7 அதுகொண்டு நிங்க, தெய்வதபக்க நிந்தட்டு செயித்தானின எதிர்த்து நிந்நங்ங, அவங் நிங்கள புட்டு ஓடி ஹோயுடுவாங்.
நா சாந்தசொபாவ உள்ளாவனாயும், மனசலிவு உள்ளாவனும் ஆப்புது; நன்ன இஷ்டத அருது, நன்ன ஜீவித கண்டு படிச்சணிவா; அம்மங்ங நிங்கள ஆல்ப்மாவிக ஆசுவாச கிட்டுகு.
அதுகொண்டு, அகரிப்பா ராஜாவே! ஆ, சொர்க்க தரிசனத நா கண்டும், கேட்டும் அனிசரிசிதிங்.
அவங் அஞ்சிபெறெச்சட்டு, “எஜமானனே! நா ஏன கீயிக்கு?” ஹளி கேட்டாங்; அதங்ங எஜமானு, “நீ எத்து பட்டணாக ஹோ; அல்லிபீத்து நீ ஏன கீயிக்கு ஹளி, ஹளிதப்புரு” ஹளி ஹளித்து.
அதாயது தெய்வ, மனுஷம்மாரா எந்த்தெ சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயிற்றெ கணக்குமாடீதெ ஹளி அறிவத்தெ மனசில்லாதெ, ஆக்கள சொந்த கழிவினாளெ தெய்வாக ஏற்றாக்களாயி ஆப்பத்தெக நோடீரெ.
அதுகொண்டாப்புது, “ஜீவோடெ இப்பா நா ஹளுது ஏனாக ஹளிங்ங எல்லாரும் நன்ன முந்தாக தங்கள தாழ்த்தி, நன்ன கும்முட்டு ஆக்காக்க கீதா காரெதபற்றி ஒக்க நன்னகூடெ ஹளுரு” ஹளி தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதிப்புது.
அந்த்தெ நிங்கள அரிச மாற்றித்தில்லிங்ஙி நிங்கள மனசினாளெ செயித்தானிக சல கொடாக்களாயிப்புரு.
ஈகளத்த நிங்கள ஹொசா ஜீவித அந்தசுள்ளா ஜீவித ஆப்புது ஹளி மனசிலுமாடி, தெய்வ பயத்தோடெ, தம்மெலெ தம்மெலெ அனிசரணெ உள்ளாக்களாயி நெடிவா.
அதுகொண்டு பிசாசு நிங்கள மனசினாளெ பல பிஜார கொண்டுபந்து நிங்கள கலக்கத்தெ நோடதாப்பங்ங, தெய்வ தந்திப்பா பூரண சொபாவதாளெ ஒரிங்ஙி இரிவா; எந்நங்ஙே தெய்வ நிங்களகொண்டு கீதுதீப்பத்தெ பிஜாரிசிதன கீவத்தெ பற்றுகொள்ளு.
ஈ லோகப்பிரகார உள்ளா அப்பனும், அவ்வெயும் நங்கள சிட்ச்சிசதாப்பங்ங, நங்க ஆக்கள அனிசரிசி நெடதீனு; அந்த்தெ இப்பங்ங சொர்க்காளெ இப்பா அப்பங்ங நங்க எத்தறெ மாத்தற அனிசரிசி நெடீக்கு?
ஏனாக ஹளிங்ங, மேலதிகாரதாளெ உள்ளாக்களாதங்ஙும் செரி, கீளெ அதிகாரதாளெ உள்ளாக்களாதங்ஙும் செரி, ஆக்கள எல்லா நேமங்ஙளிகும், நிங்க ஏசுக்கிறிஸ்திகபேக்காயி ஆக்கள அனிசரிசி நெடிவா; ஏனாக ஹளிங்ங தெற்று கீவாக்கள சிட்ச்சிசத்தெகும், ஒள்ளேது கீவாக்கள பாராட்டத்தெகும் ஆக்கள தெய்வ நேமிசிப்புதாப்புது.
அதுகொண்டு சக்தியுள்ளா தெய்வ நன்ன நெடத்தட்டெ ஹளிட்டு, தெய்வத கையாளெ நிங்கள ஏல்சிகொடிவா; அம்மங்ங தெய்வ தக்க சமெயாளெ நிங்கள ஒயித்துமாடுகு.