15 ஜீவ தப்பாவன நிங்க கொலெகீதுரு; எந்நங்ங தெய்வ, சத்தா ஏசின ஜீவோடெ ஏள்சித்து; இது சத்திய ஆப்புது ஹளி நங்க எல்லாரும் ஒறப்பாயிற்றெ ஹளீனு.
ஆ வாக்காயி இப்பாவன கையி ஜீவங் உட்டாயித்து; ஆ ஜீவங் தென்னெயாப்புது மனுஷரிக பொளிச்ச தந்நண்டித்துது.
நா அவேக நித்திய ஜீவித கொட்டீனெ; அது ஒரிக்கிலும் நசிச்சு ஹோக; நன்ன ஆடின ஒப்புரும் நன்னகையிந்த ஹிடுத்துபறிச்சு கொண்டுஹோகாரு.
ஏசு அவனகூடெ, “பட்டெயும், சத்தியவும், ஜீவிதும் நா தென்னெயாப்புது. நன்னகூடி அல்லாதெ ஒப்பனும் அப்பனப்படெ ஹோப்பத்தெபற்ற.
நீ நின்ன மங்ஙனகையி ஏல்சிகொட்டா எல்லாரிகும் அவங் நித்திய ஜீவித கொடத்தெபேக்காயிற்றெ, மனுஷரு எல்லாரினமேலெயும் அவங்ங நீ அதிகார கொட்டித்தெ.
ஏசு அவளகூடெ, “தெய்வ ஏனொக்க தக்கு ஹளியும், நின்னகூடெ நீரு குடிப்பத்தெ கேளுது ஏற ஹளியும் நீ அருதித்தங்ங, நீனே அவனகூடெ கேட்டிப்பெ; அவங் நினங்ங ஜீவங் தப்பா நீரின தந்திப்பாங்” ஹளி ஹளிதாங்.
நா தப்பா நீரின குடிப்பாவங்ங ஒரிக்கிலும் தாச; நா அவங்ங கொடா நீரு அவன ஒளெயெ பொந்தி பொப்பா ஒறவாயி மாறி, அவங்ங நித்தியமாயிற்றெ ஜீவுசத்துள்ளா ஜீவித கிட்டுகு” ஹளி ஹளிதாங்.
அப்பாங் ஜீவன ஒறவாயிற்றெ இப்புதுகொண்டு, தன்ன மங்ஙனும் ஆ ஜீவ ஒறவாயிற்றெ இப்பத்தெ மாடிதாங்.
அதாயது யோவானு ஸ்நானகர்ம கொடத்தெ கூடிதா ஜினந்த தொடங்ஙி, எஜமானனாயிப்பா ஏசு நங்கள எடெந்த ஜீவோடெ எத்து சொர்க்காக ஹோதா ஜினவரெட்டும் நங்களகூடெ இத்தா ஆள்க்காறாளெ ஒப்பனாயும் இறபேக்காத்து ஆப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ங தெய்வ, ஏசின மரண பேதெனெந்த ஹிடிபுடுசி ஜீவோடெ ஏள்சித்து; ஆ மரணதகொண்டு, ஏசின கெட்டிஹைக்கி பீப்பத்தெ பற்றிபில்லெ.
ஈ ஏசின, தெய்வ ஜீவோடெ ஏள்சித்து; இதங்ங நங்க எல்லாரும் கண்டா சாட்ச்சி ஆப்புது.
ஏசு சத்து ஜீவோடெ எத்தாஹாற தென்னெ, சத்தாக்க ஒக்க ஏசினகொண்டு ஜீவோடெ ஏளுரு ஹளி பேதுரு உபதேச கீவுதன, ஆக்க கேட்டட்டு, அரிசபட்டு, ஈக்கள ஹிடுத்துரு.
எந்தட்டு, இஸ்ரேல் ஜனங்ஙளு மனசுதிரிவத்தெகும், ஆக்கள தெற்று குற்றாக மாப்பு கொடத்தெகும் பேக்காயி, ஏசின தலவனாயிற்றும், ரெட்ச்செபடுசாவனாயிற்றும் எல்லதனும் மேலேக போசி, தன்ன பலபக்க நிருத்தித்து.
அதுகொண்டாப்புது தெய்வத புஸ்தகதாளெ, “ஆதியத்த மனுஷனாயிப்பா ஆதாமினகொண்டு நசிச்சு ஹோப்பா சாதாரண மனுஷசரீர” கிடுத்து ஹளியும், ஹிந்தெ கடெசி பந்தா ஆதாமாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தினகொண்டு நசியாத்த ஆல்ப்மாவின சரீர கிடுத்து ஹளி எளிதிப்புது.
குரிசாமேலெ தறெச்சு கொந்து அடக்கிதா கிறிஸ்தின, தெய்வ ஜீவோடெ ஏள்சி, சொர்க்காக கொண்டு ஹோயி எல்லதனும் பரிப்பத்துள்ளா சகல அதிகாரும் கொட்டு, தன்ன பலபக்க குளிசிதும், ஆ தொட்ட சக்தித கொண்டு தென்னெயாப்புது.
நங்காக நம்பிக்கெ தந்து, தொடங்ஙி பீப்பாவனும், அதன நிவர்த்தி கீவாவனுமாயிப்பா ஏசினமேலெ நங்கள கண்ணு இறபேக்காத்து; தனங்ங கிட்டத்துள்ளா சந்தோஷத ஓர்த்து, அவமானத வகெபீயாதெ குரிசு பாடின சகிச்சாங்; அதுகொண்டு ஈக தெய்வத பலபக்க குளுதுதீனெ.
தெய்வ எல்லதனும் தன்ன பெகுமானாக பேக்காயிற்றெ உட்டுமாடித்து; ஆ பெகுமானதாளெ தன்ன ஜனங்ஙளும் பங்குள்ளாக்களாயிற்றெ ஆப்பத்தெபேக்காயி, ஏசின லோகாளெ அயெச்சு, கஷ்டப்பாடு சகிப்பத்தெ மாடித்து; அந்த்தெ ஏசு ஜனங்ஙளா நெடத்தத்துள்ளா ஒந்து ரெட்ச்சகனாயிற்றெ ஆதாங். இது தென்னெயாப்புது தெய்வத செரியாயிற்றுள்ளா உத்தேச.
அந்த்தெ அவங் படிச்சுதுகொண்டு, தெகெஞ்ஞாவனாயிற்றெ ஆதாங்; அந்த்தெ, தன்ன அனிசரிசி நெடிவா எல்லாரிகும் நித்தியமாயிற்றுள்ளா ரெட்ச்செ கிட்டத்தெகும் அவங் காரணக்காறங் ஆதாங்.
சத்தியமாயிற்றுள்ளா தெய்வத, நங்க மனசிலுமாடுக்கு ஹளிட்டாப்புது தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா ஏசு ஈ லோகாக பந்துது; அவனகூடெ பெந்த உள்ளாக்களாயி ஜீவுசுது தென்னெயாப்புது நேராயிற்றுள்ளா ஜீவித; அவங் தென்னெயாப்புது தெய்வத சத்திய; சாவில்லாத்த ஜீவனும் அவங் தென்னெயாப்புது.
அதுகளிஞட்டு, சிம்மாசனதாளெ குளுதிப்பாவாங் நன்னகூடெ, “எல்லதும் சம்போசி களிஞுத்து; எல்லதனும் தொடங்ஙி பீத்தாவனும், எல்லதனும் அவசான மாடாவனும் நா தென்னெயாப்புது; தாக உள்ளாவங்ங நா, எந்தெந்தும் ஜீவுசத்துள்ளா ஜீவங் தப்பா ஒறவிந்த பொப்பா நீரின, ஹண பொடுசாதெ குடிப்பத்தெ கொடுவிங்.
அதுகளிஞட்டு, ஆ தூதங் ஜீவங் தப்பா நீருள்ளா ஒந்து பொளெத நனங்ங காட்டிதந்நா; அது பளபளப்பாயிற்றெ மின்னிண்டித்து; ஆ பொளெ தெய்வும், ஆடுமறியும் குளுதிப்பா சிம்மாசனந்த ஹொறட்டு பந்நண்டித்து.
பரிசுத்த ஆல்ப்மாவாயி இப்பாவனும், மொதேகார்த்தியும்கூடி “பரிவா! பரிவா!” ஹளி ஊதீரெ; இதன கேளாக்களும் “பரிவா! பரிவா!” ஹளி ஊளட்டெ! தாக உள்ளாக்க நன்னப்படெ பரட்டெ; இஷ்ட உள்ளாக்க நன்னப்படெ பந்து, ஜீவங் தப்பா நீரின பெலெகொடாதெ குடியட்டெ.