10 சமுதாயதாளெ உள்ளா எல்லாரும், தொட்ட சக்தி ஹளா தெய்வத சக்தி இவனகையி தென்னெ ஆயிக்கு இப்புது ஹளி பிஜாரிசி, அவங் ஹளுதன கேட்டுபந்துரு.
பவுலு கீதுதன ஜனங்ஙளு கண்டட்டு, “தெய்வங்ஙளு மனுஷ அவதார எத்தி, நங்கள எடேக பந்துதீரெ” ஹளி லிக்கோனியா பாஷெயாளெ, ஒச்செகாட்டி ஹளிரு.
பவுலா கையி பீஙுகு, அல்லிங்ஙி அவங் பெட்டெந்நு கீளெபித்து சத்தண்டுஹோப்பாங் ஹளி பிஜாரிசிட்டு, ஆக்க அவன நோடிண்டே இத்துரு; கொறே நேராயிற்றும் பவுலிக ஒந்தும் சம்போசிபில்லெ ஹளி காமதாப்பங்ங, ஆக்க பேறெமாதிரி சிந்திசிட்டு, இவங் தெய்வதென்னெ ஆயிக்கோ! ஹளி ஹளிரு.
எந்நங்ங யூதம்மாரு ஆட்டெ, ஏது சமுதாயக்காரு ஆட்டெ, ஏறனொக்க தன்ன சொந்த ஜன ஆப்பத்தெபேக்காயி, தெய்வ ஊதுத்தோ! ஆக்க எல்லாரும் ஏசுக்கிறிஸ்தின ஒளெயெ இப்பா தெய்வ சக்திதும், அறிவினும் மனசிலுமாடீரெ.
நிங்க தொட்ட புத்திமான்மாரல்லோ? அதுகொண்டாப்புது புத்தி இல்லாத்த ஆக்க ஹளுதன கேட்டு நெடிவுது.
அதுகொண்டு இஞ்ஞி நிங்க பிவற இல்லாத்த சிப்பி மக்கள ஹாற இப்பத்தெ பாடில்லெ; எத்தாக காற்றடிச்சாதெயோ அத்தாக சாயிவா மரத ஹாற, நிங்க தெய்வகாரெயாளெயும், லோகக் காரெயாளெயும் நெடது, அத்தாகும் இத்தாகும், இல்லாதெ ஆப்பத்தெபாடில்லெ; அந்த்தெ இத்தங்ங, நங்கள ஏமாத்தி பட்டெதெரிசாக்கள தந்தறதாளெ ஹோயி குடுங்ஙத்தெ ஆக்கு.
அந்த்தலாக்கள துருபதேசத ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு கைக்கொண்டு நெடிவுரு; ஆக்கள ஹேதினாளெ தெய்வத சத்தியமாயிற்றுள்ளா உபதேசாக சீத்தெ ஹெசறு உட்டாக்கு.
எந்நங்ங, ஆ மிருகத ஒந்து தெலெமாத்தற சாயிவத்தெ ஆயிப்பா ஹாற பொடு ஆயிட்டு உட்டாயித்து; எந்நங்ங, ஆ பொடு ஆச்சரியபடா ஹாற செரியாயித்து; ஆ, அதிசயத கண்டட்டு, பூமியாளெ உள்ளா எல்லாரும் ஆ மிருகத கும்முடத்தெகூடிரு.