21 அதங்ங ஏசு, ‘நீ ஹோயிக; நா நின்ன, தூரதாளெ இப்பா அன்னிய ஜாதிக்காறா எடேக ஹளாயக்கெ’ ஹளி ஹளிதாங்” ஹளி, பவுலு கூட்டகூடிதாங்.
ஆக்க நோம்பு இத்து, கும்முட்டண்டிப்பா சமெயாளெ, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு ஆக்களகூடெ, “நா தெரெஞ்ஞெத்திதா ஒந்து விஷேஷப்பட்ட கெலசாகபேக்காயி பர்னபாசினும், சவுலினும் மாற்றி நிருத்திவா” ஹளி ஹளித்து.
அதங்ங ஆக்க எதிர்த்துநிந்து தூஷண ஹளத்தாப்பங்ங, பவுலு தன்ன தோர்த்தின ஆக்கள முந்தாக கொடதட்டு, “நா நிங்காக தெய்வத வஜன ஹளிதந்து ஹடதெ; அதுகொண்டு, நிங்கள நாசாக இனி நிங்கதென்னெ உத்தரவாதி; நா அதங்ங பொறுப்பல்ல; இனி நா அன்னிய ஜாதிக்காறப்படெ ஹோதீனெ” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங எஜமானு, “நீ அவனப்படெ ஹோ, அவங் அன்னிய ஜாதிக்காறிகும், ராஜாக்கம்மாரிகும், இஸ்ரேல் ஜனங்ஙளிகும் நன்னபற்றி அருசத்தெபேக்காயி, நா அவன தெரெஞ்ஞெத்திப்புது ஆப்புது.
ஜீவோடெ எத்தா ஆ ஏசுக்கிறிஸ்தினகொண்டு அப்போஸ்தலம்மாராயிப்பா நங்காக தெய்வத கெலச கீவத்துள்ளா பாக்கிய கிடுத்து; நங்க ஆ கெலசகீவுதுகொண்டு லோகாளெ இப்பா எல்லா ஜாதிக்காரும் ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்து, ஏசின அனிசரிசி நெடிவத்தெ பற்றீதெ; அம்மங்ங ஏசிக பெகுமானும் உட்டாக்கு.
யூதம்மாரல்லாத்த பொறமெ ஜாதிக்காறாயிப்பா அண்ணதம்மந்தீரே, நிங்காகபேக்காயி, தெய்வ நன்ன அப்போஸ்தலனாயிற்றெ ஹளாயிச்சிப்புது கொண்டு, நா தெய்வாக நண்ணி ஹளுதாப்புது.
ஒந்து பூஜாரி ஏசுக்கிறிஸ்திக கெலசகீவா ஹாற நா தெய்வத பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத பொறமெ ஜாதிக்காறிக ஹளிகொட்டிங்; நா கீதா கெலசத பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு பரிசுத்தமாடி தெய்வாக இஷ்டப்பட்ட ஹரெக்கெயாயிற்றெ ஏற்றெத்தட்டெ.
சொகாரெயாயிற்றெ இத்தா ஈ காரெ ஒக்க தெய்வ நனங்ங எந்த்தெ காட்டிதந்துத்து ஹளி நா நேரத்தே நிங்களகூடெ கொறச்சு காரெ ஹளித்திங்.
அதுகொண்டாப்புது யூதம்மாரல்லாத்த அன்னிய ஜாதிக்காறிக ஏசினமேலெ உள்ளா நம்பிக்கெத பற்றியும், சத்தியமாயிற்றுள்ளா ஒள்ளெ வர்த்தமானதும் அருசத்தெபேக்காயி, தெய்வ நன்ன அப்போஸ்தலனாயிற்றும், உபதேசியாயிற்றும் நேமிசிப்புது; நா ஹளுது பொள்ளல்ல; ஒக்க நேருதென்னெயாப்புது.
ஈ ஒள்ளெவர்த்தமானதபற்றி அருசத்தெபேக்காயி ஆப்புது, தெய்வ நன்ன அப்போஸ்தலனாயிற்றும், உபதேசியாயிற்றும், படிசி கொடாவனாயிற்றும் நேமிசிப்புது.