7 எந்நங்ஙும், நீ ஆக்கள தூதம்மாராகாட்டிலும் கொறச்சு சிண்டாக்களாயி மாடிதெ; ஆக்கள பெகுமானங்கொண்டும், மரியாதிகொண்டும் போசி,
அதே ஹாற தென்னெ, நசிச்சு ஹோகாத்த ஜீவிதாக பேக்காயி ஒள்ளேது கீவா நீ யூதனாதங்ஙும் செரி, அன்னிய ஜாதிக்காறனாயி இத்தங்ஙும் செரி, தெய்வத கையிந்த பெகுமானும், மதிப்பும் சமாதானும் கிட்டுகு; அதனாளெயும் முந்தெ யூதம்மாரிக தென்னெ கிட்டுகு.
நசிச்சு ஹோகாத்த ஜீவிதாக பேக்காயி, ஒள்ளெ பிறவர்த்தி கீது பொருமெயோடெ ஜீவுசாக்காக தெய்வ பெலெபிடிப்புள்ளா நித்திய ஜீவித கொடுகு.
ஒந்துகாலதாளெயும் சாவில்லாத்தாவனும், ஒப்புரும் காம்பத்தெ பற்றாத்தாவனும் எல்லா காலதாளெயும் மாறாத்தாவனுமாயிப்பா ஒந்தே தெய்வாக மரியாதெயும், புகழ்ச்செயும் ஏகோத்தும் உட்டாட்டெ ஆமென்.
எந்நங்ங, கொறச்சுகாலாக தூதம்மாராகாட்டிலும் தாநித்தா ஏசின நங்க கண்டீனு; ஆ ஏசு கஷ்ட சகிச்சு சத்துதுகொண்டு, அவங்ங பெகுமானும், மரியாதெயும் கிரீடமாயிற்றெ தெய்வ கொட்டுத்து; அந்த்தெ ஏசு சத்துதுகொண்டாப்புது தெய்வத கருணெ நங்காக கிட்டிது.