41 ஏசிகபேக்காயி ஆக்க, நாணங்கெடத்தெ அர்கதெ உள்ளாக்களாப்புது ஹளி பிஜாரிசி, சங்கந்த ஹொறெயெ கடது ஹோதுரு.
மனுஷனாயி பந்தா நன்னகூடெ நம்பி இப்பாஹேதினாளெ ஜனங்ஙளு நிங்கள வெருத்தங்ஙும், பரிகாச வாக்கு ஹளிதங்ஙும், மோசக்காறாப்புது ஹளி ஹளிதங்ஙும், நிங்கள ஒதுக்கி பீத்தங்ஙும் தெய்வ நிங்கள அனிகிருசுகு.
நன்ன ஹளாயிச்சுது ஏற ஹளி அறியாத்துதுகொண்டாப்புது ஆக்க நன்ன ஹேதினாளெ நிங்கள உபத்தருசுது.
அதங்ங பவுலு, “நிங்க அத்து, சுருத்து, நன்ன மனசின கலக்குது ஏக்க? எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்திகபேக்காயி நா எருசலேமாளெ கெட்டத்தெ மாத்தற அல்ல, சாயிவத்தெகூடி தயாராப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
ஆக்க அது கேட்டு பொளாப்செரெ அம்பலதாளெ ஹுக்கி உபதேசகீதண்டித்துரு; தொட்ட பூஜாரியும், அவனகூடெ உள்ளா ஆள்க்காரும் பந்தட்டு, யூத சங்கக்காறினும், இஸ்ரேல்ஜனத மூப்பம்மாரினும் ஊதுகூட்டிட்டு, அப்போஸ்தலம்மாரா கூட்டிண்டுபொப்பத்தெ பேக்காயி பட்டாளக்காறா ஜெயிலிக ஹளாய்ச்சுரு.
அதுமாத்தறல்ல, நங்க அந்த்தெ ஜீவுசதாப்பங்ங கஷ்ட பந்நங்ஙும், ஆ கஷ்டத பற்றியும் நங்க பெருமெ தென்னெ ஹளுக்கு; எந்நங்ஙே, ஆ கஷ்டத சகிப்பத்துள்ளா பெலம் கிட்டுகொள்ளு.
அதுகொண்டு, நா கிறிஸ்திக பேக்காயி நன்னகொண்டு கீவத்தெ பற்றாத்த காரெதும், புத்திமுட்டினும், கஷ்டதும், அவமானதும் ஒக்க சகிப்பத்தெ ஆக்கிரிசீனெ; ஏனாக ஹளிங்ங, ஆ சமெயாளெ ஒக்க, கிறிஸ்து தப்பா சக்தியாளெ எல்லதனும் கீதீனெ.
ஏனாக ஹளிங்ங கிறிஸ்தினமேலெ நம்பிக்கெ பீப்பத்தெ மாத்தற அல்ல, கிறிஸ்திக பேக்காயி கஷ்டப்பாடும், உபத்தரங்ஙளும் சகிப்பத்துள்ளா பாக்கியகூடி நிங்காக கிட்டிஹடதெ.
ஜெயிலாளெ இத்தா ஆள்க்காறின ஹோயி அன்னேஷிரு; நிங்கள சொத்துமொதுலு ஒக்க ஹிடுத்துபறிச்சு கொண்டு ஹோப்பங்ஙும், சந்தோஷத்தோடெ ஹோதங்ங ஹோட்டெ, ஹளி சகிச்சுரு; ஏனாக ஹளிங்ங, அதனகாட்டிலி நிரந்தரமாயிற்றுள்ளா தொட்ட சொத்துமொதுலு நிங்காகபேக்காயி தெய்வ பீத்துஹடதெ ஹளிட்டுள்ளுது நிங்க அருதுதீரல்லோ!
நங்காக நம்பிக்கெ தந்து, தொடங்ஙி பீப்பாவனும், அதன நிவர்த்தி கீவாவனுமாயிப்பா ஏசினமேலெ நங்கள கண்ணு இறபேக்காத்து; தனங்ங கிட்டத்துள்ளா சந்தோஷத ஓர்த்து, அவமானத வகெபீயாதெ குரிசு பாடின சகிச்சாங்; அதுகொண்டு ஈக தெய்வத பலபக்க குளுதுதீனெ.
நன்ன ஹாற தென்னெ ஏசின நம்பி ஜீவிசிண்டிப்பா நன்ன கூட்டுக்காறே! நிங்க ஏசின நம்பி நெடிவுதுகொண்டு, நிங்காக பலவித கஷ்ட பொக்கு; அந்த்தெ பந்நங்கூடி நிங்க சந்தோஷமாயிற்றெ இருக்கு; ஏனாக ஹளிங்ங, அந்த்தல கஷ்ட பொப்பங்ஙும் அதன சகிப்பத்துள்ளா மனசொறப்பு நிங்காக கிட்டுகு.
ஏனாக ஹளிங்ங, ஆக்க தெய்வத அறியாத்த மற்றுள்ளாக்கள கையிந்த ஒந்து சகாயும் கேளாதெ, தெய்வத மாத்தற நம்பி கெலசகீது ஜீவுசாக்களாப்புது; அதுகொண்டு, ஆக்காக நின்ன சகாய அத்தியாவிசெ உள்ளுதாப்புது.