11 அதுகொண்டு தெய்வத அனிசரிசாதெ ஜீவுசாக்கள கண்டு நெடியாதெ, ஆ சொஸ்த்ததெ கிட்டத்தெபேக்காயி ஜாகர்தெயாயிற்றெ நெடதணுக்கு.
யோவான்ஸ்நான ஜீவிசிண்டித்தா காலந்த ஹிடுத்து, இந்துவரெட்டும் பல கஷ்டங்ஙளா எடேகும் ஜனங்ஙளு கஷ்டப்பட்டு சொர்க்கராஜெத ஒளெயெ ஹோப்பத்தெ நோடீரெ; எந்நங்ங, அதங்ஙபேக்காயி கஷ்டப்படாக்க சொர்க்கராஜெத சொந்த மாடியம்புரு.
“இடுங்ஙிதா பாகுலுகூடி ஒளெயெ ஹுக்கியணிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, நாசாக ஹோப்பா பாகுலு விஸ்தாரமாயிற்றெ உள்ளுதாப்புது; ஆ பட்டெ வளரெ எளுப்ப உள்ளுதாப்புது; ஆ பட்டெகூடி ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு ஹோதீரெ.
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “சொர்க்கராஜேக ஹோப்பத்துள்ளா பாகுலு வளரெ இடுங்ஙிதாப்புது; அதுகொண்டு நிங்க கஷ்டப்பட்டு ஆ பாகுலுகூடி ஹோப்பத்தெ நோடிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு சொர்க்கராஜேக ஹோப்பத்தெ நோடுரு; எந்நங்ங ஆக்களகொண்டு ஹோப்பத்தெபற்ற.
பொளிச்சப்பாடிமாரா வாக்கும், மோசேத நேமும் யோவான்ஸ்நானன காலவரெட்ட உட்டாயித்து; அந்திந்த அத்தாக ஆப்புது தெய்வராஜெத பற்றிட்டுள்ளா காரெ ஒள்ளெவர்த்தமானமாயிற்றெ அருசத்தெ தொடங்ஙிது; அதுகொண்டு ஜனங்ஙளு எல்லாரும் எந்த்திங்கிலும் தெய்வராஜெயாளெ ஹுக்கி ஹோப்பத்தெ நோடீரெ.
நசிச்சு ஹோப்பா தீனிக பேக்காயி கஷ்டப்படுவாட; நித்திய ஜீவித தப்பா தீனிக பேக்காயி கெலசகீயிவா; நித்திய ஜீவித தப்பா தீனித மனுஷனாயி பந்தா நா நிங்காக தப்பிங்; எந்த்தெ ஹளிங்ங, அப்பனாயிப்பா தெய்வ மங்ஙங்ங மாத்தறே ஆ அதிகாரத கொட்டிப்புதொள்ளு” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.
அதுகொண்டு, அகரிப்பா ராஜாவே! ஆ, சொர்க்க தரிசனத நா கண்டும், கேட்டும் அனிசரிசிதிங்.
அம்மங்ங நிங்க, கண்ணிக காணாத்த பிசாசின இஷ்டப்பிரகார நெடிவா ஈ லோகாளெ உள்ளாக்க கீவா ஹாற தென்னெ பேடாத்த காரெ ஒக்க கீதண்டித்துரு; அதுமாத்தறல்ல, ஆக்கள ஹாற தென்னெ நிங்களும் தெய்வத வாக்கின அனிசரிசாதெ ஜீவிசிண்டித்துரு.
இந்த்தலதொக்க கீதங்ஙும் தெற்றொந்து அல்ல, ஹளி நிங்கள ஒப்பனும் ஏமாத்தாதெ இருக்கிங்ஙி ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா; இந்த்தல பேடாத்த காரெ ஒக்க கீதண்டு, தெய்வத வாக்கிக அனிசரெணெ இல்லாதெ நெடிவா ஆள்க்காறிக தெய்வ சிட்ச்செ கொடுகு.
