10 அதுகொண்டு, ஆ ஜனதமேலெ நனங்ங அரிசதென்னெ; ஆக்கள மனசினாளெ ஏகோத்தும் பட்டெ தெற்றி நெடிவாக்களாப்புது; ஆக்க ஏகோத்தும் நன்ன பட்டெ அறிவத்தெ இஷ்ட இல்லாத்தாக்களாப்புது ஹளி ஹளிட்டு,
இது கேட்டண்டித்தா மற்றுள்ளா ஹத்து சிஷ்யம்மாரும் ஆக்க இப்புறினமேலெ பயங்கர அரிசபட்டுரு.
ஏசு ஆக்கள கல்லு மனசு கண்டு சங்கடபட்டு, அரிசத்தோடெ கையி சுங்ஙிதாவனகூடெ, “நின்ன கையித நீட்டு” ஹளி ஹளிதாங்; அம்மங்ங அவங் கையி நீட்டிதாங்; ஆகதென்னெ சுங்ஙிதா கையி இஞ்ஞொந்து கையித ஹாற சுக ஆத்து.
நா சத்திய ஹளுதுகொண்டு நிங்க நன்ன நம்புதில்லெ.
தெய்வதபற்றி அறிவத்தெகும், அதன ஏற்றெத்தத்தெகும் ஆக்காக மனசில்லாத்துதுகொண்டு, ஆக்கள ஆசெபிரகார பேடாத்த காரெ கீயட்டெ ஹளி தெய்வ ஆக்கள புட்டுடுத்து.
அதுமாத்தற அல்ல, நா பொள்ளு ஹளுதுகொண்டு தெய்வாக பெகுமான உட்டாயிதுட்டிங்ஙி, தெய்வ நன்ன குற்றக்காறங் ஹளி ஹளுதேனக?
தெய்வ நிங்காக தந்தா தன்ன பரிசுத்த ஆல்ப்மாவிக துக்க பருசா காரெ ஒந்தும் கீயாதிரிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ நிங்கள ரெட்ச்செபடிசி சொர்க்காக கூட்டிண்டு ஹோப்பா ஜினாளெ, நிங்க தெய்வத மக்களாப்புது ஹளிட்டுள்ளுதங்ங அடெயாளெ ஆ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாப்புது.
அதுகொண்டு கூட்டுக்காறே! தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ இல்லாத்த மனசும், தெய்வதபுட்டு மாறா துஷ்டமனசும் நிங்க ஒப்பங்ஙும் பாராத்த ஹாற ஜாகர்தெயாயிற்றெ நெடதணிவா!