3 அந்த்தெ அவங் ஹொறட்டு தமஸ்கின அரியெ ஹோப்பங்ங, பெட்டெந்நு ஆகாசந்த ஒந்து பொளிச்ச அவன சுத்தூடு மின்னித்து.
அந்த்தெ நங்க, தமஸ்கின அரியெ எத்தங்ங, மத்தினி ஆத்து; அம்மங்ங, ஆகாசந்த பெட்டெந்நு ஒந்து பொளிச்ச நங்கள சுத்தூடும் மின்னித்து.
அம்மங்ங அனனியா ஆ ஊரிக ஹோயி, அவனமேலெ கையிபீத்தட்டு, “தம்மா சவுலு! நீ பந்தா பட்டெயாளெ தரிசனமாயிற்றெ கண்டா எஜமானனாயிப்பா ஏசு, நினங்ங திரிச்சும் முந்தளத்த ஹாற கண்ணு காம்பத்தெகும், நீ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாளெ நெறெவத்தெகும் பேக்காயி நன்ன ஹளாய்ச்சுதீனெ” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங பர்னபாசு ஹளாவாங் அவன கூட்டிண்டு, அப்போஸ்தலம்மாராகூடெ சேரத்தெ சகாசிதாங்; சவுலு பட்டெயாளெ பீத்து, எஜமானனாயிப்பா ஏசின கண்டா காரெயும், அவனகூடெ கூட்டகூடிதும், தமஸ்காளெ ஏசினபற்றி தைரெயாயிற்றெ பிரசங்ங கீதுதும் ஒக்க ஆக்களகூடெ பிவறாயிற்றெ ஹளிதாங்.
அதுகளிஞட்டு, ஒப்பங்ஙும் இஷ்டில்லாத்த ஹாற ஜீவிசிண்டித்தா நானும், அவன கண்டிங்.
நா அப்போஸ்தலனல்ல ஹளி செலாக்க ஹளீரெ, நா மொதெகளிச்சு குடும்பமாயிற்றெ மற்றுள்ளா அப்போஸ்தலம்மாரா ஹாற ஜீவுசாத்துதுகொண்டு, அந்த்தெ ஹளீரே ஏனோ கொத்தில்லெ; நன்ன நெடத்தா கிறிஸ்தின நா ஏன கண்டுபில்லே? அவங் நனங்ங தந்தா கெலசதகொண்டல்லோ நிங்க இந்து அவங் இஷ்டப்பட்டாக்களாயி ஜீவுசிண்டிப்புது?
தெய்வ சாவில்லாதெ எந்தெந்தும் ஜீவுசாவனாப்புது; ஒப்புரும் அரியெ ஹோப்பத்தெ பற்றாத்த பொளிச்சதாளெ இப்பாவனாப்புது; ஆ தெய்வத ஒப்பனும் ஒரிக்கிலும் கண்டுபில்லெ; காம்பத்தெகும் பற்ற; ஆ தெய்வாக எந்தெந்தும் எல்லாரும் மரியாதெ கொடட்டெ; சத்திய உள்ளாவனாயி எல்லாரினும் எந்தெந்தும் பரியட்டெ, ஆமென்.
ஆ, பட்டணத பொளிச்சாக, சூரியனும், நெலாவினும் அல்லி, ஆவிசெ இல்லெ; தெய்வத பெகுமான தென்னெ, அல்லி பொளிச்சமாயிற்றெ உட்டாயித்து; ஆடுமறியாயிப்பாவனாப்புது அதங்ங பொளுக்காயி இப்பாவாங்.
இனி அல்லி ராத்திரி உட்டாக; பொளுக்கும், சூரியனும் அல்லி ஆவிசெ இல்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங, எஜமானனாயிப்பா தெய்வதென்னெ ஆக்காக பொளிச்ச கொடாவாங்; ஆக்க ஏகோத்தும் ராஜெ பரிப்புரு.