அதுகொண்டு நன்ன சினேகுள்ளா கூட்டுக்காறே, நிங்க ஏகோத்தும் தெய்வ ஹளிதன அனிசரிசி நெடெவாஹாற தென்னெ, நிங்கள ரெட்ச்செக பேக்காயி வளரெ அஞ்சிக்கெ பெறலோடெ கெலசகீதணிவா; நா நிங்களகூடெ இப்பங்ங கீதா ஹாறல்ல, நா நிங்கள அரியெ இல்லாதிப்பா சமெயாளெயும் அதனகாட்டிலும் கூடுதலு அனிசரிசி நெடீக்கு.
ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ வஜனத அனிசரிசாதெ இந்த்தல பேடாத்த பிறவர்த்தி கீதண்டு நெடிவாக்களமேலெ ஆப்புது தெய்வகோப பொப்பத்தெ ஹோப்புது.
ஆக்க தெய்வ நம்பிக்கெ உள்ளாக்களாப்புது ஹளி ஹளியண்டீரெ; எந்நங்ங ஆக்கள ஜீவிதாளெ அதன காம்பத்தெ பற்றுதில்லெ; அந்த்தலாக்க அருவருப்பு ஆதாக்களும், அனிசரணெ கெட்டாக்களும், ஒள்ளெ காரெ ஒந்நனும் கீவத்தெ யோக்கிதெ இல்லாத்தாக்களும் ஆப்புது.
ஏனாக ஹளிங்ங, ஒந்துகாலதாளெ நங்களும் ஒந்தும் அறியாத்தாக்களாயி இத்தும்; அனிசரணெ கெட்டாக்களாயும், பட்டெ தெற்றி நெடிவாக்களாயும், பலவித ஆசெக அடிமெப்பட்டாக்களாயும், துருபுத்தி உள்ளாக்களாயும், ஹொட்டெகிச்சு உள்ளாக்களாயும், தம்மெலெ தம்மெலெ ஹகெ தீப்பாக்களாயும் ஜீவிசிண்டித்தும்.
அதுகொண்டு கூட்டுக்காறே! தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ இல்லாத்த மனசும், தெய்வதபுட்டு மாறா துஷ்டமனசும் நிங்க ஒப்பங்ஙும் பாராத்த ஹாற ஜாகர்தெயாயிற்றெ நெடதணிவா!
“சொஸ்த்ததெ உள்ளா நன்ன தேசத ஒளெயெ ஆக்க ஒப்புரும் ஹோகரு” ஹளி தெய்வ ஏறனகூடெ கல்பிசித்து? தன்ன வாக்கு அனிசரிசி நெடெயாத்த ஜனதகூடெயல்லோ?
ஆ சொஸ்த்ததெ உள்ளா சலத ஒளெயேக ஹோப்பத்துள்ளாக்க இனியும் கொறே ஆள்க்காரு இத்தீரெ; எந்நங்ங, முந்தெ ஒள்ளெவர்த்தமான கேட்டாக்க ஒக்க அனிசரெணெக்கேடு காட்டிதுகொண்டு, ஆக்க அதன ஒளெயேக ஹுக்கத்தெ பற்றிபில்லெ.
அதுகொண்டு, நிங்க நம்பிக்கெயோடெ காத்தண்டிப்பா காரெ பூரணமாயிற்றெ நிவர்த்தி ஆப்பத்தெபேக்காயி, நிங்க எல்லாரும் நிங்கள ஜீவிதகால முழுக்க அதே ஆக்கிரகத்தோடெ கெலசகீயிக்கு ஹளிட்டுள்ளுதாப்புது நங்கள இஷ்ட.
அதுமாத்தற அல்லாதெ, ஹிந்தீடு தெய்வ பய இல்லாத்த ஜனாக ஏன சம்போசுகு ஹளிட்டுள்ளுதங்ங, நங்காக ஒந்து அடெயாளமாயிற்றெ சோதோம், கொமாரா ஹளா பட்டணத தெய்வ கிச்சு கவுசி பூதிமாடித்தல்லோ?