7 அம்மங்ங, நா நெலதாளெ பித்துட்டிங்; அம்மங்ங, ‘சவுலு, சவுலு, நீ ஏனாக நன்ன புத்திமுடுசுது’ ஹளி, நன்னகூடெ கூட்டகூடா ஒந்து ஒச்செத கேட்டிங்.
அம்மங்ங ராஜாவு ஆக்களகூடெ, ‘ஈ பாவப்பட்ட ஈக்களாளெ ஒப்பங்ங நிங்க ஏனொக்க கீயாதெ இத்துறோ அது நனங்ங கீயாத்துதன சம தென்னெயாப்புது’ ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுவாங்.
பிலாத்து ஆக்களகூடெ, “ஏனாக? இவங் ஏன குற்ற கீதாங்?” ஹளி கேட்டாங்; எந்நங்ங ஆக்க, “அவன குரிசாமேலெ தறீக்கு, குரிசாமேலெ தறீக்கு” ஹளி ஹிந்திகும் ஒச்செகாட்டி ஆர்ப்பத்தெகூடிரு.
அந்த்தெ நங்க, தமஸ்கின அரியெ எத்தங்ங, மத்தினி ஆத்து; அம்மங்ங, ஆகாசந்த பெட்டெந்நு ஒந்து பொளிச்ச நங்கள சுத்தூடும் மின்னித்து.
அதங்ங நா, ‘எஜமானனே! நீ ஏறா?’ ஹளி கேட்டிங்; அம்மங்ங ஆ ஒச்செ, ‘நா நசெரெத்து பாடத ஏசு, நீ புத்திமுடுசுது நன்ன தென்னெயாப்புது’ ஹளி ஹளித்து.
அம்மங்ங அவங் நெலதாளெ பித்தாங். “அம்மங்ங சவுலு! சவுலு! நீ ஏனாக நன்ன பேதெபனெடுசுது” ஹளி அவனகூடெ கூட்டகூடா ஒந்து ஒச்செத கேட்டாங்.
நா ஏசுக்கிறிஸ்தின அறியாத்த முச்செ, தன்னபற்றி குற்ற ஹளிண்டும், தன்ன நம்பாக்கள உபத்தரிசிண்டும், அக்கறம கீதண்டும் இத்திங்; எந்நங்ங இதொக்க தெற்றாப்புது ஹளி அறியாதெயும், ஏசின நம்பாத்த காலதாளெ அந்த்தெ கீதுதுகொண்டும் தெய்வ நன்னமேலெ கருணெ காட்டித்து.