39 ஆக்க நீரிந்த கரெ ஹத்ததாப்பங்ங, தெய்வால்ப்மாவு பிலிப்பின கொண்டு ஹோயுடுத்து; மந்திரி ஹிந்தெ அவன கண்டுபில்லெ; எந்நங்ங அவங், கூடுதலு சந்தோஷத்தோடெ பட்டெகூடி ஹோதாங்.
“சொர்க்கராஜெ ஹளுது மண்ணின அடி இப்பா ஹணபாத்தறத ஹாற உள்ளுதாப்புது; ஆ ஹணபாத்தறத ஒப்பாங் கண்டுஹிடுத்தாங்; எந்தட்டு அதன கண்டா சந்தோஷதாளெ ஆ காரெ ஒப்புறினகூடெயும் ஹளாதெ திரிஞ்ஞு ஹோயி, அவங்ஙுள்ளா எல்லா சொத்தினும் மாறிட்டு, ஆ தோட்டத பெலெகொட்டு பொடிசிதாங்.”
அந்த்தெ ஏசு ஸ்நானகர்ம ஏற்றெத்தி நீரிந்த கரெ ஹத்திதாங்; அம்மங்ங ஆகாச தொறது பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு மாடம்புறாவின ஹாற எறங்ஙி தன்னமேலெ பொப்புதன ஏசு கண்டாங்.
ஏசு பொளெந்த கரெ ஹத்தங்ங ஆகாச தொறதுத்து; பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு மாடம்புறாவு ரூபதாளெ தன்னமேலெ எறங்ஙி பொப்புதன கண்டாங்.
எந்நங்ங, அந்தியோக்கியாளெ, ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்தா எல்லாரும், பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினாளெ நெறெஞ்ஞு சந்தோஷத்தோடெ ஜீவிசிரு.
பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு பிலிப்பினகூடெ, “நீ ஹோயி ஆ தேறினகூடெ நெடெ” ஹளி ஹளித்து.
தேறின நிருத்தத்தெ ஹளிதாங்; அம்மங்ங பிலிப்பும் மந்திரியுங்கூடி, இப்புரும் நீரினாளெ எறங்ஙிரு; எந்தட்டு, பிலிப்பு அவங்ங ஸ்நானகர்ம கீதுகொட்டாங்.
அதுகொண்டு, ஆ பட்டணாளெ உள்ளா கொறே ஆள்க்காரு சந்தோஷமாயிற்றெ இத்துரு.
ஆ ஜீவித தெய்வத கருணெயாளெ ஆப்புது நங்காக கிட்டிப்புது ஹளி பெருமெ ஹளத்தாப்பங்ங, கிறிஸ்திக கிட்டா பெகுமானதாளெ நங்காகும் ஒந்து பங்கு உட்டு ஹளிட்டுள்ளா நம்பிக்கெயோடெ ஜீவுசக்கெ.
எந்த்தெ ஹளிங்ங தெய்வத ஆல்ப்மாவின சகாயதாளெ தெய்வத கும்முட்டு கிறிஸ்து ஏசின நம்பி சந்தோஷப்படா நங்களாப்புது தெய்வத எதார்த்தமாயிற்றுள்ளா மக்க; அல்லாதெ மனுஷம்மாரு பெருமெ ஹளிண்டு நெடிவா காரெத எத்திண்டு நெடிவாக்களல்ல.
எஜமானாயிப்பா ஏசின நம்பி நெடிவுதுகொண்டு ஏகோத்தும் சந்தோஷமாயிற்றெ இரிவா; சந்தோஷமாயிற்றெ இரிவா ஹளி நா ஹிந்திகும் ஹளுதாப்புது.
அது புட்டட்டு சொந்த ஆசெபிரகார, நா அதன கீவிங், இதன கீவிங் ஹளி பிஜாரிசிண்டு, அகங்கார கூட்டகூடிங்ங நிங்க குற்றக்காறாப்புது.