27 கண்ணிக காணாத்த தெய்வத, கண்ணா முந்தாக காம்பா ஹாற ஒறப்போடெ ராஜாவின அரிசாக அஞ்சாதெ எகிப்திந்த ஹொறெயெ கடது ஹோதுதும், ஈ நம்பிக்கெயாளெ தென்னெயாப்புது.
நன்ன ஹேதினாளெ நிங்க எல்லாரிகும் சத்துருக்களாப்புரு; இதொக்க சகிச்சு, கடெசிவரெட்ட நெலெ நில்லாவானே ரெட்ச்செபடுவாங்.
எந்நங்ஙும் கடெசிவரெட்ட தெய்வ நம்பிக்கெயாளெ ஒறெச்சு நில்லாவனே ரெட்ச்செபடத்தெ பற்றுகொள்ளு.
நன்ன ஹேதினாளெ நிங்க எல்லாரிகும் சத்துருக்களாப்புரு; இதொக்க சகிச்சு, கடெசிவரெட்ட தெய்வ நம்பிக்கெயாளெ ஒறெச்சு நில்லாவனே ரெட்ச்செபடத்தெ பற்றுகொள்ளு.”
எந்நங்ங, ஆக்க கூடுதலு ஆளாயி பேரு எறஙாத்த சிண்ட செடி ஹாற; தெய்வ வஜனத மனசினாளெ பீப்பத்தெ பற்றாத்துதுகொண்டு, மற்றுள்ளாக்களாலெ புத்திமுட்டோ கஷ்டங்ஙளோ பொப்பங்ங, தெய்வதபுட்டு பின்மாறி ஹோயுடுரு.
ஈ, ஏசினபற்றி கொறே காலதமுச்செ தாவீது பாடிது எந்த்தெ ஹளிங்ங, ‘நா நன்ன எஜமானின ஏகளும் நன்ன முந்தாக நிருத்தி கண்டீனெ; அவங் ஏகோத்தும் நன்ன பலபக்க உள்ளுதுகொண்டு, நன்ன ஒப்புரும் ஒந்தும் கீவத்தெபற்ற.
மற்றுள்ளாக்கள கொறவினொக்க சகிப்பத்துள்ளா மனசு உட்டாக்கு; ஒப்பாங் கீதா குற்றத மற்றுள்ளாக்களகூடெ ஹளத்தெ தோந; எல்லாரினும் நம்பி, ஆக்களகூடெ பளகத்தெகும் பற்றுகு; எல்லா சந்தர்பதாளெயும் தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பத்தெ தோநுகு.
நங்க கண்ணாளெ காம்பா கஷ்ட எந்தும் இப்பத்துள்ளுது அல்ல; கண்ணிக காணாத்த ஆ பெகுமானக பேக்காயி காத்தண்டித்தீனு; காம்பா கஷ்டங்ஙளு ஒந்தும் நெலெ நில்ல; கண்ணிக காணாத்த பெகுமான தென்னெ எந்தெந்தும் நெலெ நில்லுகொள்ளு.
இதுவரெ ஒப்பனகொண்டும் காம்பத்தெ பற்றாத்த தெய்வத ஆ ஏசுக்கிறிஸ்து தென்னெயாப்புது நங்காக காட்டி தந்நாவாங்; அதுமாத்தற அல்ல, ஆ ஏசு தென்னெயாப்புது எல்லா சிருஷ்டிகும் தெலெக்குட்டி மங்ஙன ஹாற தொட்டாவனாயி இப்பாவாங்.
ஒந்துகாலதாளெயும் சாவில்லாத்தாவனும், ஒப்புரும் காம்பத்தெ பற்றாத்தாவனும் எல்லா காலதாளெயும் மாறாத்தாவனுமாயிப்பா ஒந்தே தெய்வாக மரியாதெயும், புகழ்ச்செயும் ஏகோத்தும் உட்டாட்டெ ஆமென்.
தெய்வ சாவில்லாதெ எந்தெந்தும் ஜீவுசாவனாப்புது; ஒப்புரும் அரியெ ஹோப்பத்தெ பற்றாத்த பொளிச்சதாளெ இப்பாவனாப்புது; ஆ தெய்வத ஒப்பனும் ஒரிக்கிலும் கண்டுபில்லெ; காம்பத்தெகும் பற்ற; ஆ தெய்வாக எந்தெந்தும் எல்லாரும் மரியாதெ கொடட்டெ; சத்திய உள்ளாவனாயி எல்லாரினும் எந்தெந்தும் பரியட்டெ, ஆமென்.
பண்டத்த கால ஒம்மெ ஓர்த்துநோடிவா! நிங்காக தெய்வத பற்றிட்டுள்ளா பொளிச்ச கிட்டிதா காலதாளெ கஷ்டம், புத்திமுட்டு ஒக்க தைரெத்தோடெ சகிச்சுறல்லோ!
“ஒந்து காரெ கிட்டுகு ஹளி நங்க காத்தண்டித்தீனல்லோ! ஆ ஒறப்பு தென்னெயாப்புது நம்பிக்கெ; அது கண்ணிக காம்பத்தெ பற்றிதில்லிங்கிலும் அது கிட்டுகு ஹளிட்டுள்ளா ஒறப்புதென்னெ ஆப்புது.
ஈ ஜன ஒக்க சாயிவா வரெட்டும் தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ உள்ளாக்களாயி ஜீவிசிரு; தெய்வ வாக்கு கொட்டித்தா அனுக்கிரகங்ஙளு ஒந்தும் ஆக்காக கிட்டிதில்லிங்கிலும், கிட்டுகு ஹளிட்டுள்ளா நம்பிக்கெயாளெ சந்தோஷபட்டுரு; ஈ லோகாளெ நங்க கொறச்சு ஜினே இப்புதொள்ளு ஹளியும், இது நங்கள ராஜெ அல்ல ஹளியும் பிஜாரிசி ஜீவிசிரு.
அந்த்தெ அப்ரகாமும், தெய்வ அவங்ங சத்தியகீது ஹளிதன கிட்டாவரெட்ட பொருமெயாயிற்றெ காத்தித்து பொடிசிதாங்.
நங்கள கார்ணம்மாராளெ ஒந்துபாடு கஷ்ட சகிச்சா யோபு ஹளாவங்ங கிட்டிதா அனுக்கிரக ஏனொக்க ஹளி நிங்காக கொத்துட்டல்லோ? ஏனாக ஹளிங்ங கஷ்டப்படாக்களமேலெ கருணெ காட்டாவனாப்புது நங்கள தெய்வ; அதுகொண்டாப்புது கஷ்ட சகிப்பாக்கள பாக்கிய உள்ளாக்க ஹளி ஹளுது.
இதுவரெ நிங்க தெய்வத கண்டுபில்லெ, எந்நங்ஙும் தெய்வத சினேகிசீரெ; தெய்வத காணாதெ இத்தட்டும் தன்னமேலெ நம்பிக்கெ பீத்து, தெய்வத பெகுமானிசி, அளவில்லாத்த சந்தோஷ உள்ளாக்களாயி இத்தீரெ.