15 ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்து கீவா பிரார்த்தனெ கொண்டு தெண்ணகாறங் சுக ஆப்பாங்; அவங் ஏனிங்ஙி தெற்று குற்ற கீதித்தங்கூடி ஏசு அவன ஷெமீக்கு.
அதங்ங ஏசு, “நிங்கள நம்பிக்கெ கொறவுகொண்டாப்புது; நிங்காக ஒந்து சிண்ட கடுவுமணித அசு நம்பிக்கெ இத்தங்ங மதி, ஈ மலெத நோடிட்டு இல்லிந்த பறிஞ்ஞு ஆச்செபக்க ஹோ ஹளி ஹளிங்ங அந்த்தெ தென்னெ சம்போசுகு; நிங்களகொண்டு பற்றாத்துது ஒந்தும் இல்லெ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
அதுகளிஞட்டு ஏசு அவன அம்பலதாளெ கண்டட்டு, “இல்லி நோடு! நினங்ங சுக ஆத்தல்லோ? இஞ்ஞி நினங்ங மோசமாயிற்றெ ஒந்தும் சம்போசாதிருக்கிங்ஙி, இனி நீ தெற்று குற்ற கீயாதெ ஜீவிசீக” ஹளி ஹளிதாங்.
அப்பாங் நன்னகையி ஏல்சிதப்பா ஒப்புறினும் நசிச்சு ஹோப்பத்தெ புடாதெ, நா கடெசி ஜினாளெ ஆக்கள ஜீவோடெ ஏள்சுக்கு, அதாப்புது நன்ன அப்பன இஷ்ட.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, மனுஷங் தொட்டுதாயிற்றெ பிஜாரிசிண்டிப்பா அறிவினாளெ ஈ லோகாளெ இப்பா மனுஷரு தெய்வத மனசிலுமாடத்தெ பற்ற ஹளி தெய்வ மனசிலுமாடித்து; அதுகொண்டு மனுஷரா காழ்ச்செயாளெ பொட்டத்தரமாயிற்றெ காம்பா ஒள்ளெவர்த்தமானத நம்பாக்கள ரெட்ச்சிசித்தெ தெய்வ தீருமானிசிது.
எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தின ஜீவோடெ ஏள்சிதா தெய்வ தென்னெயாப்புது, கிறிஸ்தினகொண்டு நங்களும், நிங்களும் ஜீவோடெ ஏள்சி தன்ன முந்தாக நிருத்துகு ஹளிட்டுள்ளுது நங்காக கொத்துட்டு.
எந்நங்ங, தனங்ங அறிவு பேக்கு ஹளி தெய்வதகூடெ கேளாவாங், தெய்வ நனங்ங தக்கோ? தாரோ? ஹளி சம்செபட்டு கேளத்தெ பாடில்லெ; அந்த்தெ சம்செபட்டு கேளாவன மனசு, காற்றடிப்பா பக்க சாயிவா மரத ஹாற உள்ளுதாப்புது.
நிங்களாளெ ஒப்பங்ங புத்திமுட்டு பந்நங்ங அவங் தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீதண்டிறட்டெ; சந்தோஷ உள்ளாவங் தெய்வத புகழ்த்தி பாட்டு பாடட்டெ.
அதுகொண்டு நிங்கள தெற்று குற்றத நிங்க தம்மெலெ சம்சி, தம்மெலெ தம்மெலெ தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீயிவா; அம்மங்ங நிங்கள தெண்ண ஒக்க மாறி சுக ஆக்கு; இப்பிரகார சத்தியநேருள்ளாவன ஒறப்புள்ளா பிரார்த்தனெ பலிக்கு.
அந்த்தெ பட்டெ தெற்றி ஹோதா ஒப்பன, தெய்வத பட்டேக கொண்டுபொப்பாவங் அவங் கீதா எல்லா தெற்று குற்றாகும் தெய்வத கையிந்த மாப்பு கிட்டத்தெ சகாய கீதீனெ; அவங் நரகாக ஹோகாதெ காப்பத்தெகும் சகாய கீதீனெ.