13 அதுமாத்தறல்ல, “நா தெய்வதமேலெ நன்ன நம்பிக்கெ பீத்துஹடதெ” ஹளியும் “இத்தோல! நானும், தெய்வ நனங்ங தந்தா ஜனங்ஙளும்” ஹளியும் ஹளிதாயிற்றெ தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதிப்புது.
தெய்வ பேக்கிங்ஙி இவன ஈக ரெட்ச்சிசட்டெ! இவங் தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ பீத்தித்தனல்லோ! ‘நா தெய்வத மங்ஙனாப்புது’ ஹளியும் ஹளினல்லோ!” ஹளி ஹளிரு.
ஈ ஆடின நனங்ங தந்தா நன்ன அப்பாங் எல்லாரினகாட்டிலும் தொட்டாவனாப்புது; அவேத நன்ன அப்பனகையிந்த ஒப்புரும் ஹிடுத்துபறிச்சு கொண்டுஹோப்பத்தெ பற்ற.
ஏனாக ஹளிங்ங, நிங்காக புத்தி ஹளிதப்பத்தெ ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு உட்டாக்கு; ஒந்து அப்பனஹாற நிங்கள நெடத்தத்தெ நானல்லாதெ பேறெ ஏற இத்தீரெ? ஏனாக ஹளிங்ங, நா கிறிஸ்தின பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத நிங்காக அறிசி, நிங்க கிறிஸ்தின மக்களாயிற்றெ ஹுட்டத்தெ ஆதுது நன்னகொண்டல்லோ!