17-18 அம்மங்ங தொட்ட பூஜாரியும் அவனகூடெ உள்ளா சதுசேயக்கூட்டக்காரும் அசுயபட்டு, அப்போஸ்தலம்மாரா ஹிடுத்து, பொதுவாயிற்றுள்ளா ஜெயிலாளெ ஹைக்கிரு.
ஏனாக ஹளிங்ங ஜனங்ஙளு, ஹொட்டெகிச்சு கொண்டு ஏசின தன்னப்படெ ஏல்சிரு ஹளி பிலாத்து மனசிலுமாடித்தாங்.
அம்மங்ங, கொறே பரீசம்மாரும், சதுசேயம்மாரும்கூடி தன்னப்படெ ஸ்நானகர்ம எத்தத்தெ பேக்காயி பொப்புது கண்டட்டு, யோவானு ஆக்களகூடெ, “மூர்க்க ஹாவின மக்களே! இனி பொப்பத்துள்ளா ஞாயவிதிந்த தப்சத்தெ ஸ்நானகர்ம எத்திதங்ங மதி ஹளி நிங்காக ஹளிதந்துது ஏற?
அதுகொண்டு தொட்டபூஜாரிமாரு லாசறினும் கொல்லத்தெ நோடிரு.
அம்மங்ங பரீசம்மாரு தம்மெலெ தம்மெலெ “நங்க கீவுதொக்க பொருதெ ஆத்து; நோடிவா! லோக முழுக்க அவன ஹிந்தோடெ ஹோத்தெ” ஹளி ஹளிரு.
அம்மங்ங அல்லி இப்பா யூதம்மாரு, ஜனக்கூட்டத கண்டு அசுயபட்டு, பவுலு கூட்டகூடிதா வாக்கிக எதிராயிற்றெ தூஷணவாக்கு ஹளிரு.
அம்மங்ங, பரீசம்மாரா கூட்டந்த ஏசின நம்பி பந்தா செலாக்க எத்தட்டு, “அன்னிய ஜாதிக்காறாளெ ஏசின நம்பி பொப்பா ஆள்க்காரு சுன்னத்து கீவத்தெகும், மோசேத நேமப்பிரகார நெடிவத்தெகும் ஆக்காக படிசிகொடுது அத்தியாவிசெ ஆப்புது” ஹளி ஹளிரு.
எந்நங்ங, இதன நம்பாத்த யூதம்மாரு அசுயபட்டு, சந்தெயாளெ உள்ளா கொறே போக்கரிகளா கூட்டிண்டு, பட்டணதாளெ பயங்கர கச்சறெ உட்டுமாடிரு; ஆக்க ஆள்க்காறா கூட்டி, பவுலினும், சீலாவினும் ஹிடுத்து கொண்டுபருக்கு ஹளிட்டு, பவுலும் சீலாவும் தங்கித்தா ஆசான் ஹளாவன மெனெத ஹுயிது பொளிப்பத்தெகூடிரு.
அந்த்தெ எருசலேமின சுத்தூடுள்ளா பட்டணந்த கொறே தெண்ணகாறினும், பேயி ஹிடுத்தா ஆள்க்காறினும், ஜனங்ஙளு கொண்டுபந்து கெடத்திரு; ஆக்க எல்லாரிகும் சுக ஆத்து.
ஹிந்தீடு ஆ ஹன்னெருடு கார்ணம்மாரும் அசுயங்கொண்டு, யோசேப்பின எகிப்து ராஜெக்காறிக பெலேக மாறிரு.
ஹொட்டெகிச்சு, ஆளா கொல்லுது, சாராக குடிப்புது, கூத்தாட்ட இந்த்தல பலதும் தென்னெயாப்புது; அந்த்தல காரெ கீவாக்க ஒரிக்கிலும் தெய்வராஜெ ஒளெயெ ஹோப்பத்தெபற்ற ஹளி நா நேரத்தே ஹளித்திங்; ஈகளும் ஹளுதாப்புது.
தெய்வ நங்கள ஒளெயெ, தன்ன ஆல்ப்மாவின தந்திப்புது ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வாக மாத்தற சொந்தக்காறாயி ஜீவுசத்தெபேக்காயி ஆப்புது; ஈ காரெ தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதிபீத்திப்புது பொருதெ ஹளி நிங்க பிஜாருசுவாட.
நிங்க ஹொஸ்தாயி ஹுட்டிப்புதுகொண்டு, எல்லாவித துஷ்டத்தர, வஞ்சனெ, கபட புத்தி, அசுய, குற்றஹளுது இந்த்தலதொக்க புட்டட்டு,