31 ஜீவனுள்ளா தெய்வத கையாளெ குடுங்ஙிதங்ங பயங்கர தென்னெ ஆயிக்கு; ஆ அஞ்சிக்கெ நிங்காக இருக்கல்லோ?
மனசின கொல்லத்தெ களியாதெ, சரீரத மாத்தற கொல்லாக்காக நிங்க அஞ்சுவாட; ஆல்ப்மாவினும் சரீரதும் நரகதாளெ கொண்டு ஹோயி தள்ளிட்டு, கொல்லத்தெ கழிவுள்ளா தெய்வாக மாத்தற அஞ்சி நெடிவா.
அதங்ங சீமோன்பேதுரு, “நீ ஜீவோடிப்பா தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா கிறிஸ்து தென்னெ” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகொண்டு நிங்க தெய்வாக மாத்தற அஞ்சி நெடிவா. ஏனாக ஹளிங்ங, சரீரத கொந்து, நரகதாளெ தள்ளத்துள்ளா அதிகார தெய்வாக மாத்றே ஒள்ளு. அதுகொண்டு நிங்க தெய்வாக மாத்ற அஞ்சி ஜீவிசிவா!
அதுமாத்ற அல்ல பல சலதாளெ பூமிகுலுக்க உட்டாக்கு, பஞ்ச உட்டாக்கு, பலவித தெண்ண பொக்கு, ஆகாசந்த தொட்ட அடெயாளங்ஙளும் உட்டாக்கு.
இத்தோல! ஈகளே தெய்வத சிட்ச்செ நினங்ங பந்துகளிஞுத்து; நீ கொறச்சு கால கண்ணு காணாதெ குருடனாயிப்பெ” ஹளி ஹளிதாங்; ஆகளே அவன கண்ணிக பயங்கர இருட்டு மூடித்து; அம்மங்ங அவங், கண்ணு காம்பத்தெ பற்றாதெ, ஏரிங்ஙி கையி ஹிடுத்து தப்புறோ ஹளி தாறாடிண்டித்தாங்.
அதுகொண்டு, தெய்வாக அஞ்சி நெடது, ஜனங்ஙளு எந்த்தெ தெய்வாக அஞ்சி நெடீக்கு ஹளி புத்தி ஹளிகொட்டீனு; நங்க கீவா கெலசஒக்க தெய்வாக கொத்துட்டு; நிங்காகும் அறியக்கெ.
அதனபகர, தெய்வத அரிசங்கொண்டு சத்துருக்களா நாசமாடத்துள்ளா கிச்சும், நங்க அஞ்சிக்கெயோடெ காத்தண்டிப்பா ஞாயவிதியும் உட்டாக்கொள்ளு.
காரண, தெய்வ சுட்டுகரிப்பா கிச்சின ஹாற உள்ளாவனாப்புது.”
அதுகொண்டு கூட்டுக்காறே! தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ இல்லாத்த மனசும், தெய்வதபுட்டு மாறா துஷ்டமனசும் நிங்க ஒப்பங்ஙும் பாராத்த ஹாற ஜாகர்தெயாயிற்றெ நெடதணிவா!