15 இதன தென்னெயாப்புது, “இந்து நிங்க தெய்வ கூட்டகூடுதன கேட்டு அனிசரிசிதங்ங, பண்டு தெய்வத பரீஷணகீது அரிசஹசிதா ஹாற இந்தும், நிங்க கல்லு மனசு மாடாதிரிவா!” ஹளி எளிதிப்புது.
அந்த்தெ ஆயித்தங்ங, தெய்வத மங்ஙன காலாளெ தட்டிதாவங்ஙும், தன்ன சுத்திகரிசிதா ஒடம்படி சோரெத அசுத்தி ஹளி பிஜாரிசிதாவங்ஙும், தெய்வ தன்ன தயவுகாட்டி தந்தா பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின அவமானபடிசிதாவங்ஙும் எத்தஹோற தொட்ட சிட்ச்செ கொடுக்கு ஹளி ஒம்மெ ஓர்த்துநோடிவா!
நன்ன நம்பி ஜீவுசாக்க, நன்னகூடெ சத்தியநேரோடெ ஜீவுசுரு; நன்ன நம்பாதெ, பின்மாறி ஹோப்பாவன நனங்ங இஷ்டே இல்லெ” ஹளி எளிதி ஹடதெ.
அதுகொண்டாப்புது தெய்வ சொஸ்த்ததெக பேக்காயி இஞ்ஞொந்து சந்தர்பத பீத்துஹடதெ; ஆ, ஜின இந்து தென்னெ; ஹளிட்டுள்ளா வாக்கின தென்னெ, “இந்து நிங்க தெய்வத வாக்கு கேளுதாயித்தங்ங, நிங்கள மனசின கல்லு மனசு மாடுவாட!” ஹளி தெய்வ தன்ன புஸ்தகதாளெ தாவீதினகொண்டு நேரத்தே எளிதிபீத்திப்புது.