21 மோசேகூடி ‘நா அஞ்சி பெறச்சீனெ’ ஹளி ஹளா அளவிக அசும் அஞ்சிக்கெ உள்ளா காழ்ச்செ ஆயித்து அது.
அதனபகர, தெய்வத அரிசங்கொண்டு சத்துருக்களா நாசமாடத்துள்ளா கிச்சும், நங்க அஞ்சிக்கெயோடெ காத்தண்டிப்பா ஞாயவிதியும் உட்டாக்கொள்ளு.
நா அவன காம்பதாப்பங்ங, சத்த சவத ஹாற அவன காலிக பித்துட்டிங்; அவங், தன்ன பலக்கையித நன்னமேலெ பீத்தட்டு, “அஞ்சுவாட; எல்லதனும் தொடங்ஙி பீத்தாவனும், எல்லதனும் அவசான மாடாவனும் நா தென்னெயாப்புது.