33 ஈ நம்பிக்கெயாளெ ஆக்க ராஜாக்கம்மாரா ஜெயிச்சுரு; சத்தியநேரோடெ ஜீவிசிரு; தெய்வ வாக்கு ஹளித்துதன பொடிசிரு; சிங்கத பாயெ கெட்டிரு.
அதுகொண்டு, ஜனங்ஙளு நிங்கள ஏனொக்க ஹளிங்ஙும் ஆ சமெயாளெ நிங்க துள்ளி, சாடி சந்தோஷபடிவா; அதனபகர சொர்க்காளெ நிங்காக தெய்வத கையிந்த ஒள்ளெ அனுக்கிரக கிட்டுகு; ஏனாக ஹளிங்ங, ஆக்கள கார்ணம்மாரு, பண்டு இத்தா பொளிச்சப்பாடிமாரின அந்த்தெ தென்னெ உபதரிசிதீரல்லோ!”
எந்நங்ங தெய்வ, அப்ரகாமிகும் அவன மங்ஙங்ஙும் அனுக்கிரக தரக்கெ ஹளி வாக்கு கொடதாப்பங்ங, நின்ன மக்காக தரக்கெ ஹளி ஒந்துபாடு ஆள்க்காறாபற்றி ஹளிபில்லெ; நின்ன மங்ஙங்ங தரக்கெ ஹளி ஒப்பனபற்றி ஹளிதாயிற்றெ ஆப்புது தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதிப்புது. ஆ மங்ங கிறிஸ்து தென்னெயாப்புது.
எந்நங்ங தெய்வ நனங்ங தொணெ நிந்து சக்தி படிசித்து; அதுகொண்டு அன்னிய ஜாதிக்காறாகூடெயும் ஒள்ளெவர்த்தமான கூட்டகூடத்தெ பற்றித்து; அந்த்தெ நனங்ங கிட்டத்துள்ளா மரண சிட்ச்செந்த தெய்வ நன்ன ஜீவன காத்துத்து.
நிங்க தெய்வத இஷ்ட நிவர்த்தி கீயிவுதுகொண்டு, தெய்வ நிங்காக தரக்கெ ஹளி ஹளிதா அனுக்கிரகத பொடுசத்தெ மனசொறப்புள்ளாக்களாயி இரிவா.
ஒரிக்கிலி அப்ரகாமிக ஒந்து பரீஷண பந்துத்து; அம்மங்ங அவங், தன்ன மங்ஙனாயிப்பா ஈசாக்கின தெய்வாகபேக்காயி ஹரெக்கெ கொடத்தெ ஹோதுதும், ஆ நம்பிக்கெயாளெ தென்னெயாப்புது.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, ஒப்பாங் நின்னகூடெ கேளுவாங், நினங்ங தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ உட்டு, நனங்ங சகாய கீவத்தெ கொத்துட்டு; நீ ஒப்பங்ஙும் ஒந்து சகாயும் கீயாதெ நின்ன நம்பிக்கெத காட்டு? நா நன்ன நம்பிக்கெத சகாயகீது கொடுதனாளெ காட்டுவிங் ஹளி ஹளுவாங்.
நிங்கள சத்துருவாயிப்பா செயித்தானு கச்சிகீறா சிங்கத ஹாற நிங்கள நாசமாடத்தெ நோடீனெ; அதுகொண்டு வளரெ சிர்தெ உள்ளாக்களாயும், சுபோத உள்ளாக்களாயும் நெடதணிவா.