23 ஏனாக ஹளிங்ங, நன்ன சொந்தமாடிதாவனும், நா கும்முடாவனுமாயிப்பா தெய்வத தூதங் ஒப்பாங், நென்னெ ராத்திரி நன்ன அரியெபந்து நிந்தட்டு,
நனங்ங சிஷ்யனாயிற்றெ இருக்கு ஹளி பிஜாருசாக்க நா ஹளிதன ஒக்க கைக்கொண்டு நெடெயட்டெ; நா எல்லி இத்தீனெயோ அல்லிதென்னெ நன்ன கெலசகாறனும் இப்பாங்; நனங்ஙபேக்காயி ஒப்பாங் கெலசகீவுதாயித்தங்ங நன்ன அப்பாங் அவன பெகுமானுசுவாங்” ஹளி ஹளிதாங்.
அந்த்தெ ஏரோது, தெய்வாக கொடத்துள்ளா பெகுமானத அவனே எத்தியண்டுது கொண்டு, ஆகளே எஜமானின தூதங், ஏரோதின ஹுயிதாங்; அம்மங்ங அவங், ஹுளுத்து நாறி, சத்தண்டுஹோதாங்.
அவ, பவுலினும் நங்களும், ஹிந்தோடெ பந்தட்டு, “ஈக்க, எல்லா தேவன்மாரா காட்டிலும் தொட்ட தெய்வத கெலசகாறாப்புது; ரெட்ச்செத பட்டெ நங்காக அறிசிதப்புரு” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஹளி நெடதண்டித்தா.
ஒந்துஜின ராத்திரி எஜமானனாயிப்பா ஏசு, பவுலா கனசினாளெ பந்தட்டு, “நீ அஞ்சுவாட! புடாதெ கூட்டகூடு; சப்பேனெ இருவாட.
அந்து ராத்திரி எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்து, பவுலின அரியெபந்து நிந்தட்டு, “பவுலு, நீ தைரெயாயிற்றெ இரு; நீ நன்னபற்றி எருசலேமாளெ சாட்ச்சி ஹளிதா ஹாற தென்னெ ரோமினாளெயும் சாட்ச்சி ஹளுக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ங தெய்வதூதங், ராத்திரி ஜெயிலுபாகுலா தொறது ஆக்கள ஹொறெயெ கொண்டுபந்தட்டு,
அதுகளிஞட்டு தெய்வத தூதங் ஒப்பாங் பிலிப்பினகூடெ, “நீ இல்லிந்த ஹொறட்டு எருசலேமிந்த காஸா பட்டணாக ஹோப்பா மருபூமித காடுபட்டெகூடி ஹோ” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசுக்கிறிஸ்தின கெலசகாறனாயிப்பா பவுலு ஹளா நா கத்து எளிவுது ஏன ஹளிங்ங, ஒள்ளெவர்த்தமான அருசத்தெபேக்காயி, தெய்வ நன்ன அப்போஸ்தலனாயிற்றெ தெரெஞ்ஞெத்தி ஹடதெ.
நா பிரார்த்தனெ கீவா சமெயாளெ ஒக்க நிங்காகபேக்காயி ஏகோத்தும் பிரார்த்தனெ கீதீனெ ஹளி தெய்வாகே கொத்துட்டு; ஆ தெய்வத மங்ஙன பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத அருசுது தென்னெயாப்புது நா தெய்வாகபேக்காயி ஆல்ப்மார்த்தமாயிற்றெ கீவா கெலச.
எந்நங்ங இந்து, ஆ ஹளே ஜீவிதந்த விடுதலெஆயி, தெய்வசினேகத கீளேக பந்துட்டுரு! அந்த்தெ ஆப்புது நிங்கள ஜீவித பரிசுத்தமாயிற்றெ ஆப்புது; கடெசிக நிங்காக நித்தியஜீவனும் கிட்டுகு.
அந்த்தெ ஏசுக்கிறிஸ்து நிங்கள சரீரதாளெ தங்கிப்பத்தெ பேக்காயி நிங்கள பெலெகொட்டு பொடிசிப்புதாப்புது; அதுகொண்டு நிங்கள சரீரங்கொண்டு தெய்வத பெகுமானிசிவா.”
நன்ன கார்ணம்மாரு கும்முட்டுபந்தா ஹாற தென்னெ நானும் சுத்த மனசாட்ச்சியோடெ கும்முடா தெய்வாக நண்ணி ஹளுதாப்புது; நா பிரார்த்தனெ கீவா சமெயாளெ ஒக்க இரும், ஹகலும் நின்னும் ஓர்த்து பிரார்த்தனெ கீவுதாப்புது.
அதே ஹாற தெய்வாகபேக்காயி கெலச கீவாவங், ஜெகளகூடத்தெ பாடில்லெ, எல்லாரினகூடெயும் சாந்தமாயிற்றெ இப்பத்தெகும், உபதேசகீவத்தெ கழிவுள்ளாவனும், ஷெமெ உள்ளாவனும் ஆயிருக்கு.
எந்நங்ங தெய்வ நனங்ங தொணெ நிந்து சக்தி படிசித்து; அதுகொண்டு அன்னிய ஜாதிக்காறாகூடெயும் ஒள்ளெவர்த்தமான கூட்டகூடத்தெ பற்றித்து; அந்த்தெ நனங்ங கிட்டத்துள்ளா மரண சிட்ச்செந்த தெய்வ நன்ன ஜீவன காத்துத்து.
நன்ன ஹாற தென்னெ நீனும் ஏசின நம்புதுகொண்டு நேராயிற்றெ நன்ன மங்ஙனாயிப்பா தீத்துவே! விஷேஷப்பட்டா அப்போஸ்தலனாயிப்பா பவுலு ஹளா நா கத்து எளிவுது ஏன ஹளிங்ங, நங்கள அப்பனாயிப்பா தெய்வும், நங்கள ரெட்ச்சகனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்தும் நினங்ங கருணெயும், சமாதானும் தரட்டெ.
ஏசுக்கிறிஸ்து, எல்லா அக்கறமந்தும் நீக்கி, நங்கள காத்து ஒள்ளெ காரெ சகலதும் கீவத்தெ மனசுள்ளாக்க ஆப்பத்தெகும் பரிசுத்த ஜனமாயிற்றெ மாடத்தெகும், தன்ன சொந்த ஜனமாயிற்றெ மாடத்தெகும் பேக்காயாப்புது தன்னத்தானே குரிசு மரணாக ஏல்சிகொட்டுது.
தூதம்மாரு எல்லாரும் தெய்வாக சேவெகீவா ஆவிகளாப்புது; ரெட்ச்சிக்கப்படத்துள்ளா ஆள்க்காறிக சகாயகீவத்தெபேக்காயி தெய்வ ஹளாய்ச்சா ஆவிகளாப்புது ஆக்க.
“ஏசு ஹளா நா நிங்காக இதனொக்க சபெயாளெ சாட்ச்சியாயிற்றெ அருசத்தெபேக்காயி, நன்ன தூதன ஹளாயிச்சு ஹடதெ; நா தாவீதின பாரம்பரியதாளெ ஹுட்டிதாவனும், தாவீதின குடும்பதாளெ உள்ளாவனும் ஆப்புது; பொளிச்ச உள்ளா உதய நச்சத்தறம் நா தென்னெயாப்புது” ஹளி ஏசு ஹளிதாங்.