1 பேதுரும் யோவானும் ஜனங்ஙளாகூடெ இந்த்தெ கூட்டகூடிண்டிப்பா சமெயாளெ; பூஜாரிமாரும், அம்பலத காவலு தலவம்மாரும், சதுசேயம்மாரும் ஒந்தாயிகூடி ஆக்களப்படெ பந்துரு.
அம்மங்ஙாப்புது ஆக்காக மனசிலாதுது, தோசெ மாடத்துள்ளா புளிச்சமாவின பற்றி அல்ல; பரீசம்மாரினும், சதுசேயம்மாரினும் உபதேசத பற்றியாப்புது ஹளிது ஹளிட்டுள்ளுது.
எந்தட்டு ஆக்க, தங்கள சிஷ்யம்மாரின ஏரோது கச்சிக்காறாகூடெ ஏசினப்படெ ஹளாய்ச்சுரு; ஆக்க ஒக்க ஏசினப்படெ பந்தட்டு, “குரூ! நீ சத்தியநேரு உள்ளாவனாப்புது ஹளியும், தெய்வகாரெபற்றி சத்தியநேரோடெ நங்காக ஹளிதப்பாவனாப்புது ஹளியும், ஆளாநோடி கூட்டகூடாவனல்ல ஹளியும் நங்காக கொத்துட்டு.
எந்நங்ங தொட்டபூஜாரிமாரும், மூப்பம்மாருங்கூடி, பரபாசின நங்காக புட்டுதருக்கு, ஏசின கொல்லுக்கு ஹளி ஹளிவா ஹளி ஜனங்ஙளா எளக்கிபுட்டுரு.
அதே ஹாற தென்னெ தொட்டபூஜாரிமாரும், வேதபண்டிதம்மாரும், மூப்பம்மாரும் ஏசின ஹச்சாடிசிரு.
அம்மங்ங, கொறே பரீசம்மாரும், சதுசேயம்மாரும்கூடி தன்னப்படெ ஸ்நானகர்ம எத்தத்தெ பேக்காயி பொப்புது கண்டட்டு, யோவானு ஆக்களகூடெ, “மூர்க்க ஹாவின மக்களே! இனி பொப்பத்துள்ளா ஞாயவிதிந்த தப்சத்தெ ஸ்நானகர்ம எத்திதங்ங மதி ஹளி நிங்காக ஹளிதந்துது ஏற?
எந்தட்டு ஏசு ஒந்துஜின, அம்பலதாளெ ஜனங்ஙளிக உபதேச கீதண்டும், தெய்வத பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமான ஹளிகொட்டண்டும் இத்தாங்; அம்மங்ங தொட்டபூஜாரிமாரும், வேதபண்டிதம்மாரும், ஜனங்ஙளா மூப்பம்மாரும்கூடி,
அம்மங்ங அவங், தொட்டபூஜாரிமாரப்படெயும், எருசலேம் அம்பலத பட்டாளத் தலவம்மாரப்படெயும் ஹோயிட்டு, ஏசின எந்த்தெ ஒற்றிகொடுது ஹளிட்டுள்ளுதன பற்றி கூட்டகூடிதாங்.
‘கெலசகாறங் தன்ன எஜமானின காட்டிலும் தொட்டாவனல்ல’ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஹளிதா வாக்கின மனசினாளெ பீத்தணிவா; ஆக்க நன்னே உபத்தரிசிதுட்டிங்ஙி, நிங்களும் உபத்தருசுரு; நன்ன வாக்கின அனிசரிசித்தங்ங, நிங்கள வாக்கினும் அனிசரிசிப்புரு.
அந்த்தெ ஈ யூதாஸு, தொட்டபூஜாரிமாரும், பரீசம்மாரும்கூடி ஹளாயிச்சா காவல்காறினும், ரோமா பட்டாளக்காறினும் கூட்டிண்டு, கிச்சுபந்த, பொளுக்கு, ஆயுதங்ஙளுமாயிற்றெ அல்லிக பந்நா.
அம்மங்ங தொட்ட பூஜாரியும் அவனகூடெ உள்ளா சதுசேயக்கூட்டக்காரும் அசுயபட்டு, அப்போஸ்தலம்மாரா ஹிடுத்து, பொதுவாயிற்றுள்ளா ஜெயிலாளெ ஹைக்கிரு.
அம்பலத காவல்தலெவனும், தொட்டபூஜாரிமாரும் ஈ, சங்ஙதி கேட்டட்டு, இது ஏனாயி தீயிகோ? ஹளி ஆக்களபற்றி சஞ்சலப்பட்டுரு.
ஆகளே, அம்பலத காவல்தலவங் காவல்காறா கூட்டிண்டுஹோயிட்டு, ஆக்கள ஹிடுத்து எளத்தண்டு ஹோதங்ங, ஜனங்ஙளு கல்லெறிவுரு ஹளி அஞ்சிட்டு, ஆக்கள உபதருசாதெ ஊது கூட்டிண்டுஹோதாங்.
அந்த்தெ தென்னெ, ஆக்க ஜனங்ஙளினும் யூதா மூப்பம்மாரினும், வேதபண்டிதம்மாரினும், ஸ்தேவானிக எதிராயிற்றெ எளக்கிபுட்டரு; ஆகளே ஆக்க ஒந்தாயிகூடி, அவன ஹிடுத்து யூத சங்காக கொண்டுஹோதுரு.
ஆ காலதாளெ தெய்வ வஜன கூடுதலாயி பரகித்து; சிஷ்யம்மாரா எண்ண எருசலேமாளெ ஒந்துபாடு தும்பித்து; யூதா பூஜாரிமாரா எடெந்தும் கொறே ஆள்க்காரு ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு.