21 எந்த்தெ ஹளிங்ங, தெய்வ ஏசின பூஜாரியாயிற்றெ நேமிசதாப்பங்ங, “நீ எந்தெந்தும் பூஜாரியாப்புது ஹளி எஜமானு சத்திய கீதுதீனெ; தெய்வ தன்ன மனசு மாற்றுதில்லெ” ஹளி ஹளிஹடதெ.
எல்லா மனுஷரிகும், தெய்வ கொட்டா ஏசுக்கிறிஸ்தின பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத, இஸ்ரேல்காரு எதிர்த்தங்ஙும், ஆக்கள கார்ணம்மாரா தெய்வ தனங்ஙபேக்காயிற்றெ தெரெஞ்ஞெத்திப்புதுகொண்டு இஸ்ரேல்காரும் தெய்வாக இஷ்டப்பட்டாக்க தென்னெயாப்புது; அந்த்தெ இப்பங்ங, தெய்வ தனங்ஙபேக்காயி ஊதுபரிசிதா ஒப்புறினும் தள்ளிபுட.
அதுமாத்தற அல்ல தெய்வத புஸ்தகதாளெ பேறெ ஒந்தரெ, “நீ, மெல்கிசிதேக்கின ஹாற தென்னெ, எந்தெந்தும் பூஜாரியாயி இப்பாவானாப்புது” ஹளி எளிதி ஹடதெ.
இவனபற்றி ஆப்புது, “நீ மெல்கிசிதேக்கின ஹாற, எந்தெந்தும் பூஜாரியாயிற்றெ இத்தெ” ஹளி தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதிப்புது.
ஏசின, தெய்வ சத்தியகீது பூஜாரி மாடிதாப்புது; எந்நங்ங, லேவியம்மாரா பூஜாரியாயிற்றெ நேமிசதாப்பங்ங, அந்த்தெ ஒந்தும் சத்தியகீவா காரெ உட்டாயிபில்லல்லோ?
அதுமாத்தற அல்ல, பூஜாரிமாரு, சாதாரண மனுஷம்மாராயிப்பா ஹேதினாளெ எல்லாரின ஹாற ஆக்களும் சத்தண்டு ஹோப்புரு; அந்த்தெ ஆக்க சத்துகளிவதாப்பங்ங, ஆக்கள பகராக பேறெ ஒப்பாங் பூஜாரியாயிற்றெ பொப்பாங்; இந்த்தெ பலரும் பூஜாரிமாராயி ஆப்புரு.
தெய்வத நேமப்பிரகார பூஜாரிமாராயிற்றெ நேமிசிப்பா ஆள்க்காரு, சக்தியில்லாத்த சாதாரண மனுஷராயி இத்தீரெ; எந்நங்ங, ஆ நேம களிஞட்டு பந்நாவாங், தெய்வ சத்தியகீது ஹளிதா வாக்கினாளெ நேமிசிதா மங்ஙனாப்புது; அவங் தென்னெயாப்புது பூரண நெறெவுள்ளா தொட்டபூஜாரியாயிற்றெ எந்தெந்துமாயிற்றெ இப்பாவாங்.