12 அப்போஸ்தலம்மாரா கைப்பிரவர்த்தி கொண்டு, ஜனங்ஙளா எடநடுவு கொறே அல்புதங்ஙளும், அடெயாளங்ஙளும் நெடதுத்து; ஆக்க எல்லாரும் ஒந்தே மனசோடெ சாலமோன் மண்டாகதாளெ கூடித்துரு.
சிஷ்யம்மாரு ஹொறட்டு ஹோயி, எல்லா சலாளெயும் ஒள்ளெவர்த்தமானத அறிசிரு. தெய்வ ஆக்களகூடெ இத்து, ஆக்களகொண்டு நெடிவா அல்புத அடெயாளதாளெ ஒக்க, ஆக்கள வாக்கின ஒறப்பு பரிசித்து; ஆமென்.
ஏசு அம்பலதாளெ சாலமோன் மண்டகதாளெ நெடதண்டித்தாங்.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “ஏனிங்ஙி ஒந்து அல்புதும், அடெயாளம் காணாதெ நிங்க நன்னமேலெ நம்பிக்கெபியரு” ஹளி ஹளிதாங்.
ஈக்களும், பேறெ கொறே ஹெண்ணாகளும் ஏசின அவ்வெ மரியாளும், ஏசின தம்மந்தீரும் ஈக்க ஒக்க அல்லி கூடி, ஒந்தே மனசோடெ பிரார்த்தனெ கீதண்டித்துரு.
எந்நங்ஙும், பவுலும், பர்னபாசும் கொறேகால அல்லிதென்னெ இத்து, எஜமானினபற்றி தைரெத்தோடெ பிரசங்ஙகீதுரு; தெய்வ தன்ன தயவுள்ளா வாக்கிக சாட்ச்சியாயிற்றெ, ஆக்க இப்புறின கொண்டு அடெயாளங்ஙளும், அல்புதங்ஙளும் நெடத்தித்து.
கொறே ஜினாயிற்றெ அவ இந்த்தெ ஹளி பந்நண்டித்தா; ஒந்துஜின பவுலு அரிசஹத்திட்டு, அவளபக்க திரிஞ்ஞு, “நீ இவளபுட்டு ஹோ” ஹளி நா ஏசுக்கிறிஸ்தின ஹெசறாளெ ஹளுதாப்புது ஹளி, அவளமேலெ ஹிடுத்தித்தா பேயிதகூடெ ஹளிதாங்; ஆகளே அது அவளபுட்டு ஹோயுடுத்து.
பவுலாகொண்டு தெய்வ, விஷேஷமாயிற்றுள்ளா அல்புதங்ஙளு கீதுத்து.
ஆக்க எல்லாரும் ஒந்தே மனசுள்ளாக்களாயி, எந்தும் அம்பலதாளெ பந்து கூடுரு; ஊருவளி ஹோயி, ஒந்தாயிகூடி பிரார்த்தனெகீது, தொட்டி முருத்து திந்து குடுத்து, கள்ளகபட இல்லாத்த மனசோடெ,
அதுகளிஞட்டு, ஆ தீவினாளெ இத்தா கொறே தெண்ணகாரு பவுலப்படெ பந்துரு; ஆக்க எல்லாரினும் பவுலு பிரார்த்தனெகீது சுகமாடிதாங்.
காலு குண்ட்டாயித்து சுகாதாவங் பேதுறினும் யோவானினும்கூடெ நிந்திப்புது ஜனங்ளு எல்லாரும் கண்டட்டு ஆச்சரியபட்டுரு; எந்தட்டு, அம்பலத அங்களாளெ இப்பா சாலமோன் மண்டகதாளெ நிந்தித்தா ஆக்களப்படெ ஜனங்ளு எல்லாரும் ஓடிபந்து கூடிரு.
அல்லி, எட்டு வர்ஷமாயிற்றெ கெடதா கெடெக்கெயாளே இத்தா, ஐனேயா ஹளி ஹெசறுள்ளா ஒந்து தளர்வாத தெண்ணகாறன கண்டாங்.
பேதுரு ஆக்கள எல்லாரினும் ஹொறெயெ ஹோப்பத்தெ ஹளிட்டு, முட்டுகாலுஹைக்கி பிரார்த்தனெ கீதாங். எந்தட்டு, சவத பக்க திரிஞ்ஞு, “தபித்தா! ஏளு” ஹளி ஹளிதாங்; அவ கண்ணு தொறது பேதுருறின கண்டட்டு எத்துகுளுதா.
அந்த்தெ நா எருசலேமிந்த ஹிடுத்து இல்லிரிக்க ஹளா தேசவரெட்ட கிறிஸ்தின பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத கூட்டகூடதாப்பங்ங பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினகொண்டு ஒந்துபாடு அல்புதங்ஙளும் அடெயாளங்ஙளும் தெய்வ கீதுத்து.
நா நிங்கள எடநடு இப்பங்ங, எல்லதும் சகிச்சண்டும், அல்புதங்ஙளு கீதண்டும், தொட்ட தொட்ட காரெ கீதண்டும் இத்திங் ஹளிட்டுள்ளுது நிங்க கண்டுறல்லோ? அதுகொண்டு நிங்க நன்ன ஒந்து அப்போஸ்தலனாயிற்றெ மனசிலுமாடிரு.
அதுமாத்தறல்ல, பல அல்புதங்ஙளு கொண்டும், பல அடெயாளங்ஙளா கொண்டும், பல அதிசயங்ஙளாகொண்டும் ஒக்க, தெய்வும் ஈ ஒள்ளெவர்த்தமானத ஒறப்புபரிசிஹடதெ; அதனோடெ பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின கொண்டுள்ளா வரங்ஙளா தன்ன இஷ்டப்பிரகார ஜனங்ஙளிக கொட்டும் ஹடதெ.