உஜ்ஜிட்டு, தெலெமுடியாளெ காலு தொடத்தாவ; சுகஇல்லாதெ இத்தா லாசரு அவள தம்மனாயித்து.
அம்மங்ங ஏசு, பெத்தானியாளெ நேரத்தெ குஷ்டரோகியாயிற்றெ இத்தா சீமோனின ஊரினாளெ இத்தாங்; அல்லி ஏசு தீனிதிம்பத்தெ பேக்காயி குளுதிப்பங்ங ஒப்ப, நளத ஹளா பெலெகூடிதா தைலத, ஒந்து கல்பரணியாளெ கொண்டுபந்தட்டு, அதன ஏசின தெலேமேலெ ஹுயிதா.
அம்மங்ங எஜமானனாயிப்பா ஏசு, தயவுபிஜாரிசிட்டு அவளகூடெ, “அளுவாட ஹளி ஹளிட்டு,
“நிங்க எஜமானனாயிப்பா ஏசினப்படெ ஹோயிட்டு, பொப்பத்துள்ளா கிறிஸ்து நீ தென்னெயோ? அல்லிங்ஙி பேறெ ஒப்பாங் பொப்பட்ட நா காத்திருக்கோ ஹளி கேட்டட்டு பரிவா” ஹளி ஆக்கள ஹளாயிச்சுபுட்டாங்.
மார்த்தா ஏசினப்படெ பந்தட்டு, “எஜமானனே! நீ இல்லி இத்தித்தங்ங நன்ன தம்ம சத்திறனல்லோ!
லாசறின அக்கந்தீரு ஏசினப்படெ ஆள்க்காறா ஹளாய்ச்சட்டு, “எஜமானனே! நின்ன கூட்டுக்காறங் சுகஇல்லாதெ கெடதுதீனெ” ஹளி ஹளத்தெ ஹளிரு.
மரியா ஏசு இப்பா சலாக பந்து அவன காலிக பித்தட்டு, “எஜமானனே! நீ இல்லி இத்தித்தங்ங நன்ன தம்ம சத்திறனாயித்து” ஹளி ஹளிதா.
அம்மங்ங மரியா பெலெபிடிப்புள்ளா நளத ஹளா ஒள்ளெ வாசனெ உள்ளா தைலத கொண்டுபந்தட்டு, அதன ஏசின காலிக உஜ்ஜிட்டு, தன்ன தெலெமுடியாளெ தொடத்தா; ஆ தைலத வாசனெ ஊரு முழுக்க மணத்தண்டித்து.
நிங்க நன்ன குரூ! ஹளியும், எஜமானனே! ஹளியும் ஊதீரல்லோ! நிங்க ஹளுது செரிதென்னெ; நா நிங்க ஹளிதா ஆளு தென்னெயாப்புது.
எஜமானனும், குருவுமாயிப்பா நானே நிங்கள காலுகச்சிப்பங்ங, தீர்ச்செயாயிற்றெ நிங்களும் தம்மெலெ தம்மெலெ இஞ்ஞொப்பன காலு கச்சுக்கு.