13 அதங்ங பவுலு, “நிங்க அத்து, சுருத்து, நன்ன மனசின கலக்குது ஏக்க? எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்திகபேக்காயி நா எருசலேமாளெ கெட்டத்தெ மாத்தற அல்ல, சாயிவத்தெகூடி தயாராப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ஙும், நன்ன ஜீவன தொட்டுது ஹளி நா கரிதிபில்லெ; தெய்வத தயவின பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத எல்லாரிகும் சாட்ச்சியாயிற்றெ அருசத்தெ ஹளி, எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்து நன்னகையி ஏல்சிதந்தா கெலசத சாயிவட்டும் சந்தோஷமாயிற்றெ கீதுதீப்பத்தெ ஆப்புது நா ஆக்கிருசுது.
ஆக்க எல்லாரும் சங்கடபட்டு அத்துரு, “இனி நன்ன முசினி காம்பத்தெபற்ற” ஹளி பவுலு ஹளிதா வாக்கின ஆக்க ஓர்த்தட்டு ஹிந்திகும் அத்துட்டுரு.
ஏசிகபேக்காயி ஆக்க, நாணங்கெடத்தெ அர்கதெ உள்ளாக்களாப்புது ஹளி பிஜாரிசி, சங்கந்த ஹொறெயெ கடது ஹோதுரு.
நனங்ஙபேக்காயி அவங் ஏனொக்க பாடுபடுக்கு ஹளி நா அவங்ங மனசிலுமாடி கொடக்கெ” ஹளி ஹளிதாங்.
நா ஜினோத்தும் சத்து பொளெப்பா ஹாற ஆப்புது ஜீவிசிண்டிப்புது; நன்ன கூட்டுக்காறே! நங்கள ஜீவிதாளெ நங்கள நெடத்திண்டிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்து நிங்கள ஜீவிதாளெ கீதண்டிப்பா பிறவர்த்தி ஓர்த்து பெருமெயாயிற்றெ ஹளுதாப்புது; பிரியப்பட்டாக்களே நா ஹளுது சத்திய.
எந்நங்ங நிங்காக பொப்பா உபத்தர ஒக்க சகிச்சண்டு தெய்வதமேலெ பீத்திப்பா நம்பிக்கெ தெய்வாக இஷ்டப்பட்டா ஹரெக்கெ தென்னெயாப்புது; அந்த்தெ ஜீவுசா நிங்காகபேக்காயி நா நன்ன ஜீவதே கொடத்தெ வேண்டிபந்நங்ஙும், அது நனங்ங சந்தோஷ தென்னெயாப்புது; நா நிங்க எல்லாரினகூடெயும் சந்தோஷப்படுவிங்.
எந்நங்ங அவங் இல்லி சுகஇல்லாதெ இத்துது நிங்க அருதாகண்டு, நிங்க பேஜார ஹிடிப்புரு ஹளிட்டு அவனும் நிங்கள காம்பத்தெ ஆக்கிரிசிண்டித்தாங்.
அதுகொண்டு, கிறிஸ்தின சபெயாயிப்பா நிங்காகபேக்காயி நா கஷ்ட சகிச்சங்ஙும் நனங்ங சந்தோஷ தென்னெயாப்புது; ஏனாக ஹளிங்ங தன்ன சரீரமாயிப்பா சபெக்காறிக பேக்காயி கிறிஸ்து கஷ்ட சகிச்சனல்லோ? தாங் சகிச்சா கஷ்டதாளெ நானும் பங்குள்ளாவனாயிற்றெ இப்புது நன்ன பாக்கிய தென்னெயாப்புது.
நீ அத்துது ஓர்ப்பதாப்பங்ங, நின்ன ஒம்மெ காணுக்கு ஹளி நா ஆக்கிரிசீனெ; நின்ன காமங்ங நனங்ங ஒந்து தொட்ட சந்தோஷ உட்டாக்கு.
ஏனாக ஹளிங்ங, நன்ன ஜீவிதும் தெய்வ நனங்ங தந்தா கெலசும் தீத்து; நா ஹோப்பத்துள்ளா சமெயும் ஆத்து.
ஏனாக ஹளிங்ங நா எந்த்தெ சாயிவிங் ஹளி ஏசுக்கிறிஸ்து ஹளிதா ஹாற தென்னெ, ஈ லோக ஜீவித புட்டு, இஞ்ஞொந்து ஜீவிதாக ஹோப்பத்துள்ளா சமெஆத்து ஹளி நனங்ங கொத்துட்டு; இதன நங்கள எஜமானனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்து நேரத்தே நன்னகூடெ ஹளிகளிஞுத்து.
ஆக்க, ஆடுமறியாயிப்பாவன சோரெகொண்டும், ஆக்கள சாட்ச்சிகொண்டும், ஆப்புது ஆ பிசாசின ஜெயிச்சுது; ஆக்க தங்கள ஜீவனகூடி தொட்டுது ஹளி பிஜாரிசிபில்லெ; சாயிவத்தெகூடி தயாராயி இத்தாக்களாப்புது.
‘நீ, மனசொறப்போடெ இத்தாக’ ஹளி, நா நின்னகூடெ ஹளிதா வாக்கின நீ அனிசரிசி நெடெ; அம்மங்ங, ஈ பூமியாளெ உள்ளா எல்லதனமேலெயும் பொப்பத்துள்ளா சோதனெ காலந்த நா நின்ன காத்தம்மி.