19 எந்நங்ங தெய்வதூதங், ராத்திரி ஜெயிலுபாகுலா தொறது ஆக்கள ஹொறெயெ கொண்டுபந்தட்டு,
அவங் அந்த்தெ பிஜாரிசிட்டு ஒறங்ஙிண்டிப்பங்ங தெய்வதூதங் ஒப்பாங் அவன கனசினாளெ பந்தட்டு, “தாவீதின தறவாடாளெ ஹுட்டிதா ஜோசப்பு! நீ நின்ன ஹிண்டுரு ஆப்பத்தெ ஹோப்பா மரியாளினமேலெ சம்செபடுவாட; அவள சேர்சிக, அவள ஹொட்டெயாளெ இப்பா மைத்தி தெய்வத பரிசுத்த ஆல்ப்மாவுகொண்டு உட்டாதுதாப்புது.
ஜோசப்பு ஒறக்கு தெளுது எத்தட்டு, தெய்வதூதங் ஹளிதா ஹாற தென்னெ தன்ன ஹிண்டுறா கூட்டிண்டுஹோதாங்.
அந்த்தெ ஆக்க ஹோயிகளிவதாப்பங்ங, தெய்வதூதங் ஜோசப்பின கனசினாளெ பந்தட்டு, “ஏரோது மைத்தித கொல்லத்தெ நோடீனெ; அதுகொண்டு நீ பிரிக அவ்வெ மைத்திதும் கூட்டிண்டு எகிப்து தேசாக ஹோயுடு; நா நின்னகூடெ ஹளாவரெட்ட அல்லிதென்னெ இரு” ஹளி ஹளிதாங்.
இதொக்க களிஞட்டு, கொறேகால களிவங்ங ஏரோது ராஜாவும் சத்தண்டுஹோதாங்; அவங் சத்துகளிவதாப்பங்ங, தெய்வதூதங் எகிப்தாளெ பீத்து, ஜோசப்பின கனசினாளெ பந்தட்டு,
அம்மங்ங பெட்டெந்நு அல்லி பயங்கர பூமிகுலுக்க உட்டாத்து; ஏனாக ஹளிங்ங ஆகாசந்த தெய்வதூதங் எறங்ஙி பந்தட்டு, கல்லறெத பாகுலின மூடி பீத்தித்தா கல்லின உருட்டி மாற்றிட்டு, அதனமேலெ குளுதாங்.
அம்மங்ங தெய்வ ஹளாயிச்சா ஒந்து தூதங், சாம்பிராணி ஹொகசா திம்பத பலபக்க பந்து நிந்தித்துது சகரியங் கண்டாங்.
ஆ சமெயாளெ ஒந்து தெய்வதூதங் ஆக்கள எடநடுவு எறங்ஙி பந்நா. அம்மங்ங தெய்வத தொட்ட பொளிச்ச ஆக்கள சுத்தூடும் மின்னிண்டித்தா ஹேதினாளெ, ஆக்க எல்லாரும் பயங்கர அஞ்சியுட்டுரு.
ஒந்துஜின, ஹகலு மூறுமணி சமெயாளெ அவங் ஒந்து தரிசன கண்டாங்; ஆ தரிசனதாளெ, தெய்வத தூதங் ஒப்பாங் கொர்நேலி! ஹளி தன்ன ஊளுது ஒயித்தாயி கண்டாங்.
அந்த்தெ ஏரோது, தெய்வாக கொடத்துள்ளா பெகுமானத அவனே எத்தியண்டுது கொண்டு, ஆகளே எஜமானின தூதங், ஏரோதின ஹுயிதாங்; அம்மங்ங அவங், ஹுளுத்து நாறி, சத்தண்டுஹோதாங்.
அம்மங்ங பெட்டெந்நு ஒந்து பூமிகுலுக்க உட்டாத்து; ஜெயிலின அஸ்திபார ஒக்க குலுங்ஙி எல்லா ஹடியும் தொறதுத்து; ஜெயிலாளெ கெட்டிஹைக்கித்தா ஆள்க்காறா சங்ஙலெ ஒக்க களிஞு பித்து.
ஏனாக ஹளிங்ங, நன்ன சொந்தமாடிதாவனும், நா கும்முடாவனுமாயிப்பா தெய்வத தூதங் ஒப்பாங், நென்னெ ராத்திரி நன்ன அரியெபந்து நிந்தட்டு,
அதுகளிஞட்டு தெய்வத தூதங் ஒப்பாங் பிலிப்பினகூடெ, “நீ இல்லிந்த ஹொறட்டு எருசலேமிந்த காஸா பட்டணாக ஹோப்பா மருபூமித காடுபட்டெகூடி ஹோ” ஹளி ஹளிதாங்.