19 அதங்ங, பேதுரும் யோவானும் ஆக்களகூடெ ஹளிது ஏன ஹளிங்ங, “தெய்வத வாக்கு கேட்டு நெடிவுதோ, நிங்கள வாக்கு கேட்டு நெடிவுதோ, ஏதாயிக்கு செரி? நிங்களே சிந்திசிநோடிவா.
ஆக்க “ரோமாராஜாவிது” ஹளி ஹளிரு; அதங்ங ஏசு, “அந்த்தெ ஆதங்ங ராஜாவிக கொடத்துள்ளுது ராஜாவிக கொடிவா; தெய்வாக கொடத்துள்ளுதன தெய்வாகும் கொடிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஏசு பேதுறினும், யோவானினும் ஊதட்டு “நிங்க ஹோயி நங்காக பஸ்கா சத்யெ ஒரிக்கிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
ஆளா கண்டட்டல்ல ஞாயவிதிப்புது, ஞாயப்பிரகார ஆப்புது விதியபேக்காத்து” ஹளி ஹளிதாங்.
பேதுரும் யோவானும், கூடுதலு படிப்பறிவு இல்லாத்த சாதாரணப்பட்டாக்ளாப்புது ஹளி அருதட்டு, ஆக்க தைரெத்தோடெ கூட்டகூடுது கண்டு ஆச்சரியபட்டு, ஈக்க ஏசினகூடெ இத்தாக்க தென்னெயாப்புது ஹளி மனசிலுமாடிரு.
“நிங்க ஈ ஏசின ஹெசறு ஹளி உபதேச கீவத்தெபாடில்லெ ஹளி நங்க ஒறப்பாயிற்றெ ஹளிதில்லே? எந்தட்டும், நிங்கள உபதேச எருசலேமாளெ முழுக்க கொட்டிபாடிரு; ஆ மனுஷன கொலெக்குற்றத நங்கள தெலேமேலெ பீயிக்கு ஹளி நிங்க ஒரிங்ஙிகூடிதீரல்லோ!” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங; பேதுரும் மற்றுள்ளா அப்போஸ்தலம்மாரும், “மனுஷம்மாரா வாக்கு அனிசருசுதன காட்டிலும், தெய்வத வாக்கு அனிசருசுதாப்புது அத்தியாவிசெ.
நா நிங்கள, புத்திமான்மாரு ஹளி பிஜாரிசிட்டாப்புது கூட்டகூடுது; நா ஹளுது பொள்ளோ, நேரோ ஹளி, நிங்களே ஆலோசிநோடிவா.
மற்றுள்ளாக்க, ஒப்புறிகும் காணாதெ கீவா நாணங்கெட்ட காரெ ஒந்நனும் நங்க கீவத்தெபாடில்லெ ஹளி தீருமானிசிதும்; நங்க, தெய்வத வாக்கின, தந்தறபரமாயிற்றெ மாற்றி கூட்டகூடாதெ, சத்தியத உள்ளா ஹாற எத்தி ஹளீனு; அந்த்தெ நங்க எல்லாரின முந்தாக யோக்கிதெயோடெ நெடதீனு; தெய்வும் அதன கண்டாதெ.
மக்களே நிங்கள அப்பனும் அவ்வெயும் ஹளா ஹாற கேட்டு நெடதங்ங, நிங்க தெய்வத காழ்ச்செயாளெ சத்தியநேரு உள்ளா மக்களாப்புரு.
இந்த்தெ பிரார்த்தனெ கீவுது தென்னெயாப்புது, நங்கள காப்பாத்திதா தெய்வாக இஷ்டப்பட்டதும், ஒள்ளெகாரெயும்.
மோசே ஹுட்டதாப்பங்ங, மைத்தி சொறாயி ஹடதெ ஹளி அவன அவ்வெ அப்பனும் கண்டட்டு, ராஜாவின கல்பனெகும் அஞ்சாதெ மூறு மாசட்ட உணிசிபீத்து சாங்க்கிதும் ஈ நம்பிக்கெயாளெ தென்னெயாப்புது.
ஒள்ளெ மனசுள்ளாவாங் அந்த்தெ இச்சபட்ச்ச கீயாங்; ஆ ஒள்ளெ மனசு இல்லாத்துதுகொண்டல்லோ இந்த்தெ ஒக்க மனுஷரா தரபிரிச்சு நோடுது.