15 அதுகொண்டு தெய்வ சகாசிதங்ங, நங்க ஜீவோடெ இத்தங்ங இஞ்ஞேதொக்க கீயக்கெ ஹளி ஹளிவா அதாப்புது செரி.
“தெய்வ இஷ்ட ஆயித்தங்ங நா நிங்களப்படெ திரிச்சும் பரக்கெ” ஹளி ஹளிதாங்; எந்தட்டு ஆக்களகூடெ யாத்தறெ ஹளிட்டு, எபேசிந்த கப்பலுஹத்தி செசரியாக ஹோதாங்.
அதுகொண்டு, தெய்வ இஷ்ட ஆயித்தங்ங நா நிங்களப்படெ பொப்பத்தெ ஒந்து சந்தர்ப உட்டாட்டெ ஹளி பிரார்த்தனெ கீவுதாப்புது.
அந்த்தெ தெய்வ இஷ்ட ஆயித்தங்ங நா சந்தோஷத்தோடெ நிங்களப்படெ பந்தட்டு, நன்ன ஷீண ஒக்க மாற்றி ஹோப்பத்தெ பேக்காயும் பிரார்த்தனெ கீயிவா;
நா ஈக பந்தட்டு நிங்கள அவசரமாயிற்றெ கண்டட்டு ஹோப்பத்தெ இஷ்டில்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ அனுவதுசுதாயித்தங்ங கொறச்சு கால நிங்களப்படெ இத்தட்டு ஹோக்கு ஹளி ஆக்கிருசுதாப்புது.
எந்நங்ங, தெய்வ இஷ்ட ஆயித்தங்ங நா நிங்களப்படெ பிரிக பொப்பிங்; அந்த்தெ பொப்பங்ங, அகங்கார வாக்கு ஹளிதாக்க தெய்வத பெலதாளெ ஜீவிசீரெ இல்லே ஹளிட்டுள்ளுதன காணக்கெயல்லோ!
தெய்வத இஷ்ட ஆயித்தங்ங நங்க இந்த்தெ வளர்ச்செ உட்டாப்பத்துள்ளா காரெத தென்னெ தொடர்ந்நு கீதண்டிப்பும்.
அது புட்டட்டு சொந்த ஆசெபிரகார, நா அதன கீவிங், இதன கீவிங் ஹளி பிஜாரிசிண்டு, அகங்கார கூட்டகூடிங்ங நிங்க குற்றக்காறாப்புது.