15 “நா அல்லி இல்லாத்துதுகொண்டு, ஈக சந்தோஷபடுதாப்புது; ஏனாக ஹளிங்ங நன்னமேலெ நிங்காக நம்பிக்கெ பொப்பத்தெ இது ஒந்து காரண ஆத்தல்லோ! பரிவா! ஹோப்பும்” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “லாசரு சத்தண்டுஹோதாங்” ஹளிட்டுள்ளுதன தொறது ஹளிட்டு,
அம்மங்ங திதிமு ஹளா தோமஸு, மற்றுள்ளா சிஷ்யம்மாராகூடெ “பரிவா! அவனகூடெ நங்களும் சாயிவத்தெ ஹோப்பும்” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு அதன கேட்டட்டு, “ஈ ரோக பந்துதுகொண்டு அவங் சாயிவத்தெ காரணபார; ஈ ரோகங்கொண்டு தெய்வாக பெகுமான உட்டாக்கு; தெய்வத மங்ஙங்ஙும் பெகுமான உட்டாக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “ஈ ஒச்செ நனங்ஙபேக்காயிற்றெ உட்டாதுது அல்ல; நிங்காக பேக்காயிற்றெ உட்டாதுது ஆப்புது.
நின்ன சத்தியதாளெ ஆக்க பரிசுத்தமாடி நினங்ங ஏல்சிதந்தாக்களாயிற்றெ இப்பத்தெபேக்காயி, நா நன்னும் நின்னகையி ஏல்சிதந்நீனெ.
இந்த்தெ ஏசு தன்ன ஆதியத்த அல்புத கீது தன்ன பெகுமானத காட்டிதாங். கலிலாளெ இப்பா கானா பாடதாளெ ஆப்புது ஈ சம்பவ நெடதுது; ஏசின சிஷ்யம்மாரும் தன்னமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு.
இந்த்தல நன்மெ ஒக்க நிங்காக கிட்டத்தெ பேக்காயிற்றெ ஆப்புது நங்க கஷ்டப்பட்டுது; தெய்வத கருணெ கிட்டிப்புது கொண்டு, ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு தெய்வதபற்றி அருது ஜீவோடெ ஏளத்துள்ளா பாக்கிய உள்ளாக்களாயி ஆதீரெ; அந்த்தெ ஆக்களகொண்டு தெய்வாக பெகுமானும் பெருகீதெ.
அதுகொண்டு தெய்வ தெரெஞ்ஞெத்திதா ஜனங்ஙளிக ஏசுக்கிறிஸ்தின நம்புது கொண்டுள்ளா ரெட்ச்செயும், நித்திய மதிப்பும் கிட்டுக்கு ஹளிட்டாப்புது நா சகல கஷ்டங்ஙளும் சகிப்புது.
தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா ஏசின நம்பி ஜீவுசா நிங்காக சாவில்லாத்த ஆ ஜீவித உட்டு ஹளி நிங்க அறீக்கு; அதங்ங பேக்காயாப்புது நா நிங்காக இதொக்க எளிதிப்புது.