32 அம்மங்ங, ‘நின்ன கார்ணம்மாராயிப்பா அப்ரகாமு, ஈசாக்கு, யாக்கோபு ஹளாக்கள தெய்வமாப்புது நா’ ஹளி தெய்வ கூட்டகூடா ஒச்செ கேட்டு அஞ்சி பெறச்சட்டு, மோசே அதன அரியெ ஹோயிபில்லெ.
சிஷ்யம்மாரு அதன கேட்டு அஞ்சிட்டு, கவுந்நு பித்துரு.
‘நா! அப்ரகாமின தெய்வும், ஈசாக்கின தெய்வும், யாக்கோபின தெய்வும் ஆப்புது’ ஹளி தெய்வ நிங்களகூடெ ஹளி ஹடதெயல்லோ? ஆ தெய்வ சத்தாக்கள தெய்வ அல்ல; ஜீவோடெ இப்பாக்கள தெய்வாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங ஆக்க ஒந்து மறுபடியும் ஹளாதெ குளுதித்துரு. அந்திந்த அத்தாக ஒப்பனும் ஏசினகூடெ தைரெயாயிற்றெ ஒந்து கேள்வியும் கேளத்தெ ஹோயிபில்லெ.
அம்மங்ங ஆக்க ஆமாரி மீனின ஹிடுத்தா கண்டு எல்லாரும் ஆச்சரியபட்டுட்டுரு. அது கண்டா சீமோன்பேதுரு ஏசின காலிக பித்தட்டு, “எஜமானனே! நா ஒந்து குற்றக்காறனாப்பு, நீ தயவாயிற்றெ நன்னபுட்டு ஹோயுடு” ஹளி ஹளிதாங்.
அப்ரகாமு, ஈசாக்கு, யாக்கோபு ஹளா நங்கள கார்ணம்மாரா தெய்வ, தன்ன மங்ஙனாயிப்பா ஏசின பெகுமானிசித்து; எந்நங்ங நிங்க, ஆ ஏசின கொல்லத்தெபேக்காயி பிலாத்தினகையி ஏல்சிகொட்டுரு; பிலாத்து ஏசின புட்டுடுக்கு ஹளி தீருமான கீவதாப்பங்ங; அவன நங்காக ஆவிசெ இல்லெ; அவன புடுவாடா ஹளி நிங்க எதிர்த்து நிந்துரு.
அவங் ஆ கத்தா கிச்சின கண்டு அதிசயபட்டு, அது ஏனாயிக்கு ஹளி நோடத்தெபேக்காயி கிச்சினஅரியெ ஹோப்பத்தெ நோடிதாங்.
எந்நங்ங ஆக்க, அதனகாட்டிலும் விஷேஷப்பட்ட ரஜெக ஆப்புது காத்தண்டிப்புது; அதாயது சொர்க்கராஜேக பேக்காயிற்றெ ஆப்புது காத்தண்டிப்புது; அதுகொண்டாப்புது ‘நா ஆக்கள தெய்வ’ ஹளி ஹளுதனபற்றி, தெய்வ நாணப்படாத்துது; ஆக்காகபேக்காயி தெய்வ ஒந்து பட்டணத ஒரிக்கி பீத்துஹடதெ.
நா அவன காம்பதாப்பங்ங, சத்த சவத ஹாற அவன காலிக பித்துட்டிங்; அவங், தன்ன பலக்கையித நன்னமேலெ பீத்தட்டு, “அஞ்சுவாட; எல்லதனும் தொடங்ஙி பீத்தாவனும், எல்லதனும் அவசான மாடாவனும் நா தென்னெயாப்புது.