2 அதுகொண்டு ஹன்னெருடு அப்போஸ்தலம்மாரும் சபெக்காரு எல்லாரினும் ஊதுபரிசிட்டு, “நங்க, தெய்வ வஜன உபதேசகீயாதெ, தீனி பொளும்பா காரெயாளெ கூடுதலு சிர்திசுது செரியல்ல.
ஈக ஏன கீவுது ஹளி கொத்தில்லெ? நீ இல்லிக பந்திப்புது அருதட்டு, யூதம்மாரு தீர்ச்செயாயிற்றும் ஒத்துகூடுரு.
அதுகொண்டு, இவன விசாரணெகீதங்ங ஏனிங்ஙி பிவற கிட்டுகோ ஹளிட்டாப்புது, நிங்கள எல்லாரின முந்தாகும், விஷேஷமாயிற்றெ அகரிப்பா ராஜாவே! நின்ன முந்தாகும் இவன நிருத்திப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங, பேதுரும் யோவானும் ஆக்களகூடெ ஹளிது ஏன ஹளிங்ங, “தெய்வத வாக்கு கேட்டு நெடிவுதோ, நிங்கள வாக்கு கேட்டு நெடிவுதோ, ஏதாயிக்கு செரி? நிங்களே சிந்திசிநோடிவா.
ஆ காலதாளெ ஏசின நம்பா ஆள்க்காறா எண்ண கூடித்து; அம்மங்ங, ஏசின நம்பாக்களாளெ கிரீக்கு பாஷெ கூட்டகூடா விதவெகளு, அந்தந்து நங்காக பேக்காத்த தீனி காரெயாளெ நங்கள ஒயித்தாயி நோடி நெடத்துதில்லெ ஹளி, எபிரெய பாஷெ கூட்டகூடா ஆள்க்காறிக எதிராயிற்றெ கொணுத்தண்டு இத்துரு.
அதுகொண்டு கூட்டுக்காறே! நிங்கள எடெந்த ஏளு ஆளா தெரெஞ்ஞெத்திவா; ஆக்க பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு நெறெஞ்ஞாக்களும், அறிவுள்ளாக்களும் ஒள்ளெ ஹெசறு எத்திதாக்களும் ஆயிருக்கு; ஆக்கள தீனி பொளும்பா கெலசாகபேக்காயி ஏற்பாடு கீயிவா.
ஒந்து பட்டாளக்காறங், அவங் கீவத்துள்ளா ஜோலி அல்லாதெ பேறெ ஒந்து காரெயாளெயும் தெலெ ஹாக்காதிப்பாங்; அவங், தன்ன பட்டாளத்தலவங்ங இஷ்டப்பட்டா ஹாற தென்னெ நெடதம்ம.