7 அதுகொண்டாப்புது, ‘தெய்வமே! நின்ன இஷ்ட கீவத்தெபேக்காயி நா பந்நீனெ’ ஹளி புஸ்தகதாளெ நன்னபற்றி எளிதிப்புது” ஹளி ஹளுது.
ஏசு ஆக்களகூடெ, “நன்ன ஹளாய்ச்சா தெய்வத இஷ்டப்பிரகார கீவுதும், தெய்வ தந்தா கெலசத கீது தீப்புதும் ஆப்புது நனங்ங தீனி.
நன்ன சொந்த அதிகாரதாளெ நா ஒந்துகாரெயும் கீவுதில்லெ; நன்ன அப்பாங் ஹளிதந்தா ஹாற நா ஞாயவிதிப்புதுகொண்டு, அது நீதி உள்ளா ஞாயவிதி ஆப்புது; நா நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார கீயாதெ நன்ன ஹளாயிச்சாவாங் நா ஏன கீயிக்கு ஹளி ஆக்கிரிசீனெயோ அதன மாத்தற கீதீனெ.
ஏனாக ஹளிங்ங, நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார கீவத்தெ அல்ல, நன்ன ஹளாய்ச்சா அப்பன இஷ்டப்பிரகார கீவத்தெ ஆப்புது நா ஆகாசந்த எறங்ஙி பந்திப்புது